Αποδείξεις της υπεροχής και μοναδικότητας της
χριστιανικής αλήθειας
α. Η
ανωτερότητα της διδασκαλίας του Χριστιανισμού σε σχέση με αυτές των άλλων
θρησκειών, διαπιστώνεται από τη σύγκριση των ιδεών των
βασικών πηγών των θρησκειών, δηλαδή της
Αγίας Γραφής, με τις Βέδδες του Ινδουϊσμού, τον Κανόνα Πάλι του Βουδισμού, τα
Ανάλεκτα του Κομφουκιανισμού. Οι
διδασκαλίες για ειρήνη, δικαιοσύνη, ισότητα, αγάπη, συγχωρητικότητα, μετάνοια,
μοναδικές και σαν κείμενα φιλοσοφίας και στοχασμού δεν έχουν καμία σχέση με
το αιμοσταγές Κοράνιο του Ισλαμισμού και τους μύθους των κειμένων Κοτζίκι και
Νιχόν Σόκι του Σιντοϊσμού.
β. Κανένας άλλος ιδρυτής θρησκείας δεν είπε ότι είναι Θεός,
εκτός από τον Χριστό, γιατί δεν μπορούσε να το αποδείξει με τα έργα, τη ζωή, τη
δράση και τη διδασκαλία του. Αν κάποιοι ιδρυτές θρησκειών είναι ταυτόχρονα
θεοί στις θρησκείες τους, αυτή η θεοποίησή τους έγινε μεταγενέστερα από τους οπαδούς
τους, όπως συνέβη με το Βούδα και τον Κομφούκιο. Σε άλλες πάλι αποτελεί και
σήμερα ακόμη μεγίστη βλασφημία να θεωρήσεις τον ιδρυτή ως θεό, όπως συμβαίνει
στον Μουσουλμανισμό.
γ. Για κανέναν άλλο ιδρυτή θρησκείας, εκτός από τον Χριστό,
δεν έχουμε λεπτομερείς προφητείες 200, 300, 500, 700 χρόνια πριν την εμφάνισή
του καταγεγραμμένες σε κείμενα. Προφητείες που αφορούν τη γέννησή
του, τη δράση του, την αντιμετώπισή του από τους ανθρώπους, τα θαύματά του, το
θάνατό του.
δ. Τα θαύματα που έγιναν από το Χριστό,
μαρτυρούνται από τους αυτήκοους και άμεσα εμπλεκόμενους σε αυτά μαθητές του, οι
οποίοι με το αίμα τους σφράγισαν την αλήθεια των λεγομένων τους. Κανένας, βέβαια, δεν πεθαίνει για κάτι, για
το οποίο έχει αμφιβολίες και πολύ περισσότερο για ένα ψέμα. Επίσης, και
άλλοι ιστορικοί και συγγραφείς της περιόδου αυτής μαρτυρούν γι’ αυτά, ενώ ούτε
οι εχθροί του Φαρισαίοι, οι οποίοι έψαχναν ευκαιρία να τον αμφισβητήσουν και να
τον συκοφαντήσουν, δεν υποστήριξαν ποτέ
ότι δεν έκανε υπερφυσικά σημεία, αλλά δεν τον πίστευαν, επειδή τα ερμήνευαν ως δαιμονικές ενέργειες.
ε. Ο Χριστιανισμός διαδόθηκε από πτωχούς, ανίσχυρους κι
αγράμματους ανθρώπους στα πρώτα του στάδια χωρίς βία και βοήθεια της εξουσίας
κατά κανόνα, κάτι το οποίο συνέβη με άλλες θρησκείες, που έγιναν εξουσία εξ
αρχής, όπως, λόγου χάρη, το Ισλάμ, αλλά έχοντας αντίθετη την εξουσία στην αρχή
της εμφάνισής του, όπως οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες. Αν δεν
ήταν εκ Θεού, με τόσες αντιξοότητες δεν θα επιβίωνε, σύμφωνα με το Χρυσόστομο.
στ. Από την πανθομολογούμενη ανωτερότητα της προσωπικότητας
και του κύρους του Χριστού σε βαθμό που να ομολογείται ότι: «Αν
κάποιος μου απεδείκνυε ότι ο Χριστός δεν ταυτίζεται με την αλήθεια και ότι στην
πραγματικότητα η αλήθεια είναι εκτός Χριστού, θα προτιμούσα να παραμείνω με το
Χριστό παρά να πάω με την αλήθεια»[1].
ζ. Από την ανωτερότητα της κοινωνίας και των ανθρώπων που
διαμορφώνει ο Χριστιανισμός σε σχέση με τις άλλες θρησκείες. Ο άνθρωπος πάντα
διαμορφώνεται σύμφωνα με τον Θεό του, ό,τι και όποιος και αν είναι αυτός.
Δεν είναι τυχαίο και άσχετο με τη θρησκεία,
που αποτελεί διαχρονικά τη ραχοκοκαλιά όλων των πολιτισμών, ότι οι χριστιανικές κοινωνίες κατά κανόνα είναι
οι περισσότερο πολιτισμένες, με ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία, δημοκρατία,
πολιτισμό, επιστήμη.
Βέβαια, στοιχεία αλήθειας υπάρχουν σε όλες τις θρησκείες, φιλοσοφίες
και παραδόσεις, αν και ο Χριστιανισμός δεν διεκδικεί τίτλο
θρησκείας, δεν είναι θρησκεία, αλλά αποκάλυψη, τρόπος ζωής, σχέση Θεού – ανθρώπου,
στον Χριστιανισμό υπάρχει όλη η αλήθεια. Όλες βέβαια οι ανθρώπινες αλήθειες είναι υποκειμενικές, όσο και
αν παρουσιάζονται ως αντικειμενικές και είναι πάντα ατελείς, αφού είναι
ενδοκοσμικές, φυσικές, φθαρτές. Κάθε άνθρωπος, όμως, ως μοναδική και ανεπανάληπτη
προσωπικότητα επιθυμεί και αναζητεί την αλήθεια στο πλαίσιο των υποκειμενικών
δυνατοτήτων και αντικειμενικών συνθηκών. Αυτό σημαίνει ότι διάφορα εσωτερικά
και εξωτερικά εμπόδια ανακόπτουν αυτήν την προσπάθεια, με συνέπεια την πολυμορφία
της αλήθειας, η οποία δεν ταυτίζεται με κανένα ιδεολογικό σύστημα.
Ε. ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ M.A., Ph.D.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου