Χριστιανισμός και προγαμιαίες σχέσεις. Μια άλλη θεώρηση του 11ου κεφ. Θρησκευτ. της Γ΄ Λυκείου

         Χριστιανισμός και προγαμιαίες σχέσεις.

Οι γενετήσιες ολοκληρωμένες σχέσεις πριν από το γάμο είναι αμαρτία γιατί:

1)Καταδικάζονται από την Αγία Γραφή σε πολλά σημεία, με το «ου μοιχεύσεις» και «πόρνοι…. βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι», από τις Οικουμενικές Συνόδους, που δεν επιτρέπουν θεία Κοινωνία αν δεν υπάρχει μετάνοια για την αμαρτία αυτή και από τους Αγίους της Εκκλησίας, που διδάσκουν ότι απομακρύνει τον άνθρωπο από το Θεό, τη χάρη Του και την προστασία Του.

2)Γιατί τραυματίζουν ψυχικά, ιδιαίτερα τα ευαίσθητα άτομα, όταν αποτύχουν δημιουργώντας ψυχολογικά προβλήματα, τύψεις, ενοχές, ψυχρότητα, απέχθεια προς το γάμο ή το άλλο φύλο, τάση αυτοκτονίας κ.λ.π .

3)Γιατί μειώνουν την αγάπη, τη μοναδικότητα, το απόλυτο δόσιμο, που πρέπει να υπάρχει μέσα στο γάμο. Η ψυχή δεν μοιράζεται, οι εμπειρίες του γάμου πρέπει να είναι μοναδικές για να είναι και ανεξίτηλες. Οι συγκρίσεις που δημιουργούνται με τις προηγούμενες εμπειρίες οδηγούν ευκολότερα στη διάλυση του γάμου. Όπως είναι ο άνθρωπος προ του γάμου το ίδιο συνεχίζει να είναι και μετά το γάμο, αν δεν έχει μετανοήσει κατά το Χρυσόστομο. Αυτές οι εμπειρίες ευκολότερα διαλύουν το γάμο.

4)Επειδή κατά κανόνα δεν έχουν αγάπη, αλλά εκμετάλλευση, ατομιστική ικανοποίηση, ο άλλος αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο ηδονής και όχι ως εικόνα του Θεού, ως αδερφός σου, ως παιδί του Θεού. Αν υπάρχει αγάπη και στόχος ο γάμος είναι αμαρτία, αλλά μικρότερης βαρύτητας.

5)Είναι αμαρτία, γιατί η κατάχρησή τους βλάπτει ποικιλοτρόπως την υγεία με την αποδυνάμωση του νευρικού συστήματος, της σωματικής ευρωστίας, της οξύνοιας, της μνήμης, της πρόωρης σεξουαλικής γήρανσης, του εκφυλισμού με τις ασθένειες, όπως τις μολύνσεις, τα αφροδίσια, το AIDS, τον καρκίνο μήτρας, τον περιορισμό της γονιμότητας ή τη στειρότητα. Από την αρχαιότητα ο Ιπποκράτης τόνιζε ότι: «Μήτηρ υγιείης, ακορίη τροφής, αοκνίη πόνων, σπέρματος εγκράτεια». Ότι καταστρέφει τη ζωή είναι αμαρτία, μικρότερης ή μεγαλύτερης βαρύτητας.

6)Γιατί περιορίζουν την ελευθερία του ανθρώπου δεσμεύοντάς σε πάθη και αδυναμίες, ενώ ο Χριστιανός οφείλει να είναι ελεύθερος απ’ όλα.

7)Η αμαρτωλότητα αυτών των σχέσεων, φαίνεται ακόμα από το ότι η ανθρώπινη συνείδηση δεν αισθάνεται άνετα, όταν γνωρίζει ότι υπήρχαν σχέσεις με άλλα πρόσωπα στο σύζυγο ή τη σύζυγο ή συγγενικά πρόσωπα.