O ΣΕΞΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΥΛΙΣΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

Αναδημοσίευση από ιστοσ. Omospamari.gr            

                

ΕΥΤΥΧΙΟΣ  Σ. ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ M.A., Ph.D.

                          

Ο Σεξιστικός και Υλιστικός Χαρακτήρας του Ισλαμικού Παραδείσου

    

     Κατά την ορθόδοξη θεολογία παράδεισος δεν είναι τόπος αλλά τρόπος ύπαρξης, η κοινωνία ανθρώπου με το Θεό, κατάσταση πνευματική. Η μετοχή του ανθρώπου στη θεία μακαριότητα και ευτυχία. «Τούτο οφείλουμε να ξέρουμε, ότι ο Θεός δεν τιμωρεί κανέναν στο μέλλον, αλλά ο καθένας κάνει τον εαυτό του δεκτικό στη μετοχή του Θεού. Όμως η μετοχή του Θεού είναι ευτυχία, ενώ η αμεθεξία Του κόλαση…όσοι ποθούν το Θεό ευφραίνονται…Και στην αιωνιότητα  ο Θεός παρέχει σ’ όλους τα αγαθά, γιατί είναι πηγή των αγαθών αναβλύζοντας σε όλους την αγαθότητα, ενώ ο καθένας καταπώς έκανε δεκτικό τον εαυτό του μετέχει στο αγαθό»Ιω. Δαμασκηνού, Κατά Μανιχαίων, PG 94 1545D-1548A

Ο Θεός "πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν" (Α΄ Τιμ. 2,4). Σε αυτό συμφωνούν και οι Πατέρες της Εκκλησίας: Ο Ευθύμιος Ζιγαβηνός ερμηνεύει: "Ου μόνον Χριστιανούς, αλλά και Έλληνας(ειδωλολάτρες δηλαδή) και αιρετικούς. Μη τοίνυν φοβηθής υπερεύξασθαι των απίστων τω γαρ Θεω τούτο δοκεί, ος θέλει και τούτους σωθήναι". Και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος συμπληρώνει: "Ει πάντας Αυτός ηθέλησε σωθήναι, θέλε και σύ".

     Αντίθετα ο κορανικός  παράδεισος έχει διαφορετική ποιότητα με έντονα υλιστικά και σεξιστικά χαρακτηριστικά, όπως: «Όσοι φοβούνται τον Κύριο, θα μπουν στους κήπους και θα απολαύσουν τις χαρές…Φάτε πιείτε και χαρείτε ως ανταμοιβή των πράξεών σας. Ξαπλώστε σε καλοστρωμένα κρεβάτια και σμίξτε με αγνές παρθένες, οι οποίες έχουν μαύρα και μεγάλα μάτια..Θα τους προσφέρουμε καρπούς και κρέατα της αρεσκείας τους…θα περιφέρονται ανάμεσά τους υπηρέτες νεαρής ηλικίας, παρόμοιοι με τα μαργαριτάρια που είναι κλεισμένα στα κοχύλια» Κοράνιο 52,17-24.

      «Οι πιστοί δούλοι του Θεού…Θα περιβάλλονται από αγνές παρθένες με μεγάλα μαύρα μάτια οι οποίες θα έχουν χρώμα που θα μοιάζει με τα αβγά των στρουθοκαμήλων» Κοράνιο 37, 40-49.

        «Θα έχει δύο κήπους.. θα υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη από κάθε φρούτο... Θα έχουν αγνές παρθένες, τις οποίες ποτέ δεν άγγιξε κανείς άνθρωπος ούτε πνεύμα…αυτές θα μοιάζουν με τους υάκινθους και τα κοράλλια…κήποι κατάφυτοι όπου θα αναβλύζουν δύο πηγές νερού σε αυτούς θα βρίσκονται καρποί, χουρμάδες και ρόδια…θα υπάρχουν όμορφες παρθένες…με μεγάλα μάτια μέσα σε σκηνές…η αγνότητά τους δεν αγγίχτηκε ποτέ από άνθρωπο ή πνεύμα…οι άντρες τους θα αναπαύονται πάνω σε πράσινα μαξιλάρια και χαλιά εξαιρετικά» Κοράνιο 55,48-74.

       «Θα αναπαύονται…Γύρω τους θα περιφέρονται νεαροί αγέραστοι με κύπελλα με κανάτες και ποτήρια γεμάτα με ποτά εκλεκτά..θα τους φέρνουν φρούτα τις αρεσκείας τους και κρέας πουλερικών που τους αρέσει. Θα κάθονται μαζί τους αγνές παρθένες με μαύρα μάτια σαν τα μαργαριτάρια τα φυλαγμένα μες το κοχύλι τους… Θα μένουν κάτω από το δένδρο του λωτού που αγκάθια δεν θα έχει και κάτω από μπανανιές γεμάτους καρπούς. Κάτω από πλατιά σκιά, κοντά σε πηγές με νερά τρεχούμενα  και άφθονους καρπούς..θα αναπαύονται πάνω σε ψηλά κρεβάτια. Πλάσαμε τα ουρί του παραδείσου με έναν ιδιαίτερο τρόπο και τις κρατήσαμε αγνές παρθένες, υπεραγαπημένες στους συζύγους τους και έχοντας πάντα την ίδια ηλικία. Αυτές είναι προορισμένες για τους ανθρώπους της δεξιάς παράταξης» Κοράνιο 56,15-38.

     «Για τους δίκαιους επιφυλάσσεται ευτυχισμένη διαβίωση, κήποι και αμπέλια, κοπέλες με μεγάλα στήθη, συνομήλικές τους και κανάτες γεμάτες. Αυτή είναι η αμοιβή του Κυρίου σου. Είναι αρκετή;» Κοράνιο 78, 31-36.

       «Οι πιστοί μουσουλμάνοι… θα είναι ντυμένοι με χιτώνες ολομέταξους...Θα τους δώσουμε και μαυρομάτες κοπέλες, θα γεύονται κάθε λογής καρπούς και θα χαίρονται μέσα στην ασφάλεια. Δεν θα πεθαίνουν πλέον, αφού πέθαναν μια φορά» Κοράνιο 44,51-56.

      «Όσοι φοβούνται το Θεό…θα αναπαύονται με άνεση και θα απολαμβάνουν κάθε λογής φρούτα και ποτά. Κοντά τους θα υπάρχουν σεμνές γυναίκες συνομίληκές τους» Κοράνιο 38,49-52.

      Πίστη στον παράδεισο και στις δύο θρησκείες αλλά με εκ διαμέτρου αντίθετα ποιοτικά χαρακτηριστικά.

ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Το κοσμοϊστορικό γεγονός της Ανάστασης του Χριστού

10/04/2018 του Γιώργου Λινοξυλάκη

Ένα εκτενές αφιέρωμα στην εορτή των εορτών, τον πυρήνα της Χριστιανικής πίστης, στην λαμπροφόρο Ανάσταση του Ιησού Χριστού. Είναι το κορυφαίο λατρευτικό γεγονός που καθορίζει την υπόστασή μας ως χριστιανών. Ο Απόστολος Παύλος γράφει, «ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, ματαία η πίστις ημών» (Α' Κορ. 15,17). Η βεβαιότητα στο μυστήριο της Ανάστασης του Κυρίου, είναι το κυρίαρχο νόημα της πίστης μας στην αιώνια ζωή, στην αναδημιουργία του ανθρώπου και στην ανακαίνιση της κτίσης. Σε αυτό το σημείο θα αναφερθούμε πολύ συνοπτικά στο χρονικό της Μεγάλης Εβδομάδας, στη συνέχεια εκτενής αναφορά για τις κύριες αμφισβητήσεις που εκφράστηκαν στο πέραμα των χρόνων για την Ανάσταση, στις εμφανίσεις του Ιησού, στην ιστορία του εορτασμού του Πάσχα, στο πνευματικό μήνυμα της Ανάστασης, και τέλος στα κύρια έθιμα της γιορτής και το συμβολισμό τους.

Συνέβη πραγματικά η Ανάσταση;

Μέσα στους αιώνες πολλοί ήταν αυτοί, που δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι ο Ιησούς αναστήθηκε πραγματικά, όπως λένε τα Ευαγγέλια. Με τα χρόνια δόθηκαν πολλές άλλες εξηγήσεις αυτού που συνέβη.

• Ο Ιησούς δεν ήταν νεκρός - απλώς είχε χάσει τις αισθήσεις του πάνω στο σταυρό και συνήλθε αργότερα στο δροσερό τάφο.

• Αλλά ο Ιησούς σταυρώθηκε από Ρωμαίους στρατιώτες, που ήξεραν καλά τη δουλειά τους και μάλιστα όπως αναφέρετε στα Ευαγγέλια βεβαιώθηκαν ότι πέθανε, τρυπώντας την πλευρά του.

• Κάποιος έκλεψε το σώμα.

• Αλλά οι κλέφτες γίνονταν αμέσως αντιληπτοί από τη φρουρά που υπήρχε στον τάφο και που είχε μάλιστα αυστηρή διαταγή να μείνει ξάγρυπνη για τρεις μέρες.

• Κανείς δεν είχε λόγο να κλέψει το σώμα. Οι Ρωμαίοι ήθελαν ησυχία και όχι άλλη αναταραχή στην Ιερουσαλήμ. Οι Φαρισαίοι επίσης ήθελαν το σώμα στον τάφο, γι' αυτό άλλωστε κι έβαλαν φρουρά. Αν είχαν πάρει το σώμα, θα το παρουσίαζαν ευθύς μόλις οι μαθητές άρχισαν να λένε πως ο Ιησούς ήταν ζωντανός. Έτσι θα τους έκλειναν οριστικά το στόμα. Από την άλλη πλευρά οι μαθητές ήταν τόσο ταραγμένοι και φοβισμένοι που δεν περίμεναν την επιστροφή του Ιησού. Αν είχαν πάρει το σώμα, θα έπρεπε να ζήσουν με το μυστικό αυτό σε όλη τους τη ζωή και δεν μπορούσαν να βγουν και να πουν στον κόσμο ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί, με το σώμα του κρυμμένο κάπου.

Οι εμφανίσεις του Ιησού

Όλες οι εμφανίσεις και εξαφανίσεις μετά την Ανάστασή του, έκαναν τον Χριστό να μοιάζει με φάντασμα. Όμως εκείνος από την πρώτη στιγμή φρόντισε να αποδείξει στους μαθητές του ότι δεν ήταν.

• Τους προέτρεπε να τον αγγίξουν.

• Έφαγε μαζί τους.

• Τους έδειξε τις πληγές από τη Σταύρωση.

• Ήταν το ίδιο πρόσωπο που ήξεραν και πριν.

Ωστόσο, το σώμα του δεν ήταν ακριβώς φυσιολογικό.

• Έδειχνε να γνωρίζει τι συνέβαινε, σε διάφορα μέρη την ίδια στιγμή -κάτι ασυνήθιστο πριν.

Αυτά τα πράγματα βοήθησαν τους μαθητές να καταλάβουν ότι ο Ιησούς ήταν ζωντανός και πραγματικός, αλλά κάπως διαφορετικός από πριν.

Ιστορία του εορτασμού του Πάσχα

Η Καινή Διαθήκη, δεν αναφέρει πληροφορίες για τον τρόπο που τηρούσαν την εορτή της Ανάστασης, οι πρώτοι Χριστιανοί. Μεταγενέστερα άρχισαν να προβάλλονται επιχειρήματα όσον αφορά τις πρακτικές των πρώτων Χριστιανών. Η πρώτη «κόντρα»> σχετικά με τον ετήσιο εορτασμό του Πάσχα, εμφανίστηκε τον 2ο αιώνα μ.Χ. Οι εκκλησίες στη Μικρά Ασία ακολουθούσαν την λεγόμενη ιωάννεια «τεσσαρεσκαιδεκατική» πρακτική, τηρώντας σε ετήσια βάση τον Μυστικό Δείπνο - πιο ορθά το αναμνηστικό «Δείπνο του Κυρίου» που συνέπιπτε με το Πάσχα των Εβραίων. Αυτό σήμαινε ότι εορταζόταν το Πάσχα την ημέρα που αντιστοιχούσε στις 14 του εβραϊκού μήνα Νισάν, ανεξαρτήτως από το αν αυτή η ημέρα τύγχανε να είναι Κυριακή (η οποία ονομαζόταν τότε «Ημέρα του Ήλιου»). Οι αντίπαλοί τους επιχειρηματολογούσαν υπέρ της άποψης ότι η Ανάσταση θα έπρεπε να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά το ιουδαϊκό Πάσχα. Η διαμάχη συνέχισε να εντείνεται ως το δεύτερο μέρος του 2ου αιώνα, με την πλειονότητα των εκκλησιών να συμμερίζονται την άποψη της τήρησης της Ανάστασης την Κυριακή. Εντούτοις, οι εκκλησιαστικές διαμάχες που αφορούσαν την ημερομηνία του εορτασμού του Πάσχα δεν έπαψαν κατά τους επόμενους αιώνες. Ήδη κατά τον 2ο αιώνα η κύρια ημέρα λατρείας, μελέτης των Γραφών και εορτασμού της Θείας Ευχαριστίας ήταν η Κυριακή, ως ανάμνηση της Ανάστασης του Χριστού. Κάθε τοπική εκκλησία εόρταζε με το δικό της τρόπο υπολογισμού την ημερομηνία της εορτής του Πάσχα. Όμως, καθώς γινόταν προσπάθεια ώστε να επιτευχθεί μια ενιαία ημερομηνία για όλες τις εκκλησίες, αυτό οδήγησε σε εντάσεις κάποιες τοπικές εκκλησίες ιδίως κατά τον 3ο αιώνα. Το πρόβλημα επιλύθηκε από την Α' Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. που καθόρισε το Πάσχα να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο της εαρινής ισημερίας και μετά το Πάσχα των Εβραίων.

Το πνευματικό μήνυμα της Ανάστασης

Όλη η πνευματικότητα και η σημασία της εορτής συνοψίζεται μέσα σε λίγες μόνο γραμμές στον πανηγυρικό ύμνο Χριστός Ανέστη

Χριστὸς ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,

θανάτῳ θάνατον πατήσας

καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι

ζωὴν χαρισάμενος.

Δηλαδή ότι ο Υιός του Θεού με το θάνατό του και την έγερσή του από τους νεκρούς καταπάτησε το θάνατο και μας χαρίζει την αιώνια ζωή. Εξαφάνισε την εξουσία του διαβόλου και μας άνοιξε το δρόμο της σωτηρίας, Να χαιρόμαστε όλοι και να σκιρτήσουμε από χαρά και αγαλλίαση. Αφού νίκησε το θάνατο ο Κύριος, η χαρά είναι δική μας γιατί όλα τα έκανε για τη δική μας σωτηρία.

Ο συμβολισμός των εθίμων των κόκκινων αυγών και του σουβλίσματος των αρνιών

Σύμφωνα με την παράδοση το κυριακάτικο πρωινό που συνέβη η Ανάσταση, ένας χωρικός είχε έρθει στα Ιεροσόλυμα από ένα κοντινό χωριό κρατώντας στο χέρι ένα καλάθι αυγά. Στο δρόμο συνάντησε κάποιον που του είπε για το γεγονός ότι ο Χριστός αναστήθηκε, αλλά αυτός δεν το πίστεψε και είπε ότι όσο δυνατόν τα αυγά που είχε στο καλάθι, να γίνουν από άσπρα κόκκινα, τόσο είναι δυνατόν και ο Χριστός από νεκρός να έγινε ζωντανός. Δεν πρόλαβε να αποτελειώσει τα λόγια του και αμέσως τα άσπρα αυγά που είχε στο καλάθι του έγιναν κόκκινα. Έτσι οι Χριστιανοί κάθε χρόνο, για να δείξουμε ότι πιστεύουμε στην Ανάσταση του Χριστού, βάφουμε στα σπίτια τα αυγά πάντοτε τη Μεγάλη Πέμπτη.

Το σούβλισμα του αρνιού αποτελεί το έθιμο -σήμα κατατεθέν της Κυριακής του Πάσχα σε όλη την Ελλάδα. Το έθιμο προέρχεται από το εβραϊκό Πάσχα και το έθιμο του θυσιαζόμενου αμνού με το αίμα του οποίου έβαφαν τις πόρτες κατ' αναπαράσταση της νύχτας της εξόδου από την Αίγυπτο. Στο χριστιανικό Πάσχα το αρνί συμβολίζει τον Χριστό, διότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, είχε παρομοιάσει τον Ιησού με τον αμνό του Θεού που θα πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου.

Πηγές: http://el.orthodoxwiki.org/

http://el.wikipedia.org

http://www.apostoliki-diakonia.gr

Μέρυλ Ντάνεϋ Ιησούς Εκείνος που άλλαξε την ιστορία

Γιάννη Σμυρνιωτάκη Η Ανάσταση του Χριστού