Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Μεγάλη δωρεά στην Εκκλησία Ρεθύμνης- Ο λαός εμπιστεύεται την Εκκλησία


5,9 εκ. ευρώ και τέσσερα ακίνητα στην Ιερά Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου (VIDEO+ΦΩΤΟ)
Αποτελεί την κληρονομιά του μακαριστού Γεωργίου Τσικόγια στην Ι.Μητρόπολη - Επιθυμία του διαθέτη να δοθούν τα χρήματα για το Ίδρυμα της Μητροπόλεως στο λόφο του Τιμίου Σταυρού
από την Ι.Μ.Ρεθύμνου και Αυλοποτάμου, Κείμενο-φωτογραφίες: Βάλια Πετράκη,δημοσιογράφος
6 Νοεμβρίου 2014, 11:43
1220 αναγνώσεις
Μοιραστείτε το:
http://www.amen.gr/images/articles/article_19657/article_19657.jpg
Συνέντευξη τύπου παραχώρησε την Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014, στα γραφεία της Μητροπόλεως, ο Σεβ. Μητροπολίτης Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ.Ευγένιος προκειμένου να έχουν μια υπεύθυνη ενημέρωση  οι εκπρόσωποι  των ΜΜΕ για το  περιεχόμενο της διαθήκης του μακαριστού Γεωργίου Τσικόγια. Παρόντες στην συνέντευξη ήταν και ο νομικός σύμβουλος της Μητροπόλεως και μέλος του Μητροπολιτικού Συμβουλίου της κ. Νικόλαος Κοτζαμπασάκης, ο Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Αιδεσ. Πρωτ. Νικόλαος Νικηφόρος και ο πρόεδρος του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου Αιδεσ. Πρωτ.Γεώργιος Γαλεράκης.
Αρχικά τον λόγο πήρε ο Μητροπολίτης, του οποίου τα μάτια βούρκωναν  κάθε φορά που ανέφερε το όνομα του μακαρίτη Γεώργιου Τσικόγια. Το χρηματικό ποσό που κατέλιπε στη Μητρόπολη με τη διαθήκη του ο εκλιπών ανέρχεται στα 5,9 εκ. ευρώ, ενώ είναι ακόμη σε εξέλιξη η έρευνα που, σύμφωνα με το νομικό της σύμβουλο, η Μητρόπολη υποχρεούται να κάνει. Ένα οικόπεδο στις παρυφές της πόλης και τρία καταστήματα κληροδοτήθηκαν επίσης στην τοπική Εκκλησία από τον αείμνηστο διαθέτη.
Ο δωρητής είχε συντάξει δύο διαδοχικές διαθήκες, μία το 2011 και μία το 2012, με πανομοιότυπο περιεχόμενο και βούληση. Στην τελευταία απλώς συμπλήρωσε, ως επιθυμία του, ότι τα ενοίκια από τα τρία καταστήματα θα διατίθενται για τις ανάγκες των τριών ενοριακών συσσιτίων της Μητροπόλεως. 
Όπως είπε ο κ. Κοτζαμπασάκης, ο αείμνηστος Γεώργιος Τσικόγιας  αποφάσισε την εκχώρηση σχεδόν του συνόλου της περιουσίας του στην Μητρόπολη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, χωρίς να επισημαίνει συγκεκριμένο, νομικά δεσμευτικό για την Μητρόπολη-κληρονόμο, σκοπό για την αξιοποίησή της, τον οποίο ωστόσο ο ίδιος είχε προδιαγράψει όσο ήταν εν ζωή. Ακόμα ξεκαθάρισε ότι η Εκκλησία δεν μπορεί να διαθέσει το οποιοδήποτε χρηματικό ποσό για άλλους σκοπούς, όπως π.χ. για την αγορά του πλοίου, καθώς, ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου, ο νόμος δεν της επιτρέπει να χρηματοδοτεί ιδιωτικές επιχειρήσεις (Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου).
Ο Επίσκοπος τόνισε ότι η Εκκλησία θα σεβαστεί απόλυτα την βούληση του διαθέτη. Συγκεκριμένα, ο μακαριστός Γεώργιος Τσικόγιας επιθυμούσε, με τα χρήματα της περιουσίας του, να ανεγερθεί Ίδρυμα κοινωνικής μέριμνας. Μάλιστα οι σχετικές διαδικασίες είχαν ήδη προ ετών ξεκινήσει με δική του πρωτοβουλία, ενώ είχε επιλέξει ακόμη και την επωνυμία του Ιδρύματος, που, λόγω ιδιαίτερης ευλάβειάς του προς την Παναγία ήθελε να ονομασθεί «ΘΕΟΜΗΤΩΡ». Ωστόσο, ο κ. Ευγένιος πρόσθεσε ότι θα εισηγηθεί στο Μητροπολιτικό  Συμβούλιο να δοθεί και το όνομα του αείμνηστου διαθέτη, καθώς είναι το ελάχιστο αντίδωρο που μπορεί να προσφέρει στην μνήμη του η τοπική Εκκλησία.
Ο διαθέτης αναγράφει ρητά στη διαθήκη του, ότι οι ενοικιαστές των τριών καταστημάτων μπορούν να παραμείνουν σε αυτά, όσο το επιθυμούν, με ενοίκιο που δεν προσαυξάνεται πέραν των από τον νόμο προβλεπομένων κατ’ έτος αυξήσεων.
Ο Μητροπολίτης δεν έκρυψε ότι τον πονάνε διάφορα βιαστικά σχόλια που έγιναν αλλά όπως είπε η Εκκλησία τους αγαπά όλους και τους συγχωρεί. Τόνισε ότι τα χρήματα αυτά για εκείνον είναι ιερά και απηύθυνε ανοικτή πρόσκληση σε σε όποιον Ρεθυμνιώτη επιθυμεί να συμμετάσχει στην επιτροπή διαχείρισης της μεγάλης αυτής κληρονομιάς. Ενώ δεν  παρέλειψε να υπενθυμίσει αυτό που είχε πει στον Ενθρονιστήριο Λόγο του: «Είμαι πτωχός και θέλω να παραμείνω πένης. Δεν ήλθα για να πλουτίσω σε υλικά αγαθά. Πλούτος μου είσθε εσείς και γι  αὐτό δεν ζητώ τα υμών αλλά υμάς. Στα χέρια μου δεν επιθυμώ να λαμβάνω τίποτε και ο,τι η αγάπη σας θα εμπιστεύεται στην Εκκλησία με πλήρη διαφάνεια θα μεταβάλεται σε υποτροφίες απόρων σπουδαστών και σε βοηθήματα ορφανών παιδιών». Και ανακοίνωσε την πρόταση που θα κάνει στο Μητροπολιτικό Συμβούλιο ώστε να δίνονται κάθε χρόνο υποτροφίες σε άπορους σπουδαστές. 
Ανέλπιστο δώρο από το Θεό
Ξεκινώντας την συνέντευξη ο κ. Ευγένιος είπε:
Σας καλέσαμε σήμερα εδώ για να ενημερώσουμε υπεύθυνα τους ανθρώπους της τοπικής μας Εκκλησίας για αυτό που λέγεται, γράφεται και ακούγεται αυτές τις μέρες, το ανέλπιστο δώρο του Θεού σε αυτό τον ευλογημένο τόπο και στην Μητρόπολή μας.
Η Μητρόπολή μας, με βαθιά συναίσθηση της αποστολής της σε αυτό τον τόπο και σε αυτό τον λαό, αποδέχτηκε την κληρονομιά ενός ανθρώπου που έζησε, εργάστηκε και αναστράφηκε τους ανθρώπους του τόπου μας, του μακαριστού πλέον Γεωργίου Τσικόγια. Ο οποίος επεθύμησε να αφήσει την κινητή και ακίνητη περιουσία του, εκτός κάποιων ολίγων που καταλείπει σε άλλους αποδέκτες, στην τοπική μας Εκκλησία. Για να αξιοποιηθεί από εκείνη κατάλληλα για το καλό του τόπου. Με βαθειά συγκίνηση στρέφω την σκέψη μου στο πρόσωπό του και τον ευχαριστώ για άλλη μια φορά με ευγνωμοσύνη, για αυτή την δυνατότητα που προσέφερε στην Εκκλησία μας, να πράττει από τώρα και στο εξής ακόμη περισσότερο το καθήκον της απέναντι στον κόσμο.
Θέλω να διαβεβαιώσω όλους πως αυτά τα χρήματα, για μένα προσωπικά και τους συνεργάτες μου, είναι ιερά χρήματα. Πως θα χρησιμοποιηθούν μόνο γι’ αυτό που ήθελε ο ίδιος και πως με πλήρη διαφάνεια, την οποία ο καθένα θα μπορεί να διαπιστώνει καθημερινά, θα μπορέσουμε να πράξουμε το καλύτερο. Είμαι βέβαιος για την στήριξη όλων και είμαι βέβαιος ότι όλοι κάποια μέρα θα καταλάβουν ότι αυτή η δωρεά χρησιμοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο.
Προσωπικά διαβεβαιώνω όλους τους ανθρώπους γι’ αυτό. Γνωρίζετε πολύ καλά από τα τέσσερα πλέον χρόνια της αναστροφής μου μαζί σας πώς από την δική μου πλευρά διαχειρίζονται τα ιερά χρήματα και πράγματα της Εκκλησίας. Γνωρίζετε πολύ καλά, και σας υπενθυμίζω και μιλώ για το πρόσωπο μου, αν και ίσως  δεν θα έπρεπε αυτή την ώρα, πως υποσχέθηκα όταν ήρθα ότι έρχομαι πτωχός και θέλω να παραμείνω πένης. Για αυτή την Εκκλησία λοιπόν θα κάνομε το παν και δόξα τω Θεώ που πλέον θα έχομε την άνεση να κάνομε ένα όραμα της τοπικής Εκκλησίας πραγματικότητα.
Το όραμα της τοπικής Εκκλησίας που θα γίνει πραγματικότητα
Αυτό το όνειρο  δεν είναι άλλο από αυτό που ακούτε όλα αυτά  τα χρόνια να το λέω, να το γράφω και επιθυμώ να το δω να παραδίδεται σε αυτό τον τόπο και σε αυτό τον λαό. Ένα κτήριο που βρίσκεται στον λόφο του Τιμίου  Σταυρού, που για πολλά χρόνια από την τοπική μας Εκκλησία είχε παραχωρηθεί για να γίνει η εστία των φοιτητών του Πανεπιστημίου μας. Και που τώρα τα τελευταία χρόνια είναι εγκαταλελειμμένο, με τα στατικά του προβλήματα που ανάγκασαν και την εστία να κλείσει και που με πολλή αγωνία ακόμη φιλοξενούμε τα παιδιά του συλλόγου ΑΓΑΠΗ, αλλά και την Σχολή της Βυζαντινής μας Μουσικής, γνωρίζοντας ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να υπάρξει ένα σοβαρό πρόβλημα από την παραμονή τους εκεί μέσα λόγω των προβλημάτων. 
Ένα Επίσκοπο το κρίνει διαρκώς η συνείδησή του και στο τέλος ο Θεός
Κατανοώ όλους τους ευγενείς στόχους που έχουν πολλοί άνθρωποι και τις προτάσεις που έσπευσαν, ως μη όφειλε, να κάνουν γιατί είναι και λίγο βιαστικά όλα όσα συνέβησαν. Και εμείς  καλά–καλά δεν γνωρίζαμε αν είμαστε οι κληρονόμοι και δεχόμαστε όλες αυτές τις προτάσεις και εισηγήσεις από διαφόρους και για διάφορα θέματα.
Ακούσαμε και γίναμε μάρτυρες  και πολλών καλών και κακών συμπεριφορών και δεν το κρύβω ότι αυτό με έχει πονέσει πολύ. Όχι γιατί απευθύνονται σε εμένα προσωπικά, αυτό δεν θα με ενδιέφερε καθόλου, όσο γιατί μερικοί δεν δείχνουν τον απαιτούμενο σεβασμό ακόμα και σε αυτό τον άνθρωπο που έφυγε από την ζωή.  Που του τον οφείλομε και δεν θα έπρεπε να εκφράζονται με κάποιους τρόπους και κάποιες συγκεκριμένες φράσεις. Εμείς από αυτή την θέση και αγαπούμε και συγχωρούμε τους πάντες και δεν περιμένομε δικαίωση από κανένα άνθρωπο σε αυτό τον κόσμο. Ένα Επίσκοπο μιας τοπικής Εκκλησίας τον κρίνει διαρκώς η συνείδησή του, αυτή είναι ο δικαστής του, και στο τέλος ο Θεός.
Εμείς θα κάνομε τα πάντα για να γίνει πραγματικότητα το όνειρο αυτού του ανθρώπου, για να αποκτήσει η Εκκλησία την στέγη για όλους τους ανθρώπους που αποτελούν το πλήρωμά της. Την στέγη  που θα τους παρέχει την δυνατότητα και ένα πιάτο φαγητό να βρίσκουν όταν τους χρειάζεται και ένα κρεβάτι να κοιμηθούν όταν απαιτείται  και ο,τιδήποτε άλλο κριθεί ωφέλιμο για τον τόπο. Σας παρακαλάω από όλους αυτό να γίνει κατανοητό.
Προσωπικά δεν είμαι διατεθειμένος ούτε την βούληση του ανθρώπου αυτού να αλλάξω ή να χαλάσω, πόσο μάλλον εφόσον αυτή ταυτίζεται και με την δική μου επιθυμία και τον δικό μου οραματισμό. Τον έχω εκφράσει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια, και όταν ακόμη εκείνος δεν υπήρχε στην ιστορία της τοπικής μας Εκκλησίας με την επιθυμία του η οποία  ήρθε δυο χρόνια μετά από τον δικό μου ερχομό εδώ.
Θα ήθελα λοιπόν να ζητήσω και να παρακαλέσω όλους, με πολλή υπομονή με πολλή κατανόηση και προπάντων με πολύ αγαπητική διάθεση  να εκλάβουν αυτό το μέγα δώρο που έκανε ο Θεός όχι στον δεσπότη, όχι στην Μητρόπολη, αλλά σε ολόκληρο το Ρέθυμνο και στην Εκκλησία, που την συναποτελούμε όλοι μας . 
Οι  κοινωνικές δομές θα στεγαστούν στον Τίμιο Σταυρό
Ο κ. Ευγένιος επισήμανε ότι προσπάθησε αυτό το έργο να το εντάξει σε κάποιο ευρωπαϊκό πρόγραμμα αλλά αυτό δεν κατέστη δυνατόν λόγω του ότι είχε προσκρούσει στην νομιμοποίησή του.  Τώρα όμως βρέθηκε προσωρινή στέγη για να μεταστεγαστεί  ο Σύλλογος ΑΓΑΠΗ και τα είκοσι οκτώ παιδιά με νοητική στέρηση που περιθάλπονται εκεί. Επίσης είπε ότι ο μακαριστός διαθέτης από την εποχή του κυρού Ανθίμου είχε εκφράσει την επιθυμία να φτιάξει εκεί  ένα συγκρότημα κατοικιών,  ένα παιδικό χωριό SOS, το οποίο όμως δεν ήταν δυνατόν διότι ήταν εκτός σχεδίου. Aυτό ήταν το πρώτο του όνειρο. Όταν δεν κατέστη δυνατόν συμφώνησε με τον μακαριστό Μητροπολίτη Άνθιμο και μάλιστα χρηματοδότησε ο ίδιος την μελέτη για να γίνει το κτήριο του Τιμίου Σταυρού. Η μελέτη αυτή είναι ήδη στα χέρια του Σεβασμιωτάτου κ. Ευγενίου. Ο Γεώργιος Τσικόγιας είχε πληρώσει για να εκδοθεί η άδεια αποκατάστασης αυτού του  κτιρίου, την οποία έχει λάβει η Μητρόπολη από την πολεοδομία του Δήμου Ρεθύμνης. Στο σημείο αυτό ο Ιεράρχης έδειξε τον φάκελο που είχε τα σχέδια στον οποίο απέξω έγραφε το όνομα «ΘΕΟΜΗΤΩΡ».
Είναι για μένα ιερή υποχρέωση, τόνισε ο κ. Ευγένιος, το δικό του όνειρο, που ταυτίστηκε με το δικό μου, να το φέρω εις πέρας. Το κτήριο αυτό θα είναι η πρώτη και βασική προτεραιότητα, που θα στεγάσει όλες τις ανάγκες τις κοινωνικές, ιδιαίτερα τούτους τους καιρούς που είναι πολύ αυξημένες. Στο κτήριο αυτό, η μελέτη του οποίου είχε ολοκληρωθεί εδώ και μερικά χρόνια, έχει ήδη προβλεφτεί και ένας χώρος για τα συσσίτια της τοπικής μας Εκκλησίας. Εκεί θα υπάρχει δυνατότητα παρασκευής ακόμη και 700 μερίδων φαγητών ημερησίως.  Εκεί θα γίνουν δωμάτια που θα φιλοξενούν αστέγους, ενώ έχουμε προβλέψει κάποια δωμάτια που θα φιλοξενούν τους συγγενείς των ασθενών του νοσοκομείου και πολλές άλλες δραστηριότητες της τοπικής μας Εκκλησίας. Θα αποτελεί λοιπόν αυτό το κτήριο και αυτό το Ίδρυμα ένα πολιτιστικό και ταυτόχρονα κοινωνικό Πολύκεντρο της τοπικής μας Εκκλησίας. Και θέλω να πιστεύω ότι εκεί κάποια στιγμή θα κτυπά η καρδιά της τοπικής μας Εκκλησίας και πολλοί άνθρωποι θα βρίσκουν ανάπαυση.
Παράλληλα θεωρώ ότι με αυτή την μεγάλη ευεργεσία που μας έκανε αυτός ο μακαριστός άνθρωπος θα μπορέσουμε να δώσουμε και εργασία σε κάποια παιδιά του τόπου μας. Θα μπορέσουν κάποιοι άνθρωποι να βρουν  εκεί ένα χώρο στον οποίο θα μπορούν τις δικές τους δυνάμεις και τις δικές τους σπουδές ακόμη να αξιοποιήσουν κατάλληλα.
Τελειώνοντας θέλω να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους που με πολλή συμπάθεια όλες αυτές τις ημέρες είδαν με πολύ καλό μάτι αυτό που έγινε. Θέλω ταυτόχρονα να ευχαριστήσω και με ένα ιδιαίτερο τρόπο και εκείνους που διαφορετικά το είδαν και με πολλή ευκολία άνοιξαν το στόμα τους και κατηγόρησαν και είπαν κάποια πράγματα και να τους παρακαλέσω μέσα από την καρδιά μου αν θέλουν να κάνουν λίγο υπομονή. Να περιμένουν να δουν τι θα φτιάξει εκεί η Εκκλησία και να μην προϊδεάζουν τους υπόλοιπους ανθρώπους από την αρχή ότι δεν θα κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε. Νομίζω ότι με κριτή την συνείδησή μας,  και προπάντων τον Θεό, θα κάνουμε το καλύτερο για τον τόπο.
Εγώ προσωπικά μόλις ολοκληρωθεί αυτό το έργο, έχω αποφασίσει να το θέσω φυσικά στην κρίση του Μητροπολιτικού Συμβουλίου, γιατί αυτή την Μητρόπολη, όπως γνωρίζετε, δεν την διοικώ μόνος. Η Μητρόπολή μας είναι ένα Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και ο Μητροπολίτης της δεν είναι ένας άρχοντας που λύνει και δένει μόνος του, αλλά έχει και ένα Συμβούλιο και προπάντων υφίσταται συνεχώς τους ελέγχους  και του κράτους  και όλων των οργάνων. Γι’ αυτό και απαντώ ευθέως προς όλους, οι οποίοι έσπευσαν αυτές τις ημέρες να κάνει ο καθένας την δική του πρόταση για την αξιοποίηση αυτών των χρημάτων και αυτών των ακινήτων. Ότι δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση, πρώτον εγώ προσωπικά με την συνείδηση μου, να παραβώ την βούληση και την επιθυμία αυτού του ανθρώπου που εμπιστεύτηκε την Εκκλησία. Και δεύτερον, ό,τι γίνει θα γίνει για τον τόπο και για το καλό των ανθρώπων, σήμερα και αύριο. Μέσα σε μια μακροπρόθεσμη προοπτική και τότε, αν κάτι δεν κάναμε καλά, θα δεχτούμε και την κριτική αλλά και ό,τι θα έχουν οι άνθρωποι ενδεχομένως να μας προσάψουν.
Όμως ως τότε παρακαλώ όλους και συνιστώ ψυχραιμία και με πολλή αγάπη, αν θέλει ο καθένας με τον τρόπο του, να μας βοηθήσει να κάνομε ένα καλό στον τόπο. Είπα και πριν και δεν το ολοκλήρωσα, ότι θα προτείνω στο Μητροπολιτικό Συμβούλιο πέρα από το όνομα που εκείνος επιθυμούσε να δώσει στο Ίδρυμα αυτό, να δοθεί και το δικό του όνομα. Είναι νομίζω η ελάχιστη υποχρέωση του τόπου και της Εκκλησίας σε αυτό τον άνθρωπο που με συγκίνηση προφέρω το όνομά του αυτή την ώρα.
Επίσης θα κάνω άλλη μια πρόταση. Κάτι που έχει μείνει όλα αυτά τα χρόνια και την δική μου ψυχή την τυραννούσε, γιατί δεν είχε καταστεί δυνατόν να γίνει πραγματικότητα αυτό που είχα πει εκείνη την ευλογημένη ώρα που ενθρονιζόμουν Επίσκοπος  σε αυτή την τοπική Εκκλησία. Πως προσωπικά στα χέρια μου δεν επιθυμώ να λαμβάνω τίποτα και ό,τι η αγάπη των ανθρώπων θα εμπιστεύεται στην Εκκλησία με πλήρη διαφάνεια θα μεταβάλλεται σε υποτροφίες  απόρων σπουδαστών και σε βοηθήματα κάποιων ορφανών παιδιών, όπως είμαι και εγώ. Αυτό θα γίνει πραγματικότητα. Ήδη από τώρα προαναγγέλλω την πρότασή μου στο Μητροπολιτικό μας Συμβούλιο, να καθιερώσουμε στην μνήμη αυτού του ανθρώπου τρείς υποτροφίες ετησίως από τα δικά του χρήματα για απόρους σπουδαστές του τόπου μας, αλλά και για κάποιους φοιτητές που ενδεχομένως θα ήθελαν να ασχοληθούν με την ιστορία της τοπικής μας Εκκλησίας, σε κάποιο μεταπτυχιακό επίπεδο, και να μας προσφέρουν τους καρπούς της έρευνάς τους που τους χρειαζόμαστε.
Αυτά ήθελα να σας πω σήμερα με πολλή αγάπη και με πολύ καλή αγωνία. Θέλω για μια ακόμη φορά να σας διαβεβαιώσω ότι προσωπικά στα χέρια μου ούτε έλαβα ούτε θα λάβω  έστω και ένα ευρώ από αυτά τα χρήματα. Και ότι με πλήρη διαφάνεια από μια συγκεκριμένη επιτροπή, στην οποία προσωπικά καλώ οποιονδήποτε Ρεθεμνιώτη επιθυμεί να μετέχει, θα αξιοποιηθούν τα χρήματα που αυτός  ο άνθρωπος άφησε γι’ αυτόν τον τόπο. 
Φωτογραφικό Υλικό
http://www.amen.gr/images/articles/article_19657/article_19657_79406.thb.jpg
Ads by SaveLotsAd Options
Σχετικά άρθρα
Τελευταίες Ειδήσεις της κατηγορίας
http://www.amen.gr/images/articles/article_19654/article_19654.thb.jpg
6 Νοε '14, 09:52
Σε Σεπτό Πατριαρχικό Γράμμα, που απέστειλε προς τον Σεβ. Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγένιο, η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, σχετικά με τις επετειακές εκδηλώσεις της 190ετηρίδος από τη μαρτυρική τελείωση των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων, αναφέρει τα εξής:
http://www.amen.gr/images/articles/article_19646/article_19646.thb.jpg
5 Νοε '14, 16:44
Με λαμπρότητα και κατάνυξη εορτάστηκε και φέτος η ανάμνηση της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του τροπαιοφόρου και θαυματουργού στην ιστορική Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Επανωσήφη της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.
http://www.amen.gr/images/articles/article_19595/article_19595.thb.jpg
31 Οκτ '14, 00:36
Την Τετάρτη 29η Οκτωβρίου 2014, προτελευταία ημέρα των εορταστικών εκδηλώσεων για την επέτειο των 190 ετών από το μαρτύριο των Αγίων Τεσσάρων Ρεθυμνίων Μαρτύρων, πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ιερού Ναού των Αγίων η Συναυλία με τίτλο: «Τετράριθμος χορός των Αγίων υμνείσθω».
http://www.amen.gr/images/articles/article_19590/article_19590.thb.jpg
30 Οκτ '14, 20:14
Επίσκεψη πραγματοποίησε σήμερα ο Εξοχώτατος Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, κ. Ανδρέας Λοβέρδος, στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης, στο Ηράκλειο, έδρα της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Εκκλησίας Κρήτης.
http://www.amen.gr/images/articles/article_19587/article_19587.thb.jpg
30 Οκτ '14, 15:21
Η Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης, ο Τομέας Εξωτερικής Ιεραποστολής, στην προσπάθειά της να συμπαρασταθεί και να βοηθήσει τους ανθρώπους οι οποίοι υποφέρουν στις χώρες της Αφρικής θα πραγματοποιήσει την καθιερωμένη ετήσια Εκδήλωση – τσάϊ την Δευτέρα, 3 Νοεμβρίου και ώρα 5.00 το απόγευμα, στην αίθουσα του Ιερού Ναού Αναλήψεως του Σωτήρος στην Πόλη του Ηρακλείου.
http://www.amen.gr/images/category81_sideBanner.jpg
ΠΡΟΣΦΑΤΑ
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
WORLD
Αρχιερατικός Πανηγυρικός Εσπερινός στον Εύοσμο (ΦΩΤΟ)Μ’ ένα άγγιγμαΟ Μητροπολίτης Προύσης στον Ι.Ν.Παμμεγίστων Ταξιαρχών Βαθύλακκου Κοζάνης (ΦΩΤΟ)Ο Ταξιάρχης του Χολομώντα!Aρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Η Εκκλησία ακόμη και στο περιθώριο εργάζεται, αλλά θα απέδιδε περισσότερο αν όλοι συνεργαζόμασταν (ΦΩΤΟ)Επιμνημόσυνη Δέηση από το Μητροπολίτη Μεσσηνίας για τούς πεσόντες Αεροπόρους (ΦΩΤΟ)Σημαντικό Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο στην Ι.Μ.Σερρών (ΦΩΤΟ)Η Μυροβλύτις Παναγία Μαλεβή στις ΣέρρεςΔιεξαγωγή του Γ’ Δι­ε­θνούς Επιστημονικού Συνεδρίου της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της ΕλλάδοςΗ εορτή του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου στο Πατριάρχειο Ιεροσολύμων (VIDEO+ΦΩΤΟ)Συνάντηση ΥΦΥΠΕΞ Άκη Γεροντόπουλου με τον Οικουμενικό Πατριάρχη ΒαρθολομαίοΡασοευχή σε δόκιμη Μοναχή από τον Μητροπολίτη Νεαπόλεως (ΦΩΤΟ)Συνάντηση Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου με Οργάνωση για την στήριξη της Κύπρου και της ειρήνης στην περιοχή (ΦΩΤΟ)Νέος Μοναχός στην Ι.Μ.Κερκύρας (ΦΩΤΟ)Ημερίδα για τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό στο Ναύσταθμο ΣαλαμίνοςΜητροπολίτης Ιταλίας και Μελίτης Γεννάδιος: «Ο Άγιος Δημήτριος υπέροχον σύμβολον προσευχής και αντιστάσεως κατά των εχθρών του Γένους μας»Στο Μητροπολίτη Μεσσηνίας ο Αμερικανός Πρέσβης (VIDEO)Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης: Η αργία των Κυριακών πρέπει να μείνει όπως ισχύει από αιώνωνΔύο ελληνικές κοινότητες της Αμερικής στηρίζουν το «Δημήτρειο» Κέντρο Φροντίδας Παιδιού της «Αποστολής» (ΦΩΤΟ)Διετές Μνημόσυνο Μακαριστού Μητροπολίτου Μαρωνείας και Κομοτηνής Δαμασκηνού (ΦΩΤΟ)
http://images2.intv.gr/SYNENT_FAROS2.jpg

http://www.amen.gr/images/books/book_54/cover.thb.jpg
Εορτολόγιο
σήμερα
Σαβ 08 Νοε 2014

Η σύναξις των αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ και των λοιπών αγίων ασωμάτων και ουρανίων Ταγμάτων
Γραφτείτε στο newsletter μας για να λαμβάνετε τις σημαντικότερες ειδήσεις της εβδομαδας στο email σας.
   
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος. Copyright © Amen.gr 2012-2013 |

ShareThis Copy and Paste
Ads by SaveLotsAd Options

- See more at: http://www.amen.gr/article19657#sthash.JmqrlyNb.dpuf

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

Καπετάν Μητροφάνης (Καλογεράκης) Το Λιοντάρι του Αμαρίου το 1821.

                           
                                              Καπετάν Μητροφάνης
                                            (Καλογεράκης)
                               Το Λιοντάρι του Αμαρίου το 1821.



        H γενιά του Καπετάν  Μητροφάνη κατά τις παραδόσεις της οικογένειάς του, καταγόταν από τους Καλογεράκηδες - Καλογερήδες της Σαμαριάς Σφακίων, με σπουδαιότερο γόνο τους τον ηρωικό Καλογερογιάννη. 
       Ο Καλογερογιάννης, δεν ανεχόταν να ποδοπατούν και να εξευτελίζουν τους γείτονες, τους φίλους και αδελφωχτούς Σελινιώτες. Μαζί με άλλα μέλη της οικογένειάς του και χωριανών του, δημιουργούσαν συνεχείς προστριβές με τα ανθρωπόμορφα τέρατα των Γενιτσάρων της οικογένειας Βέργερη του Απανηχωριού και της Αγίας Ειρήνης. Γενίτσαροι από την φύση τους οι άλλοτε Ενετοί άρχοντες, που αλλαξοπίστησαν, καταδυνάστευαν τον ντόπιο χριστιανικό πληθυσμό, της περιοχής του Λάκου, Σγουράφου και των οικισμών της Αγίας Ειρήνης, που ξεπερνούσαν τις περισσότερες φορές κάθε μορφή ανθρώπινης υπόστασης. Έστειλε λοιπόν ο Καλογερογιάννης, μήνυμα στον Γενίτσαρο της οικογένειας Βέργερη και τον προέτρεπε να σταματήσει τα αίσχη, που διέπραττε κατά των χριστιανών της περιοχής. Ο Βέργερης αυτή την πρόσκληση τη θεώρησε μεγάλη προσβολή, ένας γκιαούρης, να τον προκαλεί και να τον προτρέπει έτσι. Προσποιήθηκε ότι δεν ενοχλήθηκε από την πρόκληση αυτή και με σκοπό να σκοτώσει τον Καλογερογιάννη, τον προσκάλεσε στο πυργόσπιτό του, τάχατες  να τον φιλοξενήσει και να συζητήσουν το θέμα.
                         Έλα Γιάννη Καλόγερε, κάτω εις το κονάκι
                         να σφάξωμε ένα μαρτί, να κάμουμε ζεφτάκι.
   Κατ΄ άλλους, που είναι ίσως και η πιο επικρατέστερη άποψη, του έστειλε μια μπάλα(σφαίρα). Δείγμα ότι θα το σκότωνε, όπου και όταν θα τον συναντούσε. Ο Καλογερογιάννης αδούλωτος καθώς ήταν, αλλά και παράτολμος, έφυγε να συναντήσει τον Γενίτσαρο. Δεν πήγε από το Ξυλόσκαλο, που το παραφύλαγαν οι τούρκοι, αλλά από την Αγιά Ρουμέλη. Μπήκε στην Τρυπητή και το Βουκιλάσι και ήλθε στα Σελινιώτικα.
  Μόλις ο Βέργερης έμαθε την παρουσία του στην περιοχή, βγήκε από το πυργόσπιτό του μαινόμενος και οργισμένος. Δεν περίμενε την παρουσία του Σφακιανού στην περιοχή του και τάβαλε, κατά που τόχε συνήθειο, με τους χριστιανούς της περιοχής του Λάκκου Σγουράφου, ευρισκόμενος σε κραιπάλη από το κρασί, που είχε καταναλώσει.
   Συνάντησε τον Καλογερογιάννη σε δασώδη και ξέμακρη περιοχή. Πιάστηκαν στα χέρια, αφού προηγουμένως προηγήθηκε έντονη λογομαχία με βρισιές και κατάρες αναμεταξύ τους. Ο γενίτσαρος έβγαλε την πιστόλα του και σαν άριστος μαχητής και σκοπευτής  που ήταν, πέτυχε τον Καλογερογιάννη  στον μηρό. Αλλά και ο Καλογερογιάννης  αντάξιός του, ανταπέδωσε και αυτός με τον ίδιο τρόπο και τραυμάτισε τον Βέργερη. Όρμησε αμέσως, κατά πάνω του με το μαχαίρι και τον αποτέλειωσε με απανωτές και θανατηφόρες μαχαιριές, πριν καλά καλά αντιδράσει ο αλλόπιστος. Οι Σελινιώτες του έκτισαν σπίτι διόροφο στη Σαμαριά ως ευγνωμοσύνη, που υπάρχει μέχρι σήμερα. 
  Η είδηση, για τον άθλο του Καλογερογιάννη ξεσήκωσε τους Γενίτσαρους του Σελίνου και των Χανίων. Κατά που το συνήθιζαν, έπρεπε οπωσδήποτε να εκδικηθούν για τον θάνατο του Βέργερη, σκοτώνοντας τον ίδιο ή τους συγγενείς του ή και να καταστρέψουν ολόκληρη την Σαμαριά.
  Παραφύλαγαν την είσοδο του Σαμαριανού Φαραγγιού, αλλά δεν τολμούσαν, όμως να την παραβιάσουν, γιατί γνώριζαν, τι τους περίμενε. Αναζητούσαν τον Καλογερογιάννη παντού. Αυτός τραυματισμένος καθώς ήταν, με πολύ δυσκολία μπορούσε να κινείται στην κακοτράχαλη περιοχή. Έτσι τραυματισμένο τον ανακάλυψαν οι διώκτες του,  στην περιοχή της Αχλάδας. Τον περικύκλωσαν και αφού τον εγκλώβισαν ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά, άδειασαν τα όπλα τους στο τραυματισμένο σώμα του. Και άψυχο το σώμα του παλληκαριού, προκαλούσε δέος στους εκτελεστές του, οι οποίοι συνέχιζαν να το πυροβολούν, ασταμάτητα μέχρι που πλησίασαν το πτώμα του, φοβούμενοι, μήπως σηκωθεί και ανταποδώσει στα θανατηφόρα πυρά τους. Πολλοί συγγενείς του  έφυγαν στη συνέχεια από τη Σαμαριά, στο Αμάρι και σε άλλα μέρη της Κρήτης, για να ξεφύγουν από τη μανία των Τούρκων .
    Ο καπετάν Μητροφάνης, ήταν αδελφός του Καλογερογιάννη της Σαμαριάς, γι’ αυτό και ο αδελφός του ο Καλογερομανώλης πρόγονος των Καλογερήδων του Άι-Γιάννη Αμαρίου έδωσε στο γιό του το όνομα Γιάννης, ο μετέπειτα Καλογερογιάννης του Ά-Γιάννη. Ο Μητροφάνης  είχε παρόμοια πορεία και τέλος με τον πρόγονό του Καλογερογιάννη της Σαμαριάς, λές και ήταν στο DNA του.  Βλέποντας όμοια και αυτός, τα ανομήματα των Τούρκων και τα βάσανα των συμπατριωτών του σκέφτηκε: Καλό είναι το αρνί μα όταν γύρω σου υπάρχουν λύκοι καλύτερο είναι το λιοντάρι. Έτσι εμπλέκεται στα επαναστατικά κινήματα της περιόδου αυτής σαν χαΐνης και καπετάνιος σώματος επαναστατών. Τα κρητικά μοναστήρια την περίοδο αυτή λόγω της οικονομικής ευρωστίας τους, διατηρούσαν και συντηρούσαν δικά τους επαναστατικά σώματα, με δική τους σημαία. Γίνεται ο προστάτης των μοναχών της Μονής από τους ντόπιους ασύδοτους περιφερόμενους, που τους έκλεβαν και τους εκβίαζαν, όπως φανερώνει ένα σχετικό έγγραφό του, προς το φροντιστήριο των οικονομικών της τότε Γενικής Διοικήσεως Κρήτης, από το διπλανό στη Μονή χωριό Μπισταγή στους πρόποδες του Ψηλορείτη, που έμενε μάλλον γιατί το Μοναστήρι των Ασωμάτων καταστράφηκε από τους Τούρκους στην επανάσταση του 1821 και έχει ως εξής:

     «Εις το Φροντιστήριον της Οικονομίας.
     Προσκυνώ σας και ηξεύρετε, ότι οι ξένοι οπού είναι στο μοναστήρι κοντεύουν να το βάλουν κουκούλα και ζυγώνουν τους πατέρες και λέγουν πως θα κόψουν τα γένια τως και άλλα άτοπα. Εγώ εκατέβηκα αυτός μου και των εμίλησα με όλην μου την αστένειαν αλλά δεν με ήκουσαν. Το μοναστήρι δεν έχει τίποτα  καθώς το ξεύρετε. Ήλθεν ο ηγούμενος από κάτω γυρεύοντας ανθρώπους να τραβήξη την πέτραν και ολίγον έλειψε να τον δείρουν λέγοντάς του τα μύρια σκατογείκια. Λοιπόν σας περικαλώ, άγιε Οικονόμο, να στείλης να τους πάρεις αυτού, διατί εδώ είναι μερικοί στρατιώται και θα φεύγουν αύριον και θα τους πάρω να κατέβω να τους βάλουν μπροστά να τους πάγουν του αυθεντός  με μίαν αναφοράν. Αυτηνών τα καμώματα δεν τραβιούνται. Γυρίζουν τα χωρία και αγοράζουν κρέας, έπειτα πηγαίνουν και ζητούν του πατέρα τους παράδες. Αυτοί πληρώνουνται δια να ζουν στα στρατεύματα και όχι να κάνουν παρόμοια πράγματα. Την υγείαν τους έχουν, πρέπει να ακολουθούν με τους στρατιώτες και όχι να γυρίζουν ένθεν κακείθεν. Πόρτες και παράθυρα έχουν σπασμένα γυρεύοντας τους πατέρας δια να τους δείρουν και αυτοί εφοβήθησαν και έφυγαν. Λοιπόν σας περικαλώ να έχω την απόκρισίν σας με τον ίδιον.Ταύτα και άνευ ετέρου σας προσκυνώ.

   Μπισταγή 1823 Σεπτεμβρίου 9

 Καπετάν Μητροφάνης δούλος σας»[1].

        Διασώζεται και δεύτερο έγγραφό του προς την ίδια αρχή για κατηγορία εναντίον του την ίδια περίοδο στο οποίο αναφέρει:

   «Προς το Εσωτερικόν Φροντιστήριον Κρήτης.

    Προσκυνώ. Ερχόμενος εις τον δρόμον εις τας ένδεκα του τρέχοντος, έλαβα ένα σας τίμιον, το οποίον με διαλαμβάνετε δια ένα μουλάρι, ότι το επήρα  από τον Ασώματον. Όμως δεν έχω είδησιν περί τούτου και με το να είμαι άρρωστος δεν εμπόρεσα  να εύρω άνθρωπον να σας γράψω την απόκρισιν, ότι δεν έχω είδησιν.

     Πισταγή τη 13 Αυγούστου 1823.

     Καπετάν Μητροφάνης».

      Ο Μητροφάνης το 1824 πήγε στην Πελοπόννησο μετά την καταστολή της επανάστασης στην Κρήτη 1822-1825 από τον Ιμπραήμ και τους Τουρκαλβανούς. Ήταν η εποχή που γύρω στις 60.000 Κρητικοί, άνδρες γυναίκες και παιδιά, κατά τον Κριτοβουλίδη, μετανάστευσαν στην άλλη Ελλάδα βοηθώντας σημαντικά την επανάσταση. Ολόκληροι οικισμοί δημιουργήθηκαν στους τόπους προορισμού των προσφύγων και υπάρχουν μέχρι σήμερα όπως: Στη Μήλο το χωριό Αδάμαντας. Στη Νάξο το χωριό Κορώνας και Απείρανθος. Στο Ναύπλιο ο οικισμός Πρόνοια και Μινώα(σημερινό Τολό). Στη Μεσσηνία το χωριό Νέα Κρήτη ή Λαχανάδες. Στον Πειραιά τα Κρητικά. Επίσης στη Σύρο, στην Κάσο, στην Κάρπαθο, στο Γύθειο, στη Μάνη, στη Μονεμβασιά, στη Μυτιλήνη[2].
          Ο Μητροφάνης πολέμησε γενναία και βοήθησε στη επανάσταση ως επικεφαλής σώματος αγωνιστών, δείχνοντας παλικαριά και περισσή ανδρεία:
Πάντα κει που πολεμά, στράφτει, βροντά, και βρέχει.
Σπίθες σιδέρο, αίμα, κορμί, έβγαν’ όπου μαλώσει,
και βροντισμούς και ταραχές η δύναμί ντου η τόση…
Πολλοί τον εγνωρίζασι πεζοί και καβαλάροι,
φωνιάζουν, εδά πρόβαλε της Κρήτης το λιοντάρι[3].
Ζάχαρ’ ειν το τραγούδι του και το σπαθίν του Χάρος,
ωσάν αϊτός επέτετο και το σπαθίν του εκράτει,
βροντή τονε το χέριν του, κ’ ως αστραπή τα’αμμάτι.
Εβάρισκε στη μια μεριά , κ’ επλήγωνε στην άλλη[4].
    Είδε και έζησε πάνω στην ταραχή της μάχης, να πραγματοποιούνται μπροστά του όσα διάβαζε στο Ψαλτήρι στο μοναστήρι του ότι « Ο Θεός συνθλάσει κεφαλάς εχθρών…βαφή ο πούς σου εν αίματι, η γλώσσα των κυνών σου εξ εχθρών παρ’ αυτού».[5] και του Ιμπραήμ οι Αιθίοπες και οι εχθροί του, «χουν να λείχουν».[6]
   Πολεμά μαζί με άλλους Κρητικούς ιερωμένους ως επικεφαλής ανεξαρτήτων σωμάτων επαναστατών, όπως του Διάκου Γαλακτίωνος Ψαρομήλιγγου, του Κατροκοκόλη και του Σταύρου Κολυβάκη.
       Επιστρέφει στη συνέχεια στο μοναστήρι του, αλλά οι Τούρκοι τον κυνηγούν αναγκαζόμενος να ζει με άλλους επαναστάτες, τους λεγόμενους Χαΐνιδες, μεμενομένοι ή σε μικρές ομάδες. Οι Χαΐνιδες αυτοί δεν χωράτευαν, δεν συμβιβαζόταν δεν έκαναν πίσω. Ο νόμος της εκδίκησης εναντίον των αυθαιρεσιών των Τούρκων και των συμβιβαζομένων Κρητικών ήταν αμείλικτος, ανελέητος, φοβερός.  Πίστευαν υποσυνείδητα στη Σαιξπηρική άποψη ότι οι κατακτητές «δεν θα ήταν λύκοι αν οι άλλοι δεν ήταν αρνιά». Αυτό το στοιχείο συνέβαλλε αργότερα και στη διατήρηση της λεγόμενης βεντέτας στην Κρήτη και μεταξύ των ντόπιων, ως κατάλοιπο από την τουρκοκρατία.
        Τη περίοδο αυτή, όπως συνέβαινε συχνά, ερχόταν από το τουρκοχώρι Βαθιακό, που και σήμερα διασώζεται το τζαμί του, που είχε τον «κούλε», το τουρκικό κάστρο δηλαδή, με τον τούρκικο στρατό, που βασάνιζαν και βίαζαν στα γύρω χωριά, ένας Αγάς, μάζευε τις κοπελιές του Άι-Γιάννη, στο σπίτι του πατέρα του Ευθύμιου, τις έβαζε να χορεύουν ημίγυμνες πάνω σε μαγεριά και ρόβι, που έριχνε στο πάτωμα για να ευχαριστιέται βλέποντας τις να πέφτουν και να σηκώνονται. Ήταν μια συνηθισμένη τακτική των τούρκων την εποχή αυτή, όπως μαρτυρούν ιστορικοί.
    Μαθαίνοντας το αυτό ο Μητροφάνης άρχισε να γούζεται και να απειλεί ότι θα τον εκδικηθεί για τη προσβολή που έκανε στις χριστιανές. Κάνε μωρέ τη δουλειά σου του έλεγαν οι συγγενείς του, μη βρεις το μπελά σου, αφού δε πειράζει τις δικές μας ήτα σε νοιάζει και ανακατεύεσαι. Και αυτός με τα λόγια του Ρωτόκριτου  απαντά σε συγγενείς και φίλους:
«Εγώ στο νου μου τό βαλα να κονταροχτυπήσω,
και για θανάτους εκατό μπλιό δε γιαγέρν’ οπίσω…
κι άφης τ’αυτά άν  μ’ αγαπάς, φίλε μου, να περάσουν,
θωρώ τη φρονιμάδα σου, γρικώ την πονηριά σου.
Κατέχω τούτα, που μου λές, κι οπού μ’ αναθιβάνεις,
κι άφης τα να περάσουνε, γιατί τον κόπο χάνεις»[7].
 Αυτός δεν μπορεί να ανεχθεί μια τέτοια προσβολή και παίρνει τη απόφαση να σταματήσει αυτό το ξεγιβετιλίκι. Τη μέρα που είχε παραγγείλει  στις χριστιανές να μαζευτούν, γιατί θα ξανάρθει, παίρνει ο Μητροφάνης το καριοφίλι του, ζώνεται το μαχαίρι του στη μέση και  ακολουθεί το δρόμο του χρέους, που οι πρόγονοί του και η πίστη του, του είχε διδάξει: Θάνατος στον άπιστο κατακτητή. Τούρκος καλός μόνο νεκρός. Βαδίζει αποφασιστικά το δρόμο της τιμής και της ευθύνης χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες, τις ταλαιπωρίες και τους κινδύνους που τον περιμένουν. Το πνεύμα της θυσίας και της αυταπάρνησης πάντα χαρακτήριζε τους μεγάλους της ιστορίας και τους ήρωες κάθε εποχής.
       Στη Νίθαυρη αποκάτω, στο δρόμο που έρχεται από το Αποδούλου τον περιμένει μέσα στο ρυάκι για να μην τον θωρούν. Σε λίγο προβαίρνει ο Γενιτσαραγάς από μακριά πάνω στο άγριο μπεγύρι του, αγριωπός αδίστακτος και ο ίδιος, όμως λεβεντάνθρωπος, καμαρωτός και ροδοκόκκινος από τη καλοπέραση και τη ξεκούραση, αφού ραγιάδες δούλευαν για χάρι του.
«Δρακόκαρδος εκράζουντο, δράκου σουσούμι έχει,
ποτέ ντου δεν εγέλασε, μηδέ χαρά κατέχει.
Ετούτος δεν εγνώρισ’ουδέ κύρι ουδέ μάννα,
απόταν ήτονε μικρός στην κούνιαν, εποθάνα.
Σε μιας λαλάς του μάϊσσας το σπίτι ανεθράφη,
για κείνο εγίνη  άγριος, καθώς ο στίχος γράφει[8].
Οι κάμποι δεν τ’ αρέσουσι, κι ο τόπος δεν τον παίρνει,
κ’επά κ’εκεί με το φαρί συχνοπηγαινογιαγέρνει…
εγρίνια προς τον ουρανόν, εγρίνια στον αέρα,
η όψι ντου φανέρωνε, τα κανε με τη χέρα.
Η φορεσά ντου κ’ η θωριά και το φαρίν ομάδι
εδείχναν πως ειν’ δαίμονας , και βγήκ’από τον άδη.
κ’ έλεγεν: Όποιος με θωρεί ας τρέμη κι ας φοβάται,
και το σπαθί όπου βαστώ, κιανένα δε λυπάται[9].
       Πλησιάζει στο πέρασμα του ρυακιού, που τον περιμένει ο Καπετανοκαλόγερος Μητροφάνης.
       Εκαβαλλίκευγε ένα ζω αγριότατο περίσσα,
Ορά ’χε σαν κατόπαρδος, και πόδια σα βουβάλι,
και μάτια σαν αγριόκατος, κ’ η γλώσσα ντου μεγάλη.
Ήτον η τρίχα ντου ψαρή  μπαλώματα γεμάτη,
κόκκινα μαύρα μούρτζινα ‘σ όλον του το δερμάτι.
Ήτο λυγνό κ’ελεύτερο, στο γλάκι δεν το σώνει
ναν  κι από χέρα δυνατή σαΐτα ουδέ βερτόνι.
Συχνά συχνά σερνε φωνές, μα δε χιλιμιντρίζει,
είχε άγρια τη φωνή, και σα θεριό μουγκρίζει[10].
     Ένας γέρος χριστιανός που έβοσκε τις προβατίνες του τον χαιρετά και του λέει. Αγά μου γύρισε πίσω γιατί είδα στο ρυάκι εκεί ένα με τουφέκι και έμπαινε και έβγαινε μην είναι από κείνους τους χαΐνιδες που γυρίζουν και  σου κάνει κακό. Περήφανος και αντρειωμένος και ο Αγάς, ζυμωμένος από παιδί στο Κρητικό ήθος δεν το καταδέχεται να φοβηθεί και να γυρίσει πίσω όσο και αν κοστίσει. Το ήθος του και κείνου ζυμωμένο τόσα χρόνια σ’ αυτό τον άγριο και αβόλευτο τόπο δεν λογαριάζει τη ζωή μπρος τη τιμή και το γόητρο του αν και διαισθάνεται ότι κάτι κακό τον περιμένει. Δίνει μια σπιρουνιά στο μπεγύρι του και προχωρά λέγοντας και τη μαντινάδα.

Μα σε ντροπής μου τόχω εγώ
οπίσω να γιαγύρω
Άχι το χανουμάκι μου
Μα δε το ξανασμίγω.

    Μόλις πλησίασε στο πέρασμα του ρυακιού, πετάγεται ο Μητροφάνης σαν τίγρη, που ορμά στο θήραμα της, ξιπάτε το μπεγύρι του αγά, στέκεται στα πισινά του πόδια. Τ’ άλογο που ο Αγάς ήτονε καβαλλάρις ,
είχε μεγάλη δύναμι, ήτο μεγάλης χάρις.
 Επήδα με τα τέσσερα απάνω στον αέρα,
πολλά θαμάσματά καμε εκείνην την ημέρα.
Είχε πηδήξει στα ψηλά, στη γης να μην αγγίζη,
ετζίνα κι αγριεύγουντον, κι ωσά θεριό μουγκρίζει,
και δίχως να πατή στη γης, καθώς αναθιβάνω,
ήρριχνεν εκατό τσινιές στον άνεμο απάνω[11].
 Τον σημαδεύει όμως γρήγορα πριν αντιδράσει και κεραυνοβολημένος από τη καυτή μπάλα του Μητροφάνη πέφτει από το άλογο του σαν ασκί γεμάτο, με παφλασμό στο έδαφος, μη μπορώντας πια νεκρός να πραγματώνει τα ανοσιουργήματα του.
Έπεσε κάτω το θεριό, τ’ αμμάτια του γρυλλώνει,
φαρμάκι φτει με τους αφρούς, κλάημ’ αναδακρυώνει,
κ’ εμουγκαλίστη τρεις φορές το φοβερόν του στόμα,
κ’εβρόντηξεν ο ουρανός, κ’εσκίστηκε το χώμα,
και με μεγάλη ταραχή και μουγκρισμόν ομάδι,
επήεν η άγρια ντου ψυχή στο μαυρισμένον άδη.
Κ’ εκείνος που ’το φοβερός, κι απ’ όλοι τον ετρέμα,
σήμερον εκυλίστηκε  στσι σάρκας του το αίμα.
Και σήμερο κείν’ η ψυχή, π’ άθρωπο δεν εδείλια,
πάει να δη του Χάροντα τα μαυρισμένα σπήλια[12].
Το μπεγύρι αφινιασμένο τρέχει στα χωράφια από τον αιφνιδιασμό που δέχτηκε.
«Τ’ άλογο του λεβέντη αγά τσι σάρκες του δαγκάνει,
να πάη στον αφέντην του γιά να του βουηθήση,
Και ωσάν εμίσσεψ’ η ψυχή, κ’ επήεν εις τον άδη,
πέφτει κ’ αυτό χάμαι, ψοφά, τελειώνουσιν ομάδι[13].
       Επικηρύσσεται πολλά γρόσια το κεφάλι του και αρχίζει μια θρυλική καταδίωξη, από τους Αμπαδιώτες Γενίτσαρους, συνεπικουρούμενους από Μπέηδες, Εσπέχηδες, Νιζάμηδες, Σπαχήδες, Σουμπάσηδες, που κατέφθασαν από το μεγάλο Κάστρο, το Ηράκλειο. Ο αγώνας του γίνεται λαϊκό τραγούδι: «Αυτό δεν είναι αντρειά, μονόναι  τουρτουλούσι να κυνηγούν Καλόγερο εφτά χιλιάδες Τούρκοι».
     Το κακό όμως δεν άργησε να έρθει. Φεύγοντας μια μέρα από το μοναστήρι του, στον Ασώματο για να πάει στο χωριό με ένα βουργίδι με σόλες για τα στιβάνια του και το σκύλο του, βρίσκεται μπροστά στο  απόσπασμα των γενιτσάρων, που τον αναγνωρίζουν και του φωνάζουν να παραδοθεί.  Εκείνος γνωρίζοντας τι τον περιμένει δεν σταματά αλλά φεύγει γλακιστός. Τον πυροβολούν εκείνοι και τον τραυματίζουν στη πλάτη. Ακολουθούν τις αποβολές από το αίμα και ελπίζουν ότι θα τον πιάσουν αφού θα εξαντληθεί από την αιμορραγία. Εξαντλημένος ο Μητροφάνης δεν μπορεί να προχωρήσει και μπαίνει σ’ ένα βάτο μαζί με το σκύλο του. Ψάχνουν σα τα κυνηγόσκυλα οι γενίτσαροι παντού γύρω, πλησιάζουν το βάτο και ο σκύλος του Μητροφάνη προδίδει το καταφύγιο του γαβγίζοντας. Κατά τη μαρτυρία του Καλογεροσταύρου,ανιψιού του Μητροφάνη, γεννημένου το 1885, κοντά δηλαδή στα γεγονότα τον είδε πριν κάποιος από το χωριό Άνω Μέρος και τον πρόδωσε στους Γενίτσαρους του τουρκοχωριού Γέννα που είναι κοντά στο Μοναστήρι.
Οι Νιζάμηδες του φωνάζουν να βγει έξω να παραδοθεί αυτός αρνείται. Φοβούνται να πλησιάσουν. Η φήμη των ανδραγαθημάτων του στην Πελοπόννησο και την Κρήτη έχει δημιουργήσει στην φαντασία τους ένα ανίκητο φόβο νομίζοντας ότι είναι κανένα επτακέφαλο μυθικό θεριό ή ότι κρατεί τη πύρινη δίστομη ρομφαία του προστάτη του μοναστηριού του αρχαγγέλου Γαβριήλ, που από μακριά σκορπά το θάνατο και τίποτα δεν τον σκοτώνει. Εκείνος θυμάται τις ανάλογες προσευχές από το ψαλτήρι και σιζοπροσεύχεται στο Θεό, που από μικρός είχε αφιερώσει τη ζωή του «Κύριε μη αποστής απ’ εμού, ότι θλίψις εγγύς, ότι ουκ έστιν ο βοηθών. Περιεκύκλωσάν με κύνες πολλοί, ταύροι πίονες περιέσχον με.Ήνοιξαν επ’ εμέ το στόμα αυτών ως λέων αρπάζων και ωρυόμενος…εκύκλωσάν με κύνες πολλοί…ρύσαι από ρομφαίας την ψυχήν μου…σώσον με»[14]. Χάνει τις δυνάμεις του αιμορραγεί εξαντλείται δεν έχει δύναμη ούτε να φωνάξει πιά. Τότε οι σκύλοι πλησιάζουν. Βάζουν φωτιά στο βάτο και προκειμένου να καεί ζωντανός βγαίνει και παραδίδεται. Οι νιζάμηδες χαρούμενοι για το απόκτημα τον σφάζουν σαν αρνί[15]. Το ηρωικό αίμα του ποτίζει τη κρητική γη, όπως και τόσων άλλων ιερωμένων–αντρειωμένων αγωνιστών της λευτεριάς, που λίγο πριν σφάχτηκαν από τους Τούρκους Γερασίμου Μητροπολίτη Κρήτης, Νεοφύτου Κνωσού, Ιωακείμ Χερσονήσου,Ιεροθέου Λάμπης, Καλλινίκου Διουπόλεως, αλλά και Παπαφλέσσα, Αθανάσιου Διάκου, Διονυσίου του σκυλοφιλόσοφου που τον έγδαραν ζωντανό στα Γιάννενα, Γαβριήλ του Γούμενου του Αρκαδίου που μετά από μερικά χρόνια Τίναξε το Αρκάδι για μερικούς ιστορικούς, Γερμανού Καραβαγγέλη που τον δολοφόνησαν οι Βούλγαροι στην Καστοριά, Γρηγορίου του Ε΄ Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης που τον κρέμασαν στην από τότε κλειστή πύλη του Πατριαρχείου, Σαμουήλ που τίναξε το Κούγγι, Ησαΐα επισκόπου Σαλώνων που σκοτώθηκε στη μάχη Της Αλαμάνας με το Διάκο Αθανάσιο,  για να βλαστήσει πιο θαλερό σε λίγο το δένδρο της λευτεριάς.
      Το κεφάλι  σε ντορβά μέσα, το πηγαίνουν και το δείχνουν στη μάνα του και μετά με πομπή και τυμπανοκρουσίες, ως τρόπαιο και λάφυρο πολύτιμο, στο μεγάλο Κάστρο για να πληρωθούν, όπως προέβλεπε το Οθωμανικό δίκαιο, για τους επικεφαλείς των επαναστατών και τους διακεκριμένους για ανδρεία, που είχαν ντροπιάσει την Τουρκιά. Των απλών επαναστατών πήγαιναν τα κομμένα αυτιά των, για να πάρουν το μπαξίσι. Υπάρχουν Ευρωπαίοι περιηγητές της εποχής, που γράφουν ότι είδαν πέντε και οχτώ χιλιάδες ανθρώπινα αυτιά σε σπάγκους περασμένα.
     «Μητροφάνης, εξ Αγίου Ιωάννου Αμαρίου διακεκριμένος επ’ ανδρεία  μοναχός, όστις εφονεύθη υπό των Γενιτσάρων εις τα περί την Μονήν μέρη και η κεφαλή του εκομίσθη εις Ηράκλειον μετά του Διακόνου»[16]. Περνώντας από το χωριό του τον Άι-Γιάννη Αμαρίου, συναντούν στη κάτω ρούγα των καλογερήδων στη μεσοχωριά, έξω από το σπίτι του τη μάνα του, τη  χαιρετούν και τη ρωτούν. -Γιαγιά πού είναι ο γιός σου ο Μητροφάνης. -Δε ξέρω παιδί μου που γυρίζει, απαντά εκείνη. -Για να τον δεις θα τον γνωρίσεις; -Ποια μάνα παιδί μου, θα δει το γιο της και δε θα τον γνωρίζει. Τότε ο επικεφαλής των Γενιτσάρων, βάζει το χέρι στο ντορβά, που ήταν κρεμασμένος στη σέλα του αλόγου του, πιάνει από το αυτί το κομμένο κεφάλι του Μητροφάνη και λέει στη χαροκαμένη μάννα: -Νάτος ο γιος σου. Εκείνη η ηρωίδα μάνα, του δίνει την αποστομωτική απάντηση, όπως τη διασώζουν μεταγενέστεροι ιστορικοί: «Σκύλοι και αν σκοτώσετε το Μητροφάνη θαρρείτε θα χαθεί η Χριστιανοσύνη; Όχι δε χάνεται», δείχνοντας έτσι ποιάς ρίζας βλαστός ήταν ο Καπετάν Μητροφάνης. Θυμίζει η στάση της αυτή, την άλλη σύγχρονή της ηρωίδα του 1821, την Μπουμπουλίνα, η οποία, όταν μετά τη μάχη και την κατάληψη του Άργους, είδε σκοτωμένο το γιο της, αφού σκότωσε όσους τραυματίες Τούρκους ήταν γύρω του, στέλνει μήνυμα στην επαναστατική κυβέρνηση, γράφοντας: «Ο γιος μου σκοτώθηκε, αλλά πήραμε το Άργος». Την περίοδο αυτή τα πλούσια κρητικά μοναστήρια συντηρούν δικά τους ένοπλα επαναστατικά σώματα, με δική τους σημαία, των οποίων ηγούντο συνήθως γενναίοι ιερωμένοι, όπως ήταν ο Καπετάν Μητροφάνης του σώματος της Μονής Ασωμάτων Αμαρίου και Αμπαδιάς.
      Από τότε  και μέχρι σήμερα χάριν συντομίας πολλούς εκ των απογόνων του, τους φωνάζουν και Καλόγερε, τη δε γειτονιά-ρούγα τους, παλαιοί γέροι του χωριού την ονόμαζαν και Μητροφανέικα. Τελευταία δε σε νεώτερο απόγονό του, έχει δοθεί το όνομα Μητροφάνης.

         Τον έκλαψαν τον θρήνησαν του έκαναν τραγούδι το μοιρολόι. Μα ένας συναγωνιστής εκεί που έκλαιγαν για να εκτονώσουν  τον πόνο, γυρίζει και τους λέει:  «Μην κλάψετε, μη φωνάξετε, μην αλαφρώσει ο πόνος»[17]. Μη κλαίτε το λοιπόν, στους αντρειωμένους δεν ταιριάζουν κλάματα, μονάχα πόνος ψυχής που χάνονται. Του αντρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δε λογάται.  
Ο Γεώργιος Ε. Ανδρεδάκης, γιατρός Ανδρεδής (1860–1933), αναφέρει αρκετά στοιχεία για τον Μητροφάνη, καταγόμενο εκ του χωρίου Αγίου Ιωάννη. 
   Ο Εμμανουήλ Γ. Γενεράλης, Γυμνασιάρχης, καταγράφει τους διακριθέντες Μοναχούς της Μονής, επτά (7) τον αριθμό, μεταξύ των οποίων και τον Μητροφάνη, εξ Αγίου Ιωάννου Αμαρίου.
   Ο Νικόλαος Β. Τωμαδάκης, Καθηγητής Πανεπιστημίου, παρουσιάζει αυτούσια δύο ιστορικά έγγραφα, που υπογράφει ο Μητροφάνης ως καπετάν Μητροφάνης.

Πηγές: -Ελληνικό Προξενείο Κύπρου, έτος 1866.
- Γενικά Αρχεία του Κράτους.
-Αρχείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρίας της Ελλάδος στην Αθήνα.
- Αρχεία Χειρογράφων, Εθνική Βιβλιοθήκη Αθήνας.
- Εθνική Βιβλιοθήκη Αθηνών.
- Αρχείο Αγωνιστών Αθηνών.
- Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών.





[1] Βλ.Ν. Τωμαδάκη και Ανθούλας Παπαδάκη,Κρητικά Ιστορικά Έγγραφα (1821-1830), 1974,(χ.τ.), σ.32.
[2] Βλ.Ι.Χρηστάκη, περιοδ. ΑΓΚΥΡΑ ΕΛΠΙΔΑΣ, σ. 39-40, Μάρτιος-Απρίλιος 2008.
[3] Βλ. Βιτσέντζος Κορνάρος, Ερωτόκριτος, τ.Α΄, σ.111.
[4] Βλ. Βιτσέντζος Κορνάρος, Ερωτόκριτος,  τ. Α΄, σ. 25.
[5]Βλ. Ψαλμ.67,22-24.
[6] Βλ.Ψαλμ.71,9.
[7]Βλ. Β.Κορνάρου, Ερωτόκριτος.τ. Α, ό.π σ. 85.
[8] Βλ.Β.Κορνάρου,Ερωτόκριτος,τ.Α, ό.π., σ. 101
[9]Βλ.  Β.Κορνάρου, Ερωτόκριτος, τ.Α, ό.π. σ. 96.
[10] Βλ.Β.Κορνάρου, Ερωτόκριτος.τ.Α, ό.π. σ.95.
[11]Βλ. Β. Κορνάρου, Ερωτόκριτος,τ. Α, ό.π., σ. 98.
[12] Βλ. Β.Κορνάρου, Ερωτόκριτος,τ.Α, ό.π., σ.125.
[13] Βλ.Β.Κορνάρου, Ερωτόκριτος,τ.Α, ό.π., σ. 126.
[14] Βλ.Ψαλμ. 21,12-21.
[15] Πρβλ. Επετηρίδα της Εταιρείας Κρητικών Σπουδών,τ.Δ΄, Αθήνα 1941.
[16] Βλ.Εμμανουήλ Γενεράλι, Η ιερά Μονή Ασωμάτων, σ.20-21, και Επετηρίδα της Εταιρείας Κρητικών Σπουδών,τ.Δ΄, Αθήνα 1941.
[17] Βλ.Ν. Καζαντζάκη, Αναφορά στον Γκρέκο, σ. 406.