Κρήτες Ιερωμένοι Αγωνιστές της ελευθερίας

                                Δρ Ευτύχιος Σ. Καλογεράκης

Φωτογραφία: Ο Ηγούμενος της Μονής Πρέβελη το1919.

 

        Πρωτεργάτες των εθνικών αγώνων του Ελληνισμού ήταν πάντα οι ιερωμένοι. Στην Κρήτη τέτοιοι ήταν:

       1.Οι σφαγιασθέντες το 1821 Ιεράρχες Κρήτης, Άγιοι, Γεράσιμος Κρήτης, Νεόφυτος Κνωσσού, Ιωακείμ Χερσονήσου, Ιερόθεος Λάμπης, Ζαχαρίας Σητείας, Ιωακείμ Πέτρας, Γεράσιμος Ρεθύμνης, Καλλίνικος Κυδωνίας, Μελχισεδέκ Κισάμου. Του Γεράσιμου Ρεθύμνης πήραν το αίμα του και έβαψαν τις Τουρκικές σημαίες, με υπόδειξη των Εβραίων του Ρεθύμνου για να νικήσουν δήθεν και το κεφάλι το περιέφεραν στα χωριά.

   2. Ο Θρυλικός Ξωπατέρας ή Ξέπαπας,(που σημαίνει αυτόν που δεν είναι πλέον παπάς), κατά κόσμον Ιωάννης Μαρκάκης. Σκότωσε έναν γενίτσαρο και καθαιρέθηκε από την επισκοπή, κατόπιν τουρκικών πιέσεων. Σκοτώθηκε το 1828 μετά από τριήμερη σκληρή πολιορκία στη Μονή Οδηγήτριας Αστερουσίων. Αποκεφαλίσθηκε και το κεφάλι του το φόρτωσαν στην πλάτη της αδελφής του και το πήγαν στο Τυμπάκι

     3. Ο Καπετάν Μητροφάνης Καλογεράκης, (Μοναχός) Αρχηγός το 1821-29 στο Αμάρι, με την μοναδική ιστορία του. Τραυματίσθηκε σε ενέδρα, μετά την επιστροφή του από την Πελοπόννησο, αποκεφαλίσθηκε και το κεφάλι του το πήγαν στη μάνα του στον Άϊ-Γιάννη Αμαρίου και στη συνέχεια στο Μ. Κάστρο, όπου γιόρτασαν το κατόρθωμά τους.

                                                                                                                                           4.Ο Μελχισεδέκ Τσουδερός Ηγούμενος  της Ι.Μ. Πρέβελη,  το 1821 σκοτώθηκε στην επανάσταση

      5. Ο Γαβριήλ Μαρινάκης, Ηγούμενος του Αρκαδίου το 1866, σκοτώθηκε στο ολοκαύτωμα Αρκαδίου, ένας εκ των πυρπολητών.

       6.Ο Παπα-Λευτέρης Νουφράκης. Στις 19 Ιανουαρίου του 1919, 466 χρόνια μετά την Άλωση της Πόλης, ο ηρωικός στρατιωτικός ιερέας από τις Αλώνες Ρεθύμνου, κατάφερε και τέλεσε τη Θεία Λειτουργία στην Αγία Σοφία πρώτη φορά μετά το 1453, μπροστά στα έκπληκτα μάτια Τούρκων και Ελλήνων της Πόλης, που βρισκόταν εκείνη την ημέρα στον μεγάλο ναό. Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά μέχρι σήμερα από το 1453, που ελληνικά πολεμικά στάθμευσαν στην Κωνσταντινούπολη.

        7. Ο Ηγούμενος του Αρκαδίου, Διονύσιος Ψαρουδάκης. Ήταν μόλις 17 χρόνων όταν πήρε μέρος στην τελευταία μάχη που έγινε μεταξύ Τούρκων και Κρητικών,  στα χωριά Πηγή, Μέση, Λούτρα, το 1897. Γίνεται  υπέρμαχος της ιδέας της Ένωσης, ξεσηκώνοντας με τον πύρινο λόγο του τα χωριά του δήμου Αρκαδίου.

 Με την έναρξη του Μακεδονικού Αγώνα ο Διονύσιος βρίσκεται στο κέντρο των επιχειρήσεων με αρχηγό τον Στυλιανό Κλειδή.

Στον αγώνα της Βορείου Ηπείρου το 1914  ξαναζώνεται τ’ άρματα.

 Η Μάχη της Κρήτης τον βρίσκει να ξεσηκώνει πάλι τα χωριά για ν’ αντισταθούν.

 Ο Παντελής Πρεβελάκης τονίζει: «Τιμώ πράγματι τη μνήμη του Διονυσίου Ψαρουδάκη, που ενσάρκωνε με τρόπο υποδειγματικό τη Χριστιανική και ηρωική παράδοση της Κρήτης».

     8. Ο Αγαθάγγελος Λαγουβάρδος (1936-1944). Το 1941 ηγούμενος της Μονής Πρέβελη γίνεται η εμβληματική μορφή του αγώνα μεταβάλλοντας το μοναστήρι σε πύλη της ελευθερίας. Περίθαλψε πολλούς Άγγλους στρατιωτικούς και τους βοήθησε να διαφύγουν στη Μέση Ανατολή, δραστηριότητα που προκάλεσε την επικήρυξή του από τους Γερμανούς. Διαφεύγει στη Μέση Ανατολή, όπου υπηρέτησε στον εκεί ελληνικό στρατό ως στρατιωτικός ιερέας με τον βαθμό του λοχαγού. Οι Γερμανοί κατέστρεψαν το μοναστήρι και πολλοί μοναχοί οδηγήθηκαν στις φυλακές των Χανίων.

   9. Ο Παπά Σπύρος Αποστολάκης, του ΕΑΜ  Κισάμου. Ο μοναδικός Παπάς- Οπλαρχηγός της αντίστασης πανελλαδικά, αλλά και ο μόνος που μπορούσε να συγκεντρώσει 400-500 άνδρες στην Κρήτη. Οι άνδρες του τραγουδούσαν «Το χομε γράψει στο σκούφο του παπά μας, λαοκρατία και όχι βασιλιά». Δυστυχώς στον εμφύλιο δολοφονήθηκε. Βλ. Ψυχουντάκη Γιώργου, Ο κρητικός μαντατοφόρος»

    

       10. Ο Παπά Γιάννης Σκουλάς από τα Ανώγια. Συμμετέχει στη μάχη της Κρήτης στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο. Βοηθά στη διάσωση των συμμαχικών στρατιωτών που εγκλωβίστηκαν στην Κρήτη. Πηγαίνει στο Κάιρο όπου εκπαιδεύεται ως καταδρομέας αλεξιπτωτιστής, εξελίσσεται σε Λοχαγό και επιστρέφει στην Κρήτη, όπου συνεχίζει την αντιστασιακή του δράση σε συνεργασία με τους Άγγλους και ντόπιους αγωνιστές.

 

   11. Ο Παπά Γιάννης Αλεβιζάκης, ήταν δυναμικό στέλεχος της αντίστασης στις Αλώνες Ρεθύμνου  και στενός συνεργάτης των Άγγλων αξιωματικών. Συνέλαβαν το γιό του και τον εκτέλεσαν ενώ ο ίδιος επικηρύχθηκε. Το 1943 οι Άγγλοι τον έστειλαν στη Μέση Ανατολή με ταχύπλοο.

Ήταν ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στην πίστη και στην πατρίδα.  Είπε στον Xan Fielding: «Έχω τρεις γιους, καταλλήλου ηλικίας, και τους προσφέρω στον αγώνα, εν ονόματι Κυρίου, για την απελευθέρωση της Πατρίδος μας».

 

     12.Ο παπά Κυριάκος Κ. Κατσαντώνης με το ψευδώνυμο στην αντίσταση Κεντριανός. Γεννήθηκε στο Άνω Μέρος Αμαρίου το 1899.

 Πήρε μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία και προάχθηκε σε Ανθυπασπιστή. Την Γερμανοκατοχή οργανώθηκε στην Αντίσταση συνεργαζόμενος ένοπλα, κυρίως με τους Άγγλους κατασκόπους, αλλά και με τις άλλες αντιστασιακές οργανώσεις. Ο αρχηγός της Αγγλικής κατασκοπίας Κρήτης, Ταγματάρχης Τομ Νταμπάμπιν (Ιωάννης)   αναφέρει: « ο παπάς, ένας γίγαντας, ακόμα ωραίος άντρας, που είχε υπηρετήσει ως Ανθυπασπιστής ιππικού….. Πολλά τραγούδια έμαθα  από τον πολεμιστή παπά  του Άνω Μέρους». Οι Γερμανοί πληροφορούνται τη δράση του και καταζητείται. Το 1943 φεύγει στη Μέση Ανατολή. Εκεί κατετάγη με το βαθμό του Λοχαγού. Στη συνέχεια τον έστειλαν στη Λιβύη απ’ όπου και επανήλθε το 1945. Αναφορές σ’ αυτόν κάνουν πολλοί αγωνιστές της αντίστασης όπως ο  Άγγλος κατάσκοπος Ζ. Φήλντινγκ (Αλέκος), ο Γιώργης Ψυχουντάκης, ο Φέρμορ, ο Καλογεράκης Στελιανός κ.ά.

     Ας είναι αιωνία η μνήμη τους, για τους κόπους, τους αγώνες, τους κινδύνους και τις θυσίες για την ελευθερία μας.

 

 

 

        

 

 

 

 

 

 

 

Η χαροκαμένη μάνα της κατοχής, που θυμίζει      

       αρχαιοελληνική τραγωδία και βυζαντινή Αγία

 

 

                           Δρ Ευτύχιος Σ. Καλογεράκης

 

Γερμανικό νεκροταφείο Μάλεμε Χανίων

 

 

     Πολλά γεγονότα στην ιστορία δείχνουν το μεγαλείο και το ήθος  του λαού μας. Ένα απ’ αυτά είναι και αυτό που έζησε και περιγράφει ο Γερμανός συγγραφέας Ερχαρτ Κέστνερ, στο γερμανικό νεκροταφείο του Μάλεμε, που έγινε από την γερμανική κυβέρνηση. Εκεί είναι ενταφιασμένοι 4.465 επίλεκτοι Γερμανοί Αλεξιπτωτιστές, από 18 έως 30 ετών οι περισσότεροι, από το σύνολο 8.000 Γερμανών που σκοτώθηκαν στη μάχη της Κρήτης, κατά τη διάρκεια των 10 ημερών που διήρκεσε η αεραπόβαση. Ο Χίτλερ και οι επιτελείς του υποτίμησαν τις δυνατότητες αυτού του λαού και αγνόησαν το ηθικό του και την ιστορία του, επειδή όλοι οι Κρητικοί, από 20 έως 40 ετών ήταν στο μέτωπο της Αλβανίας. Τους έστειλε ως «πρόβατα επί σφαγήν». Καταστράφηκε η περίφημη αυτή μονάδα και δεν τόλμησε να την χρησιμοποιήσει στο μέτωπο της Αφρικής. Ήταν η πρώτη φορά στην ιστορία που χρησιμοποιήθηκε η αεραπόβαση σαν μοναδικός τρόπος κατάληψης μιας ευρύτερης περιοχής και δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε.

       Αναφέρει Ερχαρτ Κέστνερ: «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ήταν ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός. Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα την θρυλική κρητική φιλοξενία.

Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα να ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα.

Την πλησίασα και τη ρώτησα:

– Είστε από εδώ;

– Μάλιστα.

– Και τότε γιατί το κάνετε αυτό;

Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς.

Και γράφει ο Κέστνερ:

”Η απάντηση αυτή,

μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί”.

Απαντά λοιπόν η γυναίκα:

– Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα ΄41 με ΄44.

Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης

κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου.

Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943

και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως,

στο Σαξενχάουζεν.

Δεν ξέρω που είναι θαμμένο το παιδί μου.

Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα.

Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν νά ‘ρθουν εδώ κάτω.

Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι

στη μνήμη του γιού μου …

-Σωστά έγραψε ο Γερμανός, ότι «Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί η απάντηση αυτή». 

Αφιέρωμα στα 83 χρόνια από την γερμανική εισβολή στην Κρήτη.

 

«Εκτελέσαμε ως προδότες κάποιους που δεν ήταν»                                     

 

                                  Δρ Ευτύχιος Σ. Καλογεράκης

 

         «Εμείς οι Έλληνες μπορεί να είμαστε ένας ηρωικός λαός αλλά είμαστε και λαός προδοτών.

Στα Μηδικά δεν υπήρξαν Πέρσες που να ελληνίσουν, υπήρξαν Έλληνες που εμήδισαν. Στην εκστρατεία του Αλεξάνδρου, οι Έλληνες που είχανε πάει με το Δαρείο ήτανε πολλοί περισσότεροι από τους Έλληνες που ήτανε στο πλευρό του Αλεξάνδρου.

Η προδοσία είναι μέσα στο αίμα μας.

Το θέμα είναι εμείς τι επιλογή θα κάνουμε.

Θα θέλουμε να είμαστε απόγονοι του Λεωνίδα ή του Εφιάλτη, του Κολοκοτρώνη ή του Νενέκου, της Αντιγόνης ή της Ισμήνης», τονίζει ο περίφημος ιστορικός Καργάκος

 Σ’ όλες τις περιόδους σκλαβιάς και στην Κρήτη υπήρχαν μεμονωμένες περιπτώσεις συνεργατών των κατακτητών.

  Η Γερμανοκατοχή δεν αποτελούσε εξαίρεση. Την περίοδο αυτή γινόταν εκτελέσεις  Γερμανόφιλων από τις ανταρτικές και αντιστασιακές δυνάμεις, όπως αναφέρουν στα απομνημονεύματά τους οι Άγγλοι κατάσκοποι και οι Βετεράνοι της αντίστασης. Στα Χανιά είχε συγκροτηθεί ειδικό εκτελεστικό απόσπασμα.

       Ο Λοχαγός Π. Φέρμορ (Μιχάλης) αναφέρει: «Έφτασε στο λημέρι μια ομάδα του Μπαντουβά κουβαλώντας τον….διαβόητο προδότη στο Λασίθι. Εγώ και ο Σάντι διατάξαμε την εκτέλεσή του και τον πήραν και τον πυροβόλησαν αμέσως σε μια σπηλιά. Καλά ξεκουμπίδια…».

    Ο Μπαντουβάς είχε οργανώσει αρκετές εκτελέσεις προδοτών παρ’ όλα τα αντίποινα των Γερμανών, σύμφωνα με λίστα που είχε έλθει από το Συμμαχικό Στρατηγείο της Μ. Ανατολής. Είχε βέβαια και την εντιμότητα να αναγνωρίσει και εκτελέσεις αθώων, από λάθος πληροφόρηση ή λόγω εκδικητικής συκοφάντησής τους.

   Στα πολυθρύλητα χωριά του Αμαρίου «την πολυσύχναστη λεωφόρο των Άγγλων κατασκόπων» εκτελέστηκαν ύποπτοι. Εκτελέσεις τέτοιες έγιναν στα χωριά Πλάτανος, Νίθαυρη, Πετροχώρι, Βολιώνες, Καλογέρου και άλλοι δικάστηκαν σε πολυετή φυλάκιση ή σε θάνατο, όπως στο Γερακάρι, Βισταγή κ.α. Ο Ζωϊδαντώνης αποτράπηκε από συναγωνιστές του να οργανώσει στον Άϊγιάννη εκτελέσεις κουρκουζάνηδων, επειδή και μόνο, στον πανικό, στην αφέλεια και στον τρόμο τους είχαν πει επικίνδυνες κουβέντες.

        Στα απομνημονεύματά του ο Καλογεράκης Ν. Στελιανός (Κατσαντωνιά), μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης» Εθνική Οργάνωση Κρήτης, (Ε.Ο.Κ)  αναφέρει:

       «Μια ανταρτική ομάδα του Μπαντουβά,  υπό τον Χ….ήλθε κάτω από το χωριό στις συκιές και όπως συνήθως  συνέβαινε με ειδοποίησαν να πάω, που με ήθελαν  και τους πήγα και τρόφιμα. Κάποιους από την ομάδα, τους έβλεπα πρώτη φορά δεν ήταν από την επαρχία.- Ήντα χαμπέρια τους λέω από πού έρχεστε και πού πάτε; Ο Χ…μου αποκαλύπτει: Ερχόμαστε από τ. ….όπου σκοτώσαμε τον Πρόεδρο  Λ….γιατί ήταν  Γερμανόφιλος.

-Γιάτα μωρέ τον εσκοτώσετε, του λέω. Γιάτα δε με ρωτήξετε. Δεν ξέρω εγώ ήντα γίνεται στην Αμπαδιά; – Μα σε συνέδριο Προέδρων στο Φουρφουρά  παίνευε τους Γερμανούς, μου απαντά.-Ναι μωρέ Χ…εκειά ήμουνα. Μας είχαν καλέσει ούλους τους Προέδρους οι Γερμανοί για να κάνουν την προπαγάνδα τους, του απαντώ. Αυτός μωρέ ήτανε σερσέμης και έκανε τον ξύπνιο, ότι είχε κόζι στους Γερμανούς γι’ αυτό τους παίνευε, αλλά μας βοηθούσε κιόλας, μας έδινε πληροφορίες. Εμένα με έσωσε, γιατί με είχαν υποψιαστεί οι Γερμανοί του φυλακίου Φουρφουρά, βάσει κάποιων γεγονότων και θα με σκότωναν, αλλά αυτός με ειδοποίησε με το κουνιάδο μου το Μακρυγιώργη, επειδή ήταν και συγγενής της γυναίκας μου. Από τότε για μήνες δεν κοιμόμουν στο σπίτι για να μην εγκλωβιστώ. - Ήντα πήγε μωρέ ο Στελιανός και έκαμε στους Γερμανούς και είναι πυρ και μανία εναντίον του, του λέει. Να μην τους ξαναπλησιάσει στα 500 μέτρα, μέχρι να τους καλμάρω, γιατί αν τον πάνε ως ύποπτο στα σύρματα στη Φορτέτζα στο Ρέθυμνο κανείς δεν μπορεί να τον γλιτώσει. Του ζητούσαν να τους επιβεβαιώσει ότι ο Πρόεδρος του Άι-Γιάννη  συνεργάζεται με τους αντάρτες και τους Άγγλους και θα τον εκτελέσουμε. Αυτός το αρνιόταν, δεν τους το έκανε καλά, ειδοποίησε και το Νομάρχη να παρέμβει και έτσι τη γλίτωσα. Για το καλό  αυτό που μου έκανε, αν είχα πληροφορηθεί ότι σχεδιαζόταν η εκτέλεσή του δεν θα άφηνα να γίνει και η γνώμη μου τότε είχε βαρύτητα.

Συνέβαινε μερικές φορές συγγενείς και φίλοι αντιμαχόμενων ιδεολογιών και παρατάξεων να προστατεύει ο ένας τον άλλο σε δύσκολες καταστάσεις. Πιστεύω ότι με δάκτυλο συγχωριανών του, που τον ζήλευαν ήλθε αυτό το αποτέλεσμα.

    Τότε ο Χ…επειδή τον πίεσα μου λέει: Δεν κάνομε του κεφαλιού μας Στελιανέ, από το Κάιρο ήλθαν τα ονόματα και βγάζει από το μπέτη του μια λίστα, που είχε έρθει από το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής και έγραφε ποιοι έπρεπε να εκτελεστούν σαν Γερμανόφιλοι. -Μπρε συ Χ…. το Κάιρο ξέρει ήντα γίνεται επαέ ή εμείς που ζούμε εδώ το ζόρε, του λέω.

     Βέβαια ακουγόταν διάφορα γι’ αυτόν. Ήταν ικανός αλλά απρόσεκτος, έλεγε ότι του κατέβαινε, θαύμαζε τους Γερμανούς σαν λαό και αυτοί τον συμβουλεύονταν. Μπαινόβγαινε με αέρα στο φυλάκιο του Φουρφουρά.

 -Ένας χωριανός του μια φορά μου έλεγε: Εμάς ο Πρόεδρος μας έχει κόζι στους Γερμανούς, δεν είναι σαν εσάς τους άλλους Προέδρους. Του έχουν και στολή Γερμανική δώσει και πιστόλι. Στο χωριό του δεν πείραζαν κανένα οι Γερμανοί, από την εμπιστοσύνη που του είχαν, ενώ στα δικά μας συνεχώς κυκλώσεις και έρευνες.  Πήγαν αυτοί οι αντάρτες στο σπίτι του, δήθεν ότι τον θέλουν, κάθονται πίνουν καφέ, τον σκότωσαν και έφυγαν.   

      -Τώρα θα πάμε, μου λέει ο Χ…. και στ….  και μου δείχνει το χωριό απέναντι, να σκοτώσομε και εκεί τον Πρόεδρο. Ξεμυγούμαι και γώ. Όχι του λέω, δεν θα πάτε, μη το κάνετε, γιατί θα δημιουργήσομε πρόβλημα στην αντίσταση. Οι συγγενείς του θα ξεσηκωθούν, θα μας προδώσουν στους Γερμανούς, δεν θα μπορούν να κινούνται ανταρτικές ομάδες στην Αμπαδιά. Θα γίνει ζημιά. Έτσι τους απέτρεψα, προβληματίστηκαν  και δεν πήγαν. Στην αντίσταση υπήρχαν οι σκληροπυρηνικοί και οι μετριοπαθείς που αποτρέπαμε τις υπερβολές».

       Ο Οπλαρχηγός Πετρακογιώργης ήταν και αυτός λογικός και συγκρατημένος. «Πολλές φορές φοβούμενος τα αντίποινα για τον πληθυσμό καθυστερούσε να εφαρμόσει διαταγές των Βρετανών, όπως συνέβη με την εκτέλεση των δοσιλόγων το 1942. Το ίδιο είχε κάνει τότε και ο Στεφανογιάννης που δεν εκτέλεσε τον …. και ένα ….. φοβούμενος τ’ αντίποινα και τη διαίρεση του χωριού» Βλ. Γεωργίου Φαραγκουλιτάκη (Σκουτελογιώργη), Οι σταυραετοί του Ψηλορείτη, Ηράκλειο 1991.

 

        Ο Μ. Μπαντουβάς στα απομνημονεύματά του, κάνει και μια σημαντική επισήμανση και παραδοχή λαθών του, την οποία δεν αναφέρει κανένας άλλος αγωνιστής της αντίστασης, που δείχνει τη γενναιότητα και το ήθος του σημαντικού αυτού στελέχους της αντίστασης. Αναφέρει: «Εσκοτωθήκανε ορισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι είχαν καταγγελθεί δήθεν από πατριώτες, ενώ ήταν οι ίδιοι, οι καταγγέλοντες αυτούς, οι προδότες, οι καθ’ εαυτού προδότες. Αυτοί ήτονε λίγοι, αλλά όσο μπορούσαμε τους εκκαθαρίσαμε και τσι αποκαταστήσαμε. Δεν είχε σημασία εάν ήτονε σκοτωμένοι. Είπαμε στα παιδιά τος ότι: Στο πόλεμο γίνονται και αδικίες. Ο πατέρας σας ή ο αδελφός σας εσκοτώθηκε άδικα. Εμάθαμε τώρα τον προδότη. Και έτσι κατά ένα μέρος εταχτοποιηθήκανε  έστω και αργά οι άδικα σκοτωμένοι και εστιγματισθήκανε οι δήθεν πατριώτες, οι οποίοι για οιανδήποτε λόγο είχανε δώσει ψευδής καταγγελίες».

    

          Εποχές δύσκολες, επικίνδυνες και απρόβλεπτες, που η ζωή  ήταν μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης, κινούταν σε συμπληγάδες, κρεμόταν   «από μπαμπακερή κλωστή», χωρίς ιδιαίτερη αξία.

Αλλά στην ιστορία και στη ζωή  δεν είναι όλοι για όλα.

 

 

Πηγές τα βιβλία

 

1.Καλογεράκη  Στυλιανού, Απομνημονεύματα.

 

2.Λίτινα Αντ, Μαρτυρίες από τη συμμετοχή μου στους εθνικούς αγώνες (1940-45), Λοχαγού, Δικηγόρου, Προέδρου της Επαρχιακής επιτροπής Αμαρίου της Αντιστασιακής οργάνωσης, «Εθνική Οργάνωση Κρήτης»(Ε.Ο.Κ), τ. Βουλευτή.

 

3.Μπαντουβά Μ.(Οπλαρχηγού), Απομνημονεύματα.

 

4.Φαραγκουλιτάκη Γεωργίου, (Σκουτελογιώργη), Οι σταυραετοί του Ψηλορείτη, Ηράκλειο 1991.

 

5.Φέρμορ Π., Η απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε.

 

 

Η ΜΟΥΣΙΚΉ ΑΝΑΠΤΎΣΣΕΙ ΤΗ ΝΟΗΜΟΣΎΝΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΏΝ

 

ΜΙΤ για έξυπνα παιδιά : Ούτε προγραμματισμός ούτε ρομποτική αλλά στην μουσική κρύβεται το μυστικό της επιτυχίας

News Room3 Μαρτίου 2024

Εκτ. Χρόνος Ανάγνωσης: 2λ. 8δ.

Αναμφισβήτητα η ρομποτική και ο προγραμματισμός είναι κάποιες από τις δραστηριότητες που βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν τις γνωστικές τους ικανότητες. Και υπάρχουν πολλές μελέτες που υποστηρίζουν πως το μυστικό για εξυπνότερα παιδιά κρύβεται σε αυτές τις δύο δραστηριότητες.

Ωστόσο νέα μελέτη του MIT έρχεται για να ανατρέψει τα δεδομένα. Το κορυφαίο πανεπιστήμιο σε όλο τον κόσμο, βάζει στο επίκεντρο την μουσική και αποδεικνύει γιατί μπορεί και μεγαλώνει έξυπνα παιδιά.

00:00

Copy video url

Play / Pause

Mute / Unmute

Report a problem

Language

Share

Vidverto Player

ADVERTISEMENT

Η μελέτη του MIT για την επίδραση της μουσικής στα παιδιά

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η μουσική (όπως και το μπαλέτο, το γκολφ αλλά και το σκάκι) στα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού δημιουργεί έναν δυνατό εγκέφαλο μέσα από δομικές και λειτουργικές νευρικές συνδέσεις σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Journal of Neuroscience.