”Ακούει κανείς;;;”
Σύμφωνα με άλλη έρευνα της Open Doors USA, 215.000.000 Χριστιανοί βίωσαν
διώξεις το 2018. Τα τελευταία 15 χρόνια 1,6 εκατομμύρια δολοφονήθηκαν για την
πίστη τους στο Χριστό.
Οι επίσημες δε αναφορές συγκλονίζουν: Μέσα
σε ένα χρόνο 1.252 χριστιανοί απήχθηκαν, 1.020 βιάστηκαν ή παρενοχλήθηκαν
σεξουαλικά και 793 εκκλησίες καταστράφηκαν… Η Βρετανική Release
International προειδοποιεί ότι οι
διωγμοί εις βάρος των χριστιανών έχουν κλιμακωθεί ακόμη περισσότερο το 2019 και
καλεί τους Διεθνείς Οργανισμούς να αναλάβουν δράση.
Τα πρώτα στοιχεία για το τρέχον έτος είναι άκρως ανησυχητικά και αποκαλυπτικά.
Από την αρχή του έτους (2019)
περισσότεροι από 6.000 χριστιανοί, κυρίως γυναίκες και παιδιά, έχουν
δολοφονηθεί από ριζοσπάστες μόνο στη Νιγηρία.
Εις ότι αφορά τα καθ΄ ημάς την Ευρώπη, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν για
τον χριστιανό της «μεταχριστιανικής» Δύσης που πιστεύει λίγο ή καθόλου, έχοντας
ως «θεό» του την δίψα για το χρήμα, την εξουσία και την αυτοπροβολή.
Η Χώρα μας, μέλος και μέρος της Ευρώπης, μοιάζει να αντιστέκεται σε αυτή την
λαίλαπα αφανισμού και αποχριστιανοποίησης της κοινωνίας της, καθώς σύμφωνα με έρευνα της Κάπα Research το 81,4% δηλώνουν
χριστιανοί ορθόδοξοι, ενώ πάνω από επτά στους δέκα δηλώνουν την πίστη τους στον
Θεό.
Αυτονόητο ότι το γεγονός αυτό συμβάλει, σε ικανό βαθμό, στην κοινωνική
συνοχή, η οποία σύμφωνα με τον καθηγητή
Διεθνούς Πολιτικής Χριστόδουλο Κ. Γιαλλουρίδη, υπονομεύεται από τις οργανωμένες
ορδές των μεταναστών-προσφύγων, τους οποίους: «διοχετεύουν δολίως και κατόπιν
σχεδίου σε ελληνικά νησιά, έτσι ώστε να υπονομεύσουν την ελληνική συνοχή».
40.000 πρόσφυγες και μετανάστες εισήλθαν στην Χώρα μας το τελευταίο
τετράμηνο, σύμφωνα με τον αρμόδιο Αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη.
Φαινόμενο με αυξητικές και ανησυχητικές τάσεις. Προσθέτοντας και
πολλαπλασιάζοντας επί ένα έτος, οι εισροές αυτές ξεπερνούν τις 160.000 ετησίως.
Συμμεριζόμαστε, σε απόλυτο βαθμό, το δράμα των χιλιάδων αυτών συνανθρώπων μας,
θύματα της ανθρωποφάγου απληστίας των ισχυρών της εξουσίας και της
καταδυνάστευσης.
Καταδικάζουμε κάθε είδους βία
(θρησκευτική, φυλετική, εθνική, κ.α.) εις βάρος λαών και πολιτισμών. Εξάλλου ο
Ορθόδοξος Ρωμιός έχει ιστορικά και διαχρονικά αποδείξει την αλληλεγγύη του και
την εθνική και κοινωνική του ευαισθησία σε ότι αφορά λαούς και αδύναμες
κοινωνίες.
Όμως, με δεδομένα τα ανωτέρω γεγονότα, γεννάται εύλογο το ερώτημα: Τι
μέλλει γενέσθαι; Πόσο ακόμα μπορεί να
αντέξει αυτή η Πατρίδα την ανεξέλεγκτη εισροή των δεκάδων χιλιάδων
κατατρεγμένων αυτών συνανθρώπων μας;
Αποσυμφόρηση των νησιών, λένε οι
ειδήμονες η λύση με εγκατάσταση στην ενδοχώρα. Τοπικές κοινωνίες φαίνεται να
αντιδρούν στην λύση αυτή. Υπάρχουν και φωνές που μιλούν για «εθνική αποδόμηση»
και για «εποικισμό της Ελλάδας».
Το πρόβλημα καθημερινά διογκώνεται, οι μεταναστευτικές ροές αυξάνονται και μαζί
τους παραβατικές συμπεριφορές.
«Η εικόνα ανθρώπων να περπατούν στην άκρη του δρόμου είναι δυστυχώς
συνηθισμένη. Το ασυνήθιστο της υπόθεσης και το άσχημο είναι ότι αρχίζουν πλέον
να δρουν αρνητικά. Μπλοκάρουν δρόμους», δηλώνει εκπαιδευτικός στον Έβρο που
βρέθηκε αντιμέτωπη με τέτοια συμπεριφορά. Κατανοούμε όλοι μας ότι δεν είναι
εύκολη η λύση ενός τόσο πολύπλοκου θέματος που τείνει να γίνει εθνικής
σημασίας.
Όμως χρειάζεται και πρέπει να βρεθεί λύση που να ισορροπεί τα πράγματα και την
ελληνική κοινωνία. Χωρίς ακραίες αντιδράσεις και συμπεριφορές, με σεβασμό όμως
εις τον πολιτισμό, την παράδοση και την ιστορία αυτού του τόπου και του λαού, ο
οποίος κατά κοινή ομολογία θέλει να μην απολέσει την ιδιοπροσωπεία του και την
ταυτότητα του. Σαφώς και η αδιάκριτη πολιτογράφηση και οι μαζικές
Ελληνοποιήσεις των πάντων δεν μπορεί να είναι η λύση.
Μέσα και μαζί με όλα αυτά τίθενται και άλλα, μείζονος σημασίας θέματα που θα
πρέπει νομίζουμε να θέσουν όλους μας ενώπιον των ευθυνών μας.
Εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου σε παρέμβαση του για την τροποποίηση των
Ποινικών Κωδίκων χαρακτήρισε ως «σαδισμό» και «κτηνωδία» τα μπάρμπεκιου με
ψήσιμο χοιρινού και κατανάλωση αλκοόλ κοντά σε δομές όπου φιλοξενούνται
μουσουλμάνοι μετανάστες, ζητώντας ταυτόχρονα να επιβληθούν ποινές φυλάκισης σε
όσους Έλληνες πολίτες διαπράττουν τέτοιο «έγκλημα», όπως χαρακτηριστικά
ανέφερε, μιλώντας για «ντροπή» και για «ποινικά κολάσιμο σαδισμό».
Όμως εδώ τίθενται και άλλα θέματα, τα οποία αφορούν ευαισθησίες που θα πρέπει
να υπάρχουν όχι μόνον εις την προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, αλλά
και της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.
Για παράδειγμα όταν συστηματικά και
προκλητικά κάθε Μεγάλη Εβδομάδα και συγκεκριμένα την Μεγάλη Παρασκευή, που
είναι η ιερότερη ημέρα του Ελληνικού λαού, όταν λοιπόν κάθε Μεγάλη Παρασκευή
προκλητικά και αδιάντροπα η Ένωση αθέων Ελλάδας ανακοινώνει την οργάνωση
«Ανοιχτού Δείπνου» με κρεοφαγία, βεβηλώνοντας την ιερότητα ενός ολόκληρου
λαού, προκαλώντας τον με τρόπο ανεπίτρεπτο, στην περίπτωση αυτή δεν βλέπουμε να
ευαισθητοποιούνται τα αντανακλαστικά όλων εκείνων που, εν προκειμένω, ζητούν
την κεφαλή επί πίνακι όσων έψησαν χοιρινό και κατανάλωσαν αλκοόλ κοντά σε
καταυλισμούς μεταναστών.
Τι σημαίνει λοιπόν αυτό και πως ερμηνεύεται;; Ο χλευασμός της ιερότερης ημέρας
ενός ολόκληρου λαού δεν είναι προσβολή του θρησκευτικού του συναισθήματος;;
Γιατί στην περίπτωση αυτή δεν υφίσταται, τουλάχιστον, η αυτή ευαισθητοποίηση;;
Ή μήπως τα δικαιώματα του Έλληνα πολίτη θα πρέπει να περιοριστούν περισσότερο
από τα δικαιώματα των μειονοτήτων;
Απαντώ δε σε όσους και πάλι θα προστρέξουν να… στοχοποιήσουν πως το να αγαπά
και να αγωνιά κανείς για την Πατρίδα του δεν είναι «ρατσισμός» και «ξενοφοβία»,
αλλά χρέος ιερό και απαράβατο.
Σύνεση, σωφροσύνη, σοβαρότητα, σεβασμός στην ιστορία του Γένους απαιτείται από
όλους λοιπόν, κυρίως τους ιθύνοντες, και όχι καταγγελτικές κραυγές, από όπου
και αν προέρχονται, οι οποίες τις περισσότερες φορές στόχο και σκοπό έχουν να
αποπροσανατολίσουν και όχι να λύσουν το πρόβλημα.
Κλείνω το φτωχό αυτό προβληματισμό μου με τον λόγο ενός μεγάλου Έλληνα –
Κρητικού, του Ν.Καζαντζάκη: «Αν λαχταράς την λευτεριά,
σε ξένους μην ελπίζεις,
μόνος σου παρ’ την αν μπορείς, αλλιώς δεν την αξίζεις»!
Σύμφωνα με άλλη έρευνα της Open Doors USA, 215.000.000 Χριστιανοί βίωσαν διώξεις το 2018. Τα τελευταία 15 χρόνια 1,6 εκατομμύρια δολοφονήθηκαν για την πίστη τους στο Χριστό.
Οι επίσημες δε αναφορές συγκλονίζουν: Μέσα σε ένα χρόνο 1.252 χριστιανοί απήχθηκαν, 1.020 βιάστηκαν ή παρενοχλήθηκαν σεξουαλικά και 793 εκκλησίες καταστράφηκαν… Η Βρετανική Release International προειδοποιεί ότι οι διωγμοί εις βάρος των χριστιανών έχουν κλιμακωθεί ακόμη περισσότερο το 2019 και καλεί τους Διεθνείς Οργανισμούς να αναλάβουν δράση.
Τα πρώτα στοιχεία για το τρέχον έτος είναι άκρως ανησυχητικά και αποκαλυπτικά. Από την αρχή του έτους (2019) περισσότεροι από 6.000 χριστιανοί, κυρίως γυναίκες και παιδιά, έχουν δολοφονηθεί από ριζοσπάστες μόνο στη Νιγηρία.
Εις ότι αφορά τα καθ΄ ημάς την Ευρώπη, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μιλούν για τον χριστιανό της «μεταχριστιανικής» Δύσης που πιστεύει λίγο ή καθόλου, έχοντας ως «θεό» του την δίψα για το χρήμα, την εξουσία και την αυτοπροβολή.
Η Χώρα μας, μέλος και μέρος της Ευρώπης, μοιάζει να αντιστέκεται σε αυτή την λαίλαπα αφανισμού και αποχριστιανοποίησης της κοινωνίας της, καθώς σύμφωνα με έρευνα της Κάπα Research το 81,4% δηλώνουν χριστιανοί ορθόδοξοι, ενώ πάνω από επτά στους δέκα δηλώνουν την πίστη τους στον Θεό.
Αυτονόητο ότι το γεγονός αυτό συμβάλει, σε ικανό βαθμό, στην κοινωνική συνοχή, η οποία σύμφωνα με τον καθηγητή Διεθνούς Πολιτικής Χριστόδουλο Κ. Γιαλλουρίδη, υπονομεύεται από τις οργανωμένες ορδές των μεταναστών-προσφύγων, τους οποίους: «διοχετεύουν δολίως και κατόπιν σχεδίου σε ελληνικά νησιά, έτσι ώστε να υπονομεύσουν την ελληνική συνοχή».
40.000 πρόσφυγες και μετανάστες εισήλθαν στην Χώρα μας το τελευταίο τετράμηνο, σύμφωνα με τον αρμόδιο Αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη.
Φαινόμενο με αυξητικές και ανησυχητικές τάσεις. Προσθέτοντας και πολλαπλασιάζοντας επί ένα έτος, οι εισροές αυτές ξεπερνούν τις 160.000 ετησίως.
Συμμεριζόμαστε, σε απόλυτο βαθμό, το δράμα των χιλιάδων αυτών συνανθρώπων μας, θύματα της ανθρωποφάγου απληστίας των ισχυρών της εξουσίας και της καταδυνάστευσης.
Καταδικάζουμε κάθε είδους βία (θρησκευτική, φυλετική, εθνική, κ.α.) εις βάρος λαών και πολιτισμών. Εξάλλου ο Ορθόδοξος Ρωμιός έχει ιστορικά και διαχρονικά αποδείξει την αλληλεγγύη του και την εθνική και κοινωνική του ευαισθησία σε ότι αφορά λαούς και αδύναμες κοινωνίες.
Όμως, με δεδομένα τα ανωτέρω γεγονότα, γεννάται εύλογο το ερώτημα: Τι μέλλει γενέσθαι; Πόσο ακόμα μπορεί να αντέξει αυτή η Πατρίδα την ανεξέλεγκτη εισροή των δεκάδων χιλιάδων κατατρεγμένων αυτών συνανθρώπων μας;
Αποσυμφόρηση των νησιών, λένε οι ειδήμονες η λύση με εγκατάσταση στην ενδοχώρα. Τοπικές κοινωνίες φαίνεται να αντιδρούν στην λύση αυτή. Υπάρχουν και φωνές που μιλούν για «εθνική αποδόμηση» και για «εποικισμό της Ελλάδας».
Το πρόβλημα καθημερινά διογκώνεται, οι μεταναστευτικές ροές αυξάνονται και μαζί τους παραβατικές συμπεριφορές.
«Η εικόνα ανθρώπων να περπατούν στην άκρη του δρόμου είναι δυστυχώς συνηθισμένη. Το ασυνήθιστο της υπόθεσης και το άσχημο είναι ότι αρχίζουν πλέον να δρουν αρνητικά. Μπλοκάρουν δρόμους», δηλώνει εκπαιδευτικός στον Έβρο που βρέθηκε αντιμέτωπη με τέτοια συμπεριφορά. Κατανοούμε όλοι μας ότι δεν είναι εύκολη η λύση ενός τόσο πολύπλοκου θέματος που τείνει να γίνει εθνικής σημασίας.
Όμως χρειάζεται και πρέπει να βρεθεί λύση που να ισορροπεί τα πράγματα και την ελληνική κοινωνία. Χωρίς ακραίες αντιδράσεις και συμπεριφορές, με σεβασμό όμως εις τον πολιτισμό, την παράδοση και την ιστορία αυτού του τόπου και του λαού, ο οποίος κατά κοινή ομολογία θέλει να μην απολέσει την ιδιοπροσωπεία του και την ταυτότητα του. Σαφώς και η αδιάκριτη πολιτογράφηση και οι μαζικές Ελληνοποιήσεις των πάντων δεν μπορεί να είναι η λύση.
Μέσα και μαζί με όλα αυτά τίθενται και άλλα, μείζονος σημασίας θέματα που θα πρέπει νομίζουμε να θέσουν όλους μας ενώπιον των ευθυνών μας.
Εκπρόσωπος του Ελληνικού Κοινοβουλίου σε παρέμβαση του για την τροποποίηση των Ποινικών Κωδίκων χαρακτήρισε ως «σαδισμό» και «κτηνωδία» τα μπάρμπεκιου με ψήσιμο χοιρινού και κατανάλωση αλκοόλ κοντά σε δομές όπου φιλοξενούνται μουσουλμάνοι μετανάστες, ζητώντας ταυτόχρονα να επιβληθούν ποινές φυλάκισης σε όσους Έλληνες πολίτες διαπράττουν τέτοιο «έγκλημα», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, μιλώντας για «ντροπή» και για «ποινικά κολάσιμο σαδισμό».
Όμως εδώ τίθενται και άλλα θέματα, τα οποία αφορούν ευαισθησίες που θα πρέπει να υπάρχουν όχι μόνον εις την προστασία των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, αλλά και της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.
Για παράδειγμα όταν συστηματικά και προκλητικά κάθε Μεγάλη Εβδομάδα και συγκεκριμένα την Μεγάλη Παρασκευή, που είναι η ιερότερη ημέρα του Ελληνικού λαού, όταν λοιπόν κάθε Μεγάλη Παρασκευή προκλητικά και αδιάντροπα η Ένωση αθέων Ελλάδας ανακοινώνει την οργάνωση «Ανοιχτού Δείπνου» με κρεοφαγία, βεβηλώνοντας την ιερότητα ενός ολόκληρου λαού, προκαλώντας τον με τρόπο ανεπίτρεπτο, στην περίπτωση αυτή δεν βλέπουμε να ευαισθητοποιούνται τα αντανακλαστικά όλων εκείνων που, εν προκειμένω, ζητούν την κεφαλή επί πίνακι όσων έψησαν χοιρινό και κατανάλωσαν αλκοόλ κοντά σε καταυλισμούς μεταναστών.
Τι σημαίνει λοιπόν αυτό και πως ερμηνεύεται;; Ο χλευασμός της ιερότερης ημέρας ενός ολόκληρου λαού δεν είναι προσβολή του θρησκευτικού του συναισθήματος;;
Γιατί στην περίπτωση αυτή δεν υφίσταται, τουλάχιστον, η αυτή ευαισθητοποίηση;; Ή μήπως τα δικαιώματα του Έλληνα πολίτη θα πρέπει να περιοριστούν περισσότερο από τα δικαιώματα των μειονοτήτων;
Απαντώ δε σε όσους και πάλι θα προστρέξουν να… στοχοποιήσουν πως το να αγαπά και να αγωνιά κανείς για την Πατρίδα του δεν είναι «ρατσισμός» και «ξενοφοβία», αλλά χρέος ιερό και απαράβατο.
Σύνεση, σωφροσύνη, σοβαρότητα, σεβασμός στην ιστορία του Γένους απαιτείται από όλους λοιπόν, κυρίως τους ιθύνοντες, και όχι καταγγελτικές κραυγές, από όπου και αν προέρχονται, οι οποίες τις περισσότερες φορές στόχο και σκοπό έχουν να αποπροσανατολίσουν και όχι να λύσουν το πρόβλημα.
Κλείνω το φτωχό αυτό προβληματισμό μου με τον λόγο ενός μεγάλου Έλληνα – Κρητικού, του Ν.Καζαντζάκη: «Αν λαχταράς την λευτεριά, σε ξένους μην ελπίζεις, μόνος σου παρ’ την αν μπορείς, αλλιώς δεν την αξίζεις»!
