Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020

«Διεθνείς επιστημονικές μελέτες βεβαιώνουν την ασφάλεια της Θείας Κοινωνίας έναντι λοιμώξεων»

 

Ιωάννης Κουντουράς, Oμότιμος καθηγητής Ιατρικής Σχολής Αριστ. Παν/μίου Θεσ/νίκης:

«Διεθνείς επιστημονικές μελέτες βεβαιώνουν την ασφάλεια της Θείας Κοινωνίας έναντι λοιμώξεων»





«Διεθνείς επιστημονικές μελέτες βεβαιώνουν την ασφάλεια της Θείας Κοινων...

sportime.gr

Ο Ομ. Καθηγητής τής Ιατρικής Σχολής τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ιωάννης Κουντουράς, προχώρησε ...



Ο Ομότιμος Καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Ιωάννης Κουντουράς, προχώρησε σε παρέμβαση για το ζήτημα που αφορά τη σχέση μετάδοσης του κορωνοϊού μέσω Θείας Κοινωνίας.


Αναλυτικά η νέα παρέμβαση του Ιωάννη Κουντουρά, έχει ως εξής:

«Ανέμενα ένα άμεσο”feedback” διάψευσης  ή «υποστήριξης» της «δημοσιευμένης» θέσης της «Επιτροπής των ειδικών» του Υπουργείου Υγείας έναντι του κειμένου μου με τίτλο: “Αντιεπιστημονική η θέση της «Επιτροπής Ειδικών» του Υπουργείου Υγείας για τη Θεία Κοινωνία!”, την οποία απάντηση δεν έλαβα παρά το επείγον του σοβαρότατου αυτού θέματος που αφορά κατεξοχήν το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας.

Κατόπιν τούτου, σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή 17-4-2020, εισήλθα στο έγκριτο file PuBMed και τοποθετώντας τις λέξεις κλειδιά “shared commnunion cup”, “hazard” και «infections”, καταθέτω δειγματοληπτικά μια πληθώρα μελετών που δημοσιεύθηκαν σε έγκριτα περιοδικά του διεθνούς επιστημονικού χώρου, μετά από αυστηρή κρίση. Πρόκειται για μελέτες οι οποίες με established data καθιερώνουν την ασφάλεια της Θείας Κοινωνίας έναντι των λοιμώξεων και δεν αφήνουν περιθώριο αμφισβήτησης εκτός εάν κάποιος αποδέκτης διαθέτει διαταραγμένο κεντρικό νευρικό σύστημα.

«Δεν έχει αναφερθεί νόσος που να οφείλεται στην κοινή χρήση ποτηρίου τής Θείας Κοινωνίας, σύμφωνα με ανασκοπική μελέτη 15 συναφών μελετών, η οποία δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό Journal of Infection».

Για παράδειγμα,  ανασκοπική μελέτη (review) 15 συναφών μελετών, η οποία δημοσιεύθηκε στο έγκριτο περιοδικό Journal of Infection με impact factor (IF) 5.099 (O N Gill. The Hazard of Infection From the Shared Communion Cup. J Infect 1988;16:3-23,Public Health Laboratory Service Communicable Disease Surveillance Centre, London, U.K), καταγράφει συνοπτικά τα ακόλουθα:





Gill ON - Search Results - PubMed

Gill ON - Search Results - PubMed



«Έχει υπάρξει ενδιαφέρον και ανησυχία μήπως το κοινό ποτήριο της Θείας Κοινωνίας είναι δυνατόν να αποτελεί το μέσο για μετάδοση λοιμώξεων, όταν ανιχνεύθηκε ο ιός HIV στον σίελο των πασχόντων. Βακτηριολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι η περιστασιακή μετάδοση μικροοργανισμών δεν επηρεάζεται από το περιεχόμενο του οίνου σε οινόπνευμα, από το υλικό του ποτηριού ή από την πρακτική της περιστροφής / ανάδευσης του ποτηριού, αλλά αισθητά μειώνεται όταν χρησιμοποιείται ένα πανί (ιερό μάκτρο) για να σκουπίσει το χείλος του ποτηριού από πιστό σε πιστό. Παρόλα αυτά η μετάδοση δεν υπονοεί απαραίτητα ενοφθαλμισμό ή λοίμωξη.

Η αντίληψη της επιδημιολογίας των μικροοργανισμών ότι μπορεί να μεταδοθούν μέσω του σιέλου, ειδικά στους ερπητοϊούς, υποδηλώνει ότι η έμμεση μετάδοση της λοίμωξης είναι σπάνια και στις περισσότερες περιπτώσεις υφίσταται μεγαλύτερος κίνδυνος μετάδοσης με άλλους τρόπους. Δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι η ηπατίτιδα Β από τον ιό HBV ή ο ιός HIV μπορεί να μεταδοθεί άμεσα με τον σίελο, η δε έμμεση μετάδοση μέσω άψυχων αντικειμένων είναι ακόμα λιγότερο πιθανή. Δεν έχει αναφερθεί ποτέ επεισόδιο μετάδοσης νόσου από το κοινό ποτήριο της Θείας Κοινωνίας. Δεν υφίστανται δεδομένα που να υποστηρίζουν ότι η πρακτική τού να μοιράζονται κάποιοι ένα κοινό ποτήριο (της Θείας Κοινωνίας) θα πρέπει να εγκαταλειφθεί διότι πιθανόν να μεταδίδεται κάποια λοίμωξη.

Συμπέρασμα

…Δεν έχει αναφερθεί νόσος που να οφείλεται στην κοινή χρήση ποτηρίου της Θείας Κοινωνίας. Οι υποψήφιοι μικροοργανισμοί που μεταδίδονται μέσω αυτής της οδού, όλοι έχουν άλλους πιο πιθανούς τρόπους μετάδοσης και υπάρχουν αξιόπιστα δεδομένα κατά της έμμεσης μετάδοσης με το σιέλου που οδηγούν σε στοματικό ενοφθαλμισμό. Ειδικότερα, τα δεδομένα δεν συνηγορούν υπέρ της έμμεσης στοματικής μετάδοσης του HIV. Η άμεση στοματική μετάδοση είναι εξαιρετικά σπάνια..

Επισημαίνεται ότι η ανασκοπική αυτή μελέτη επιβεβαιώνει τα δεδομένα της πρόσφατης επιδημιολογικής μελέτης μας η οποία πραγματοποιήθηκε στο Ηπατολογικό Ιατρείο της Β’ Παθολογικής Κλινικής του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης και στο αντίστοιχο registry της B΄ Προπαιδευτικής Κλινικής του Α.Π.Θ. αρχικό μέρος της οποίας παρουσιάστηκε στο 30ο Πανελλήνιο Συνέδριο Γαστρεντερολογίας, Αθήνα 2010, δημοσιεύτηκε δε στο Ann Gastroenterol 2010;23(Suppl):P128.

Πρόκειται για δεδομένα που έδειξαν συνοπτικά ότι  οι κληρικοί (ως δυνητική ομάδα φορέων και μετάδοσης του ιού HBV λόγω  προφανούς ενεργού συμμετοχής τους στο μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας) όχι μόνο δεν αποτελούν ομάδα υψηλού κινδύνου μετάδοσης του ιού  HBV αλλά φαίνεται ότι αντιπροσωπεύουν ασφαλή ομάδα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα επαγγέλματα που περιλαμβάνουν και εκτιμητή υψηλή αναλογία μετάδοσης του ιού μέσω κυρίως γενετικών δραστηριοτήτων που αναφέρονται διεξοδικά σε σχετικό δημοσιευμένο κείμενο.

«Ανασκοπική μελέτη 44 συναφών κατεξοχήν πειραματικών μελετών, δημοσιευμένη στο έγκριτο περιοδικό Eur J Epidemiol, συμπερασματικά αποφαίνεται ότι δεν υφίσταται απόδειξη ότι λοιμώξεις μεταδίδονται με το ποτήριο της Θείας Κοινωνίας».

Ανάλογα επιστημονικά δεδομένα ασφάλειας της Θείας Κοινωνίας έναντι λοιμώξεων συμπεριλαμβανομένων βακτηρίων και ιών αναφέρει, πάλι ως παράδειγμα, επιπρόσθετη ανασκοπική μελέτη (review) 44 συναφών κατεξοχήν πειραματικών μελετών (δημοσιευμένη στο έγκριτο περιοδικό Eur J Epidemiol με IF=6.527)  η οποία συμπερασματικά αποφαίνεται ότι δεν υφίσταται απόδειξη ότι λοιμώξεις μεταδίδονται με το ποτήριο της Θείας Κοινωνίας ( D. Kingston. Memorandum on the Infections Hazards of the Common Communion Cup With Especial Reference to AIDS. Eur J Epidemiol 1988;4:164-70.

Επιβεβαιωτικές είναι και νεότερες  επιδημιολογικές μελέτες δημοσιευμένες στο έγκριτο περιοδικό Int J Infect Dis (IF=3.538) που αποκλείουν την μετάδοση παθογόνων με το ποτήριο της Θείας Κοινωνίας (James Pellerin Michael B Edmond. Infections Associated With Religious RitualsInt J Infect Dis 2013;17:e945-8).





Edmond MB - Search Results - PubMed

Edmond MB - Search Results - PubMed



Τα δειγματοληπτικά αυτά δεδομένα συμφωνούν με τα ανάλογα δεδομένα της επιδημιολογικής μας μελέτης και έρχονται σε πλήρη αντίθεση με τον επιστημονικώς ανύπαρκτο ισχυρισμό ότι «Ο κορωνοϊός μεταδίδεται και με το σάλιο και με το κουταλάκι».

Ι.Κουντουράς: «Επιστημονικώς, ανύπαρκτος ο ισχυρισμός ότι «Ο κορωνοϊός μεταδίδεται και με το σάλιο και με το κουταλάκι»!!!

Κατά συνέπεια, αναμένω τα «καθ’ υμάς!», κύριοι της Εθνικής Επιτροπής Δημόσιας Υγείας...

Υποσημειούμαι

Ιωάννης Κουντουράς,

Ομότιμος Καθηγητής Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ.


===========================================================================


Σε σχέση με το ερώτημα, αν μεταδίδονται νοσήματα κατά τη Θεία Μετάληψη, ο ιατρικός σύλλογος των Αθηνών το 1988 είχε αποφανθεί ότι: «Από την μέχρι σήμερον πείρα και από την βιβλιογραφία δεν προκύπτουν  στοιχεία που πείθουν ότι κατ΄ αυτήν έχουν μεταδοθεί νοσήματα».
Ο τότε αντιπρόεδρος του Ιατρικού συλλόγου κ. Αβραμίδης Αθανάσιος, ο οποίος ήταν και επίκουρος καθηγητής της ιατρικής σχολής,  είπε ότι το θέμα αυτό βρίσκεται έξω από το πεδίο ερεύνης και τις δυνατότητες τις επιστημονικές, ωστόσο επισήμανε πως είναι παρατηρημένο ότι οι μη πιστεύοντες είναι  κυρίως εκείνοι οι οποίοι περισσότερο ομιλούν για κινδύνους από την Θεία Κοινωνία και κόπτονται τάχα για το καλό εκείνων που κοινωνούν.
Σύμφωνα με τον κ. Αβραμίδη: «Από ιατρικής πλευράς δεν υπάρχει ούτε μία βεβαιωμένη περίπτωση απλού πιστού στον οποίον να έχει μεταδοθεί αρρώστια με την Θεία Μετάληψη».
Επίσης ο κ. Αβραμίδης είχει τονίσει με νόημα λέγοντας: «Όχι μόνο τώρα αλλά και ούτε τότε ακόμη που έβραζε η φυματίωση, εθέριζε η σύφιλη και η λέπρα ΔΕΝ υπήρξε ούτε μία βεβαιωμένη περίπτωση απλού πιστού στον οποίον να μεταδόθηκε αρρώστια με την Θεία Μετάληψη… Ως εκ τούτου,  δεδομένα που να οδηγούν την ιατρική σε παρέμβαση δεν υπάρχουν». 






Θεία Κοινωνία και μεταδοτικές ασθένειες

Παραθέτω ένα μικρό ιστορικό από τη δεκαετία του ’80 όταν ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών πήρε επίσημη και ανοιχτή θέσ...





Παραθέτω ένα μικρό ιστορικό από τη δεκαετία του ’80 όταν ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών πήρε επίσημη και ανοιχτή θέση για τη Θεία Κοινωνία.
Βλέποντας πως το μόνο που αλλάζει είναι οι ημερομηνίες, αλλά οι τακτικές μένουν οι ίδιες, θα ήθελα μόνο να θυμίσω κάτι από τους λόγους του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου και του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου και έπειτα να παραθέσω τη θέση του Ιατρικού συλλόγου.

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος.

Όλοι πέρασαν και χάθηκαν, λησμονήθηκαν. Τα αγάλματά τους τα εθρυμμάτισαν, τις φωτογραφίες τους τις τσαλαπάτησαν, τα ονόματά τους ούτε καν μνημονεύονται στις καθημερινές συζητήσεις. Κι όμως το όνομα του Ιησού Χριστού τον ουρανόν υπεραίρει. Αυτόν τον Χριστό λατρεύουμε και σ’αυτόν τον Χριστό πιστεύουμε!

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Πόσοι τύραννοι ἠθέλησαν περιγενέσθαι τῆς Ἐκκλησίας; πόσα τήγανα; πόσοι κάμινοι, θηρίων ὀδόντες, ξίφη ἠκονημένα; καὶ οὐ περιεγένοντο. Ποῦ οἱ πολεμήσαντες;
Σεσίγηνται καὶ λήθῃ παραδέδονται.
Ποῦ δὲ ἡ Ἐκκλησία; Ὑπὲρ τὸν ἥλιον λάμπει »


Απάντηση από τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών στον τότε βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Βασίλη Αγοράστη εν έτει 1988 ο οποίος εκείνο τον καιρό, σαν τους σημερινούς πολιτικούς και πολίτες, βλασφημούσε κατά της Θείας Κοινωνίας και προέτρεπε σε αποχή και σε μέτρα εναντίον της.

Ο πρώην βουλευτής πέθανε σε ηλικία 85 ετών στις 12 Ιανουαρίου 2015.

Ας ευχηθούμε ο Θεός να τον συγχωρέσει.


ΔΕΙΤΕ ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ (ΠΡΟΣ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ) ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ (1988):

Αντιπρόεδρος Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών κ. Αθανάσιος Αβραμίδης επίκουρος καθηγητής της ιατρικής.

Εις την Βουλή των Ελλήνων κατετέθη ερώτηση του βουλευτή κ. Αγοράστη, με την οποία πρώτα καταφέρεται για το «θλιβερό και απαράδεκτο φαινόμενο» …το κουταλάκι! (εννοεί ο βουλευτής την Αγία Λαβίδα) να μπαίνει στο στόμα γέροντα 70 – 80 ετών με σάπια δόντια, και στη συνέχεια στο τρυφερό στοματάκι του βρέφους των 6 μηνών ή του νηπίου. Γεγονός που προκαλεί αποστροφή, προβληματισμό και ανησυχία, για μεθόδους αναχρονιστικές και επικίνδυνες στη σύγχρονη κοινωνία και δημόσια υγεία.

Ύστερα δε, ερωτά, αν αυτό τελεί υπό την έγκριση του υπουργείου και ποιες είναι οι απόψεις των ιατρικών συλλόγων και κυρίως του ιατρικού συλλόγου της Αθήνας.

Προφανώς, ο ερωτών βουλευτής, δεν γνωρίζει ότι το θέμα αυτό είναι παμπάλαιο, και επ’ αυτού κατά καιρούς έχουν λάβει θέση οι πάντες. Πρόκειται δε, για ένα θέμα πίστεως κατ’εξοχήν και ελάχιστα ιατρικό, διότι είναι θέμα επενεργείας υπερφυσικών πνευματικών δυνάμεων, οι οποίες βρίσκονται πέραν από το πεδίο ερεύνης και των δυνατοτήτων της επιστήμης.

Ο πιστός προσέρχεται για να κοινωνήσει …..μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης!
Πίστεως σε εκείνον που είπε, ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ και είναι πεπεισμένος ότι μεταλαμβάνει Σώμα και Αίμα Χριστού.
Προσέρχεται δε, με συντριβή καρδίας στο Άγιο Ποτήριο, στο Ποτήριο της Ζωής, ίνα λάβει Χριστό, Σωτήρα και Ζωή, από την πηγή της Ζωής! Όχι δε, θάνατο!

Στο όνομα της Πίστεως του και στην αξιοπιστία του Θεού του, του είναι αδιανόητο ότι ο παντοδύναμος Θεός, ο οποίος αγάπη εστί και από αγάπη για τον άνθρωπο ανέβηκε στο Σταυρό, θα επέτρεπε ποτέ να μεταδωθεί στον μεταλαμβάνοντα μια οποιαδήποτε αρρώστια, με το ίδιο Του το Σώμα και με το δικό Του Αίμα, όταν με αυτά τον αγιάζει.
Επομένως δια τον πιστό, πρόβλημα δεν υπάρχει.

Εκείνοι όμως οι οποίοι αμφιβάλλουν ή φοβούνται μην πάρουν κάποια αρρώστια με τη Θεία Κοινωνία, όσοι δεν πιστεύουν στην ουσία της Θείας Κοινωνίας, αυτοί που δε έχουν λόγο να μεταλάβουν και είναι δικαίωμά τους, πρέπει να απέχουν.

Ας αφήσουν όμως τους άλλους ήσυχους. Είναι μάλιστα παρατηρημένο ότι οι μη πιστεύοντες είναι κυρίως εκείνοι οι οποίοι περισσότερο ομιλούν δια τους κινδύνους από τη Θεία Κοινωνία. Όπως και το ότι «κόπτονται» για το καλό των πιστών εξ εκείνων που ασκούν πολεμική εναντίον της πίστεως.

Πάντως ιατρικώς, δεν υπάρχει ούτε μία βεβαιωμένη περίπτωση απλού πιστού, στον οποίο να έχει μεταδωθεί αρρώστια με τη Θεία Μετάληψη. Ούτε και ιερέως ο οποίος μάλιστα μετά την κοινωνία των πιστών κάνει την κατάλυση και καταπίνει όλα τα υπόλοιπα της Θείας Κοινωνίας μέχρι τρυγός, μαζί με ότι από το στόμα του κάθε μεταλαμβάνοντος δια της Αγίας Λαβίδος, κατέληξε στο Άγιο Ποτήριο.

Ούτε ακόμα και τότε που έβραζε η φυματίωση, εθέριζε η σύφιλη και η λέπρα ήταν ευρύτατα διαδεδομένη!

Τα ίδια προφανώς θα ίσχυαν αν ετίθετο θέμα και για το AIDS.

Δεδομένα τα οποία να οδηγούν την ιατρική σε παρέμβαση δεν υπάρχουν. Σε θέματα πίστεως άλλωστε, όταν μάλιστα πρόκειται για τα Μυστήρια της χριστιανικής πίστεως δεν είναι ευχερές να εισέλθει η ιατρική, διότι τα Μυστήρια τελούνται με την επενέργεια πνευματικών δυνάμεων οι οποίες είναι εκτός του πεδίου των δυνατοτήτων της επιστήμης, άρα και της ιατρικής. Επομένως το θέμα παραμένει στις αρμοδιότητες της Εκκλησίας, να επιλέγει τους τρόπους με τους οποίους θα διεκπεραιώνει την αποστολή της.

Σύγκρουση μεταξύ επιστήμης και Εκκλησίας δεν υπάρχει, παρά μόνο στους έχοντες τρικυμία εν κρανίω.

Εφ’ όσον αμφότερες εξυπηρετούν την αλήθεια, οπωσδήποτε δεν κινούνται επί διαφορετικής βάσεως και σε διαφορετικά επίπεδα. Χρειάζεται βεβαίως επίγνωση των ορίων εκάστης και σεβασμός στην τήρηση ων αποστάσεων εκατέρωθεν.

Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών 1988




Τι έλεγε ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών για τη Θεία Κοινωνία το 1988


15 Παρασκευή Μάι. 2020

Γ. Κοντός-Δικηγόρος του Μητροπολίτη Κέρκυρας: Η Θεία Κοινωνία δεν ...

*Ένα κείμενο που υπογράφεται από τον Ιατρικό Σύλλογο Αθηνών, 32 χρόνια πριν! Ένα κείμενο που γράφτηκε από γιατρούς της εποχής. Αξίζει να το διαβάσετε και να εντοπίσετε τις διαφορές με το σήμερα…

Ένα κείμενο του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, γραμμένο το 1988, που τονίζει ότι ο πιστός που κοινωνεί λαμβάνει μόνο Ζωή από την πηγή της Ζωής και όχι θάνατο, αναδημοσιεύει η  Ιερά Μητρόπολη Κηφισιάς, Αμαρουσίου και Ωρωπού σε πρόσφατη ανάρτησή της στην επίσημη ιστοσελίδα της, με τίτλο: «Ο Ιατρικός Σύλλογος για τη Θεία Κοινωνία και η εκ τάφου φωνή του αειμνήστου καθηγητή καρδιολογίας Αθανασίου Αβραμίδη».

Η ανακοίνωση αναφέρει τα εξής:

«Στις 15 Ιανουαρίου 2020, έφυγε από την επίγεια ζωή, πλήρης ημερών, ο Καθηγητής καρδιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθανάσιος Αβραμίδης, ένας διαπρεπής επιστήμων, ο οποίος υπηρέτησε τον πάσχοντα άνθρωπο με αληθινή αγάπη, ως εικόνα Χριστού.

Είναι ένας από τους πολλούς επιστήμονες που με την παρουσία τους και την επιστημονική τους προσφορά, απέδειξαν και αποδεικνύουν, ότι η επιστήμη και η πίστη, μπορούν να συμβαδίζουν και να αλληλοβοηθούνται. Η πίστη γίνεται κινητήρια δύναμη για επιστημονική προσφορά στο συνάνθρωπο και η επιστήμη, όταν είναι απαγκιστρωμένη από αλαζονικές ιδεοληψίες, ενισχύει περισσότερο την πίστη σε Εκείνον ο Οποίος τα πάντα εν σοφία εποίησεν.

Ο εκλιπών καθηγητής ασχολήθηκε με πολλά θέματα βιοηθικής που προβλημάτισαν τον κόσμο και τη χριστιανική σκέψη. Ευθανασία, ομοιοπαθητική, θεωρία της εξέλιξης, εγκεφαλικός θάνατος, επιθανάτιες εμπειρίες κ.λπ.. Υπήρξε συνιδρυτής του συλλόγου προστασίας αγέννητου παιδιού, μαζί με τον αείμνηστο π. Γεώργιο Μεταλληνό και με άλλες σημαντικές προσωπικότητες.

Αυτές τις σκληρές ημέρες, σαν μέσα από τον τάφο, ακούστηκε η φωνή του μακαρίτη καθηγητή Αθ. Αβραμίδη, για να ελέγξει όσους, χωρίς να γνωρίζουν τι κακό κάνουν στον εαυτό τους, υποτιμούν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Ήλθε στην επικαιρότητα η απάντηση που είχε δώσει ο αείμνηστος για λογαριασμό του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών σε ερώτηση κάποιου βουλευτή το έτος 1988, για τη «μετάδοση ασθενειών» από τη Θεία Κοινωνία.

Ακολουθούν αποσπασματικά μερικά σημεία αυτής της απάντησης:

«Προφανώς, ο ερωτών βουλευτής, δεν γνωρίζει ότι το θέμα αυτό είναι παμπάλαιο, και επ’αυτού κατά καιρούς έχουν λάβει θέση οι πάντες. Πρόκειται δε, για ένα θέμα πίστεως κατ’εξοχήν και ελάχιστα ιατρικό, διότι είναι θέμα επενεργείας υπερφυσικών πνευματικών δυνάμεων, οι οποίες βρίσκονται πέραν από το πεδίο ερεύνης και των δυνατοτήτων της επιστήμης.

Ο πιστός προσέρχεται για να κοινωνήσει … μετά φόβου Θεού, πίστεως και αγάπης! Πίστεως σε εκείνον που είπε: «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα εν εμοί μένει, καγώ εν αυτώ» και είναι πεπεισμένος ότι μεταλαμβάνει Σώμα και Αίμα Χριστού.

Προσέρχεται δε, με συντριβή καρδίας στο Άγιο Ποτήριο, στο Ποτήριο της Ζωής, ίνα λάβει Χριστό, Σωτήρα και Ζωή, από την πηγή της Ζωής!

Όχι θάνατο!

Στο όνομα της Πίστεώς του και στην αξιοπιστία του Θεού του, του είναι αδιανόητο ότι ο παντοδύναμος Θεός, ο οποίος αγάπη εστι και από αγάπη για τον άνθρωπο ανέβηκε στο Σταυρό, θα επέτρεπε ποτέ να μεταδωθεί στον μεταλαμβάνοντα μία οποιαδήποτε αρρώστια, με το ίδιο Του το Σώμα και με το δικό Του Αίμα, όταν με αυτά τον αγιάζει. Επομένως διά τον πιστό, πρόβλημα δεν υπάρχει.

Εκείνοι όμως οι οποίοι αμφιβάλλουν η φοβούνται μην πάρουν κάποια αρρώστια με τη Θεία Κοινωνία, όσοι δεν πιστεύουν στην ουσία της Θείας Κοινωνίας, αυτοί που δεν έχουν λόγο να μεταλάβουν και είναι δικαίωμά τους, πρέπει να απέχουν.

Ας αφήσουν όμως τους άλλους ήσυχους. Είναι μάλιστα παρατηρημένο ότι οι μη πιστεύοντες είναι κυρίως εκείνοι οι οποίοι περισσότερο ομιλούν δια τους κινδύνους από τη Θεία Κοινωνία. Όπως και το ότι «κόπτονται» για το καλό των πιστών εξ’ εκείνων που ασκούν πολεμική εναντίον της πίστεως.

Πάντως ιατρικώς, δεν υπάρχει ούτε μία βεβαιωμένη περίπτωση απλού πιστού, στον οποίο να έχει μεταδωθεί αρρώστια με τη Θεία Μετάληψη. Ούτε και ιερέως ο οποίος μάλιστα μετά την κοινωνία των πιστών κάνει την κατάλυση και καταπίνει όλα τα υπόλοιπα της Θείας Κοινωνίας μέχρι τρυγός, μαζί με ότι από το στόμα του κάθε μεταλαμβάνοντος διά της Αγίας Λαβίδος, κατέληξε στο Άγιο Ποτήριο.

Ούτε ακόμα και τότε που έβραζε η φυματίωση, εθέριζε η σύφιλη και η λέπρα ήταν ευρύτατα διαδεδομένη!

Σύγκρουση μεταξύ επιστήμης και Εκκλησίας δεν υπάρχει, παρά μόνο στους έχοντες τρικυμία εν κρανίω.

Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών 1988»

Αυτή η επίσημη απάντηση του Ιατρικού Συλλόγου, ουδέποτε ανεκλήθη. Αντιθέτως, και σήμερα παρότι η χριστιανοφοβία στην κάποτε χριστιανική χώρα μας ξεχειλίζει, βρέθηκαν κορυφαίοι καθηγητές της Ιατρικής Επιστήμης, να επιβεβαιώσουν όσα ο Ιατρικός Σύλλογος δια του Αθανασίου Αβραμίδη διατύπωσε. Σε αυτούς τους επιστήμονες οφείλουμε άπειρη ευγνωμοσύνη, και σε αυτούς ταιριάζει το αγιογραφικό.

πηγή: orthodoxianewsagency





Τι έλεγε ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών για τη Θεία Κοινωνία το 1988 - Ορθοδ...

Ένα κείμενο του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, γραμμένο το 1988, που τονίζει ότι ο πιστός που κοινωνεί λαμβάνει μόνο ...








ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ:




Ο ιερέας της Σπιναλόγκας που κοινωνούσε τους λεπρούς και χρησιμοποιούσε ...

Για δέκα ολόκληρα χρόνια ο ιερομόναχος Χρύσανθος Κουτσουλογιαννάκης ήταν η παρηγοριά των λεπρών στη Σπιναλόγκα. ...



Ενσωματωμένη εικόνα


Για δέκα ολόκληρα χρόνια ο ιερομόναχος Χρύσανθος Κουτσουλογιαννάκης ήταν η παρηγοριά των λεπρών στη Σπιναλόγκα. Ευλογούσε και κοινωνούσε τους αρρώστους απλώνοντας το χέρι και λαμβάνοντας θεία κοινωνία από το ίδιο κουτάλι χωρίς να φοβηθεί την ασθένεια και τις συνέπειες της. Όσοι τον γνώρισαν μιλούν για μια πληθωρική, καλοσυνάτη μορφή που είχε σκοπό να απαλύνει τα βάσανα των ανθρώπων που νοσούσαν.

Τον χαρακτηρίζουν «θεόσταλτο» και «άγιο».
Περισσότερες πληροφορίες για τον ιερομόναχο Χρύσανθο, έρχονται μέσα από την εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» και την μαρτυρία του Δημήτρη Παπαδάκη, πρώην λυκειάρχη και πρόεδρο του Λογοτεχνικού Συνδέσμου Ηρακλείου Κρήτης, ο οποίος τον γνώρισε από κοντά.

«Πεταμένοι σαν κοπριά σ’ έναν κοπρόλακκο βρωμερό»

«Το 1947 ο εφημέριος των λεπρών της Σπιναλόγκας π. Μελέτιος Βουργούρης έλαβε από τον Επίσκοπο Πέτρας Διονύσιο Μαραγκουδάκη διμηνιαία άδεια, από 20 Ιουλίου ως 20 Σεπτεμβρίου, για να μεταβεί στους Αγίους Τόπους. Μετά τη λήξη της άδειάς του δεν επέστρεψε στη θέση του. Ο Επίσκοπος δεν μπορούσε να βρει ιερέα για την αντικατάστασή του» αναφέρει ο κ. Παπαδάκης.

Ο εφημέριος της Σπιναλόγκας

Ο κ. Παπαδάκης δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στη συγκινητική γνωριμία που είχε με τον παπα-Χρύσανθο, υπογραμμίζοντας: «Είχα την τύχη να γνωρίσω τον ιερομόναχο Χρύσανθο τον Δεκαπενταύγουστο του 1967 στη Μονή Τοπλού. Ήταν βραχύσωμος, μορφή ασκητική, με λευκή γενειάδα. Τα χρόνια βάραιναν τους ώμους του. Το ράσο και ο καλογερικός σκούφος του ήταν ξεθωριασμένα». «Βρισκόμουν ένα πρωί με τον πατέρα Χρύσανθο έξω από το Καθολικό. Τότε εμφανίστηκε ένας άνθρωπος μεγάλης ηλικίας. Μόλις είδε τον πατέρα Χρύσανθο αναφώνησε γεμάτος έκπληξη και χαρά: «Πάτερ Χρύσανθε…» Και την ίδια στιγμή δυο αγκαλιές ανοίχθηκαν. Στο φτωχικό κελί του π. Χρύσανθου μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω τον ξένο αλλά και να τον προκαλέσω να μου μιλήσει για τις εμπειρίες του από την επαφή του με τον παπά στο νησί: «Ημουνα λεπρός» είπε. «Εζησα στη Σπιναλόγκα πολλά χρόνια. Η αρρώστια μας είχε παραμορφώσει. Ο φόβος της μόλυνσης έκανε όλους τους υγιείς ανθρώπους να μην τολμούν να μας πλησιάσουν. Ο γιατρός, οι νοσοκόμες, οι άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι γυναίκες, που έπλεναν τα ρούχα μας, άφηναν το νησί, λίγο πριν από τη δύση του ηλίου και πήγαιναν με βενζινάκατο στο χωριό Πλάκα, που ήταν δυτικά και απέναντι της Σπιναλόγκας. Οι δημοσιογράφοι χαρακτήριζαν την Σπιναλόγκα το «νησί των ζωντανών νεκρών», και οι υπάλληλοι δεν ήθελαν να μένουν το βράδυ με τους λεπρούς. Νιώθαμε όλοι την ανάγκη ενός ιερέα. Εκείνος μόνο θα μπορούσε να μας παρηγορήσει με τον λόγο του Θεού, να μας συμπαρασταθεί πνευματικά. Όμως ιερέας ερχόταν στο νησί μας από την Ελούντα μόνο δύο φορές τον μήνα. Ερχόταν Σαββατόβραδο, έκανε τον εσπερινό και έφευγε. Ερχόταν πάλι την επόμενη μέρα, τελούσε τη θεία λειτουργία και έφευγε. Ερχόταν και άλλες φορές. Από αναπότρεπτη ανάγκη, για να κηδέψει τους νεκρούς μας! Κάποια μέρα καθόμαστε μερικοί άντρες στην αυλή του καφενείου μας, που ήταν κοντά στην πύλη. Τότε πιο πέρα φάνηκε ένας ιερέας. Καταλάβαμε όλοι μας ότι ήρθε στο νησί για να λειτουργήσει. Μόλις μας είδε, ήρθε κοντά μας. Μας καλημέρισε με εγκαρδιότητα. Όλοι μας όρθιοι και με ελαφρά υπόκλιση τον καλωσορίσαμε. Κανένας μας όμως δεν έτεινε το χέρι του για να τον χαιρετήσει. Ο λεπρός δεν πρέπει να χαιρετά με χειραψία. Κι αυτό, για να μη μεταδώσει την καταραμένη του αρρώστια. Τότε εκείνος μας χαιρέτησε όλους με χειραψία! Μας είπε απλά ότι θα μείνει κοντά μας, για να μας βοηθάει στην εκπλήρωση των χριστιανικών μας καθηκόντων. Η συγκίνησή μας ήταν μεγάλη»». Η διήγηση για τη δεύτερη ημέρα στο νησί του π. Χρύσανθου έχει ως εξής: «»Την άλλη μέρα πήγαμε στην Εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα. Παρακολουθήσαμε όλοι, άντρες, γυναίκες και παιδιά, με κατάνυξη τη θεία λειτουργία, που τελούσε με δωρική απλότητα και απροσμέτρητη ευσέβεια. Την Κυριακή αυτή δεν μεταλάβαμε. Δεν είχαμε ενημερωθεί έγκαιρα για την τέλεση της θείας λειτουργίας και δεν είχαμε νηστέψει. Στο τέλος της λειτουργίας πήραμε από το χέρι του αντίδωρο. Και παίρνοντας το αντίδωρο, του φιλούσαμε όλοι το χέρι! Ήταν κάτι που το επιδίωξε ο ίδιος. Καθώς έδινε το αντίδωρο, πλησίαζε το χέρι του στο στόμα μας. Όλων μας τα μάτια βούρκωσαν από συγκίνηση. Πριν έρθει εκείνος, το αντίδωρο το παίρναμε από ένα καλαμόπλεκτο πανέρι που τοποθετούσε ο νεωκόρος στο παγκάρι. Την επόμενη Κυριακή πήγαμε σχεδόν όλοι στην εκκλησία. Η εκκλησία ήταν κατάμεστη, το ίδιο και το προαύλιό της. Τη μέρα αυτή μεταλάβαμε όλοι. Στο τέλος της θείας λειτουργίας είδαμε τον ιερέα μας να πίνει ό,τι είχε απομείνει στο Άγιο Ποτήριο από τη μετάληψή μας! Ανοίξαμε όλοι τα μάτια μας από έκπληξη. Νομίζαμε ότι ονειρευόμαστε. Χοντρά και καυτά δάκρυα ανάβλυσαν από τα μάτια μας. Ο προηγούμενος ιερέας ό,τι απέμενε από τη μετάληψή μας -ασφαλώς κατά θεία οικονομία- το έχυνε στο χωνευτήρι. Ο ιερομόναχος Χρύσανθος έμενε κοντά μας νύκτα και μέρα. Και έμεινε κοντά μας δέκα χρόνια! Τα χρόνια αυτά εκδήλωσε σε όλους μας την αγάπη. Μας επισκεπτόταν στα σπίτια μας. Μας καθοδηγούσε όλους. Ενίσχυε με τα λίγα χρήματα που είχε τους φτωχούς. Και έκανε τούτο, τηρώντας το: μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου. Ευγνωμονώ, όπως και όλοι οι άρρωστοι της Σπιναλόγκας, τον πατέρα Χρύσανθο για…», δεν κατάφερε να ολοκληρώσει όμως τη φράση του. Ξέσπασε σ᾽ ένα βουβό κλάμα». «Ο πατήρ Χρύσανθος», συνεχίζει ο κ. Παπαδάκης, «έχοντας το βλέμμα του καρφωμένο στο δάπεδο, ακούγοντας τις περιγραφές του πρώην χανσενικού, είπε με ένα εσωτερικό μεγαλείο: «Πιστεύω ότι δεν είναι τόσο σπουδαίο αυτό που έκαμα. Αυτό θα έκανε κάθε λειτουργός του Υψίστου, κάθε χριστιανός. Βοήθησα, όσο μπορούσα, συνανθρώπους μας να σηκώσουν τον σταυρό στον γολγοθά τους. Έπειτα, η αρρώστια δεν μεταδίδεται με τη Θεία Κοινωνία, με το σώμα και το αίμα του Χριστού»».

Έμεινε για να προσέχει τους τάφους!
Με συγκίνηση ο π. Χρύσανθος μίλησε στον κ. Παπαδάκη για την απόφασή του να μείνει στο νησί όταν πια όλοι είχαν φύγει από αυτό: «Το Λεπροκομείο της Σπιναλόγκας έκλεισε. Ήταν Ιούλιος του 1957. Έφυγαν όλοι από το νησί, έμεινα μόνο εγώ εκεί». Τον ρώτησα γιατί και μου απάντησε: «Έπρεπε να περιποιούμαι τους τάφους των χανσενικών. Έπρεπε ακόμα, βρισκόμενος μπροστά στους τάφους τους, να ψέλνω τρισάγιο για την ανάπαυση των ψυχών τους. Εγκατέλειψα το νησί το 1959. Η υγεία μου κλονίστηκε. Τότε εγκατέλειψα το νησί. Ο Επίσκοπός μου με τοποθέτησε στη Μονή τούτη»....

Διαβάστε όλο το άρθρο: Ο ιερέας της Σπιναλόγκας που κοινωνούσε τους λεπρούς και χρησιμοποιούσε το ίδιο κουτάλι για τον εαυτό του. Τους έδινε πάντα το χέρι του και έφυγε από το νησί τελευταίος - ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ




Ο ιερέας της Σπιναλόγκας που κοινωνούσε τους λεπρούς και χρησιμοποιούσε ...

Για δέκα ολόκληρα χρόνια ο ιερομόναχος Χρύσανθος Κουτσουλογιαννάκης ήταν η παρηγοριά των λεπρών στη Σπιναλόγκα. ...


===========================================================================

κ. Ελένη Γιαμαρέλλου (Καθηγήτρια Λοιμωξιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών) για Θεία Κοινωνία: Όσοι πιστεύουν, να μην φοβούνται και να κοινωνήσουν

Καθηγήτρια Λοιμωξιολογίας για Θεία Κοινωνία: Οσοι πιστεύουν να μην φοβούνται να κοινωνήσουν | tanea.gr
TANEA Team 6 Μαρτίου 2020 | 16:48

Μια δήλωση που προκαλεί αίσθηση για τον κορωναϊό έκανε η καθηγήτρια λοιμωξιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ελένη Γιαμαρέλλου.

Η ίδια ρωτήθηκε αν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης του κορωνοϊού από τη Θεία Κοινωνία και απάντησε:

«Η Θεία Κοινωνία είναι ένα μυστήριο, όταν πηγαίνεις να λάβεις τη θεία κοινωνία δεν την παίρνεις από συνήθεια, τη λαμβάνεις γιατί είναι σώμα και αίμα Χριστού. Ή το πιστεύεις και κοινωνείς κανονικά ή δεν το πιστεύεις. Δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις, κουταλάκια κλπ. Είμαι τελείως εναντίον αυτών. Αν το πιστεύουμε, δεν προκαλούμε την τύχη μας. Αν πιστεύω ότι αυτό μπορεί να με μολύνει, τότε δεν πιστεύω στο μεγαλύτερο μυστήριο. Τα άτομα που θέλουν να κοινωνήσουν δεν πρέπει να φοβούνται ότι από τη Θθεία κοινωνία μπορεί να μεταδοθεί ποτέ μικρόβιο» τόνισε αρχικά, μιλώντας στον realfm.

Οι δημοσιογράφοι επέμεναν στις ερωτήσεις και ζήτησαν από την λοιμωξιολόγο να τους πει αν η ίδια θα κοινωνούσε.

Η κ. Γιαμαρέλλου απάντησε πως «θα κοινωνήσω με πίστη στον Θεό ότι δεν κολλάω, όταν συμμετέχω σε ένα τέτοιο μεγάλο μυστήριο. Σας λέω αυτό που θα κάνω για τον εαυτό μου και το πιστεύω για όλους».

Ωστόσο, η ίδια συμβούλεψε τους ανθρώπους μεγάλης ηλικίας, δηλαδή από 65 ετών και άνω, που έχουν κάποιες ασθένειες όπως καρδιοπάθειες, πνευμονοπάθειες, διαβήτη, προβλήματα με τα νεφρά ή σε ανοσοκαταστολή, να αποφύγουν να πάνε στην εκκλησία ώστε να αποφευχθεί η διασπορά κρουσμάτων. «Να παρακολουθούν τη θεία λειτουργία από το σπίτι τους από την τηλεόραση» ανέφερε χαρακτηριστικά.


===========================================================================

Μητροπολίτης Γαβριήλ στο MEGA: Όποιος πιστεύει στον Θεό δεν έχει να φοβηθεί κάτι

«Ο άνθρωπος ο οποίος πιστεύει στον Θεό, δεν έχει να φοβηθεί κάτι από το Αγιο Ποτήριο. Δεν είναι φορέας μετάδοσης», δήλωσε ο μητροπολίτης. «Μεταδίδεται η χάρη Του, όχι ιοί».




Μητροπολίτης Γαβριήλ στο MEGA: Όποιος πιστεύει στον Θεό δεν έχει να φοβη...

«Ο άνθρωπος ο οποίος πιστεύει στον Θεό, δεν έχει να φοβηθεί κάτι από το Αγιο Ποτήρι. Δεν είναι φορέας μετάδοσης»...





Απάντηση Καραμπάτση Ευάγ. (οικονομολόγου) σε άπιστο δημοσιογράφο, ο οποίος προτρέπει να μην μεταλαμβάνουν οι πιστοί λόγω κορωνοϊού

 

 

Το άρθρο σας αυτό δεν είναι μόνο ένα δόλιο λιβελογράφημα κάποιου αθέου και απίστου (ο οποίος πάσχει από προκατάληψη και ιδεοληψία). Είναι και μια άθλια κατασυκοφάντηση στο μέγα Μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως.

Όταν ήμουνα φοιτητής στην ΑΣΟΕΕ, θυμάμαι ότι πηγαίναμε κάποιες Κυριακές (εγώ και άλλοι φοιτητές) στο λοιμωδών στην Αγία Βαρβάρα και εκκλησιαζόμασταν στο εκκλησάκι που υπάρχει εκεί. Πολλοί από μας λαμβάναμε τη Θεία Κοινωνία δίπλα-δίπλα με τους αρρώστους του Νοσοκομείου. Δηλαδή κοινωνούσαμε μαζί με αυτούς που έπασχαν από λοιμώδεις ασθένειες. Ποτέ όμως δεν έπαθε το παραμικρό κανείς από μας. Γιατί γνωρίζαμε και ήμασταν απόλυτα βέβαιοι πως μεταλαμβάναμε το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρος. Αλλά και ο ιερέας που κατέλυε τη Θεία Κοινωνία μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας δεν έπαθε ποτέ το παραμικρό κακό.

Όποιος είναι άθεος και άπιστος (όπως ο συγγραφέας του άρθρου) δεν πρέπει να μεταλαμβάνει. Και μόνο η απιστία του αποτελεί κώλυμα.

Αντιθέτως όποιος πιστεύει απόλυτα στα λόγια του Χριστού ότι «Τούτο εστιν το σώμα μου...» και «Τούτο εστιν το αίμα μου...» κοινωνάει και δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα!!! Τόσο απλά. Όλα τα άλλα είναι εκ του Πονηρού.

Άλλωστε ποτέ στην Ορθόδοξη Χριστιανική Ιστορία δεν παρουσιάστηκε έστω και μία περίπτωση μεταδόσεως ασθένειας μέσω της Θείας Μεταλήψεως. Αυτά τα σενάρια είναι διαβολικής εμπνεύσεως και ευρίσκονται μόνο στη νοσηρή φαντασία των απίστων...







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου