Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΕΚΤΡΩΣΗΣ






Χριστιανική  Θεώρηση της Άμβλωσης

      Το τέλειο είναι να μην γίνεται έκτρωση σε καμία περίπτωση. Αν υπάρξει δίλλημα(π.χ. βιασμός, κίνδυνος θανάτου μητέρας κλπ) τότε μεταξύ δύο κακών η Εκκλησία, κατ’ οικονομία επιλέγει το μη χείρον.
  Η άμβλωση είναι βαρύτατη αμαρτία γιατί:
1.     Υπάγεται στο ου φονεύσεις, αλλά και στην καταδίκη της, από την Αγία Γραφή, από τους Πατέρες της Εκκλησίας,τους Ιερούς κανόνες όπως τον 91ο της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου οι οποίοι την θεωρούν φόνο.
2.     Είναι εν ψυχρώ και εκ προμελέτης εκτέλεση ανυπεράσπιστου, αθώου και τόσο συγγενούς ανθρώπου και με τρόπο ειδεχθή.
3.     Είναι αμαρτία γιατί έχει τεράστιας βαρύτητας αρνητικές επιπτώσεις στην ψυχοσωματική υγεία της μητέρας κυρίως όπως:
Α.Ψυχολογικές: ενοχές, καταθλίψεις, ψυχολογικά τραύματα, ανίατα μερικές φορές.
Β.Σωματικές:Δημιουργούνται συχνά συμφύσεις, μολύνσεις, μείωση γονιμότητας, στειρότητα, προδιάθεση καρκίνου μήτρας ή και θάνατος. Έχουμε ευθύνη όταν θέτουμε σε κίνδυνο την ψυχοσωματική μας υγεία.
4.Η αξία της ζωής δεν εξαρτάται από το μέγεθος, την ηλικία το βάρος. Είναι μία και ενιαία.
5) Η ζωή υπάρχει άμα τη συλλήψει, κατά τους Πατέρες, άρα, το σταμάτημά της για οποιοδήποτε λόγω, παραβαίνει την εντολή «ο φονεύσεις» και αποτελεί βαρύτατη αμαρτία κατά τη διδασκαλία του Χριστού. Oι Χριστιανοί πάντα πίστευαν βαθιά στην απαρτισμένη ανθρώπινη υπόσταση του παιδιού[1] ακόμα και από την εμβρυϊκή ηλικία. Για τον λόγο αυτόν ο Κλήμης Αλεξανδρέας υιοθετεί το ρωμαϊκό δίκαιο, το οποίο ανέβαλε την εκτέλεση της θανατικής ποινής εγκύου, μέχρι να γίνει ο τοκετός[2]. Το ίδιο και ο Αθηναγόρας[3] ονομάζει ανδροφόνους αυτούς που κάνουν αμβλώσεις, ο δε Ιουστίνος τονίζει ότι στη μέλλουσα κρίση θα αναστηθούν και όσα παιδιά πέθαναν έμβρυα[4]. Και τα έμβρυα ακόμα αποτελούν προσφιλή πλησίον για τους Πατέρες.
Εξαίρεση αποτελούν δύο εκκλησιαστικοί συγγραφείς, ο Τερ­τυλλιανός και ο Θεοδώρητος Κύρου, που κάνουν διάκριση ανάμεσα σε «εξεικονισμένο» και «μη εξεικονισμένο» έμβρυο, θέση που τους διαφοροποιεί από τη συνολική επί του θέματος πατερική παράδοση. Η αντικειμενικότητα της έρευνας επιβάλλει να αναφερθούν οι απόψεις αυτές. «Τί ἐστι ἐξεικονισμένον; Φασὶ τοῦ σώματος ἐν τῇ μήτρᾳ τελείου διαπλασθέντος τότε ψυχοῦται τὸ ἔμβρυον. Καὶ γὰρ τοῦ Ἀδὰμ τὸ σῶμα πρότερον ὁ ποιητὴς διαπλάσας οὕτως ἐνεφύσησεν ψυχήν. Κελεύειν τοίνυν ὁ νομοθέτης γυναικὸς ἐγκύμονος ἀμβλωσάσης ἐν μάχῃ, εἰ μὲν ἐξεικονισμένον ὃν ἐξέλθη τὸ βρέφος, τουτέστι μεμορφωμένον, φόνον τὸ πρᾶγμα καλεῖσθαι καὶ τὴν ἴσην ὑπέχει τιμωρίαν τὸν δεδρακότα. Εἰ δὲ μὴ ἐξέλθῃ μεμορφωμένον, μὴ λογίζεσθαι φόνον, ἐπειδήπερ οὐδέπω ψυχωθὲν ἐξημβλώθη»[5]. Βέβαια σήμερα γνωρίζουμε ότι από τις πρώτες εβδομάδες το έμβρυο είναι διαμορφωμένο. Οι ερμηνείες που αναφέρονται στην απόρριψη ή την αποκατάσταση αυτής της θέσης του Θεοδώρητου, ο οποίος βασίζει τη θέση του στα αναφερόμενα στην Έξοδο[6], είναι του Κλήμεντος Αλεξανδρέα, του Ιουστίνου, αλλά και των μετέπειτα Πατέρων, όπως του Γρηγορίου Νύσσης, που τονίζει: «Μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ψυχῆς τε καὶ σώματος ἀρχὴν τῆς συστάσεως»[7].
6) Ελαφρυντικά στις εκτρώσεις μπορεί να υπάρχουν ανάλογα με την περίπτωση, όπως σε κάθε εκτροπή, αλλά όχι καμία ευθύνη-αθώωση.


Χριστιανική  Θεώρηση της Διακοπής Κύησης Αναπήρου Εμβρύου

Οι Πατέρες και η χριστιανική φιλοσοφία γενικότερα, δεν θα μπορούσε να συμφωνήσει με τη διακοπή της κύησης ένεκα φύλου ή αναπηρίας ή για οικονομικούς λόγους, επειδή:
(α) Η ζωή έχει αξία, ανεξάρτητα από το φύλο, το βαθμό υγείας ή αρτιμέλειας, σωματικής, πνευματικής ή ψυχικής δύναμης. Είναι αυταξία. Η θέση αυτή έχει επιδράσει και στη νομοθεσία, γι αυτό και δεν τιμωρείται λιγότερο ο φονεύων γυναίκα ή ανάπηρο άνθρωπο, αλλά, αντίθετα, πολλές φορές περισσότερο, γιατί δεν διέθετε ούτε ίχνος οίκτου.
(β) Δεν σημαίνει ότι η γυναίκα, ο ανάπηρος δεν μπορεί να προσφέρει στην κοινωνία, αφού πολλοί εξ αυτών ανεδείχθησαν αξιόλογοι ερευνητές, καλλιτέχνες, πολιτικοί, αγωνιστές της ελευθερίας και των ανθρωπίνων αξιών, όπως πολλές γυναίκες διακεκριμένες στην ιστορία ή ο σύγχρονος πυρηνικός φυσικός Tokens, που είναι παραπληγικός.
(γ) Με την αλματώδη εξέλιξη της ιατρικής αυτό που σήμερα είναι αθεράπευτο αύριο γίνεται θεραπεύσιμο.
(δ) Η άποψη ότι θα είναι δυστυχισμένο το παιδί με αναπηρίες ή το κορίτσι σε μια τέτοια σκληρή και απάνθρωπη απέναντί του κοινωνία είναι εντελώς παράλογη στη χριστιανική γραμματεία, καθότι η ευτυχία και η δυστυχία δεν εξαρτάται μόνο από το φύλο, το βαθμό υγείας και αρτιμέλειας. Είναι ένας παράγοντας, ίσως βασικός, αλλά όχι μοναδικός. Υπάρχουν υγιείς δυστυχισμένοι και ασθενείς ευτυχισμένοι, οι οποίοι βρήκαν νόημα και χαρά σε πολλά άλλα στοιχεία της ζωής.
(ε) Η άποψη ότι ένα τέτοιο άτομο καθιστά τους άλλους, γονείς ή αδέλφια δυστυχισμένους, άρα, δεν πρέπει να υπάρχει, είναι τραγικά απάνθρωπο. Η πατερική θέση καλλιεργεί την αυτοθυσία για τους άλλους και όχι τον εγωιστικό φόνο των άλλων. Θυσιάζομαι για τους άλλους, δεν θυσιάζω τους άλλους για τον εαυτό μου. Για τον Χριστιανό είναι καλύτερο και προτιμότερο να θυσιάζεται παρά να θυσιάζει, να σκοτώνεται από τους άλλους παρά να σκοτώνει τους άλλους, όπως συμβούλευε ο Σέρβος Πατριάρχης Παύλος, το ποίμνιό του στον σερβικό εμφύλιο.
στ) Και οι ιατρικές γνωματεύσεις και εξετάσεις, ενίοτε δίνουν λάθος αποτελέσματα και συμπεράσματα, όπως επανειλημμένα έχει στην πράξη αποδειχθεί. Κανένας άλλωστε προγεννητικός έλεγχος  δεν διαπιστώνει και δεν διασφαλίζει απόλυτα, μέχρι σήμερα, την υγεία του εμβρύου.
Υπάρχουν παθήσεις που κανένας προγεννητικός έλεγχος δεν μπορεί να τις διαπιστώσει, όπως την τύφλωση, την κώφωση, είδη νοητικής υστέρησης εκτός από το σύνδρομο Dawn κλπ.

[1] Βλ. Γ. Σ. Βαγιανού, Ο γάμος, σ. 124.
[2] Βλ. Κλήμεντος Αλεξανδρέως, Στρωματεῖς, PG 8, 1033Β.
[3] Βλ. Αθηναγόρου Φιλοσόφου, Πρεσβεία αὐτοῦ περὶ χριστιανῶν, PG 6, 925.
[4] Βλ. Ιουστίνου Μάρτυρος, Ἀποκρίσεις πρὸς ὀρθοδόξους, ερώτ. 13, PG 6, 1261.
[5] Βλ. Θεοδωρήτου Κύρου, Εἰς τὴν Ἔξοδον 48, PG 80, 272D273A.
[6] Βλ. Εξόδ. 21, 2225: «Ἐὰν δὲ μάχωνται δύο ἄνδρες καὶ πατάξωσι γυναῖκα ἐν γαστρὶ ἔχουσαν καὶ ἐξέλθῃ τὸ παιδίον αὐτῆς μὴ ἐξεικονισμένον, ἐπιζήμιον ζημιωθήσεται, καθότι, ἂν ἐπιβάλλῃ ὁ ἀνὴρ τῆς γυναικὸς, δώσει μετὰ ἀξιώματος. Ἐὰν δὲ ἐξεικονισμένον ᾖ, δώσει ψυχὴν ἀντὶ ψυχῆς, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ, ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος, χεῖρα ἀντὶ χειρός, πόδα ἀντὶ ποδός».
[7] Βλ. Γρηγορίου Νύσσης, Περὶ ψυχῆς καὶ Ἀναστάσεως, PG 46,125.


Απάντηση μέσα από εικόνες στη συνηθισμένη θέση: Το έμβρυο είναι μια άμορφη μάζα όταν γίνεται η άμβλωση:


Μωρό που γεννήθηκε στους 4 1/2 μήνες
Ο Marcus Richardson γεννήθηκε την 1.1.72στοΣινσιννάτιτου Οχάιο ΗΠΑ, στην 20η εβδομάδα της εγκυμοσύνης της μητέρας του. Η κύηση κανονικά διαρκεί 40 εβδομάδες. Εδώ εικονίζεται υγιέστατος 2 μήνες μετά τη γέννηση του.
Μερικές χώρες χρησιμοποιούν τη βιωσιμότητα του εμβρύου, δηλ. την ικανότητα του να επιζήσει έξω από τη μήτρα, ως μέτρο του ανθρώπινου του αγέννητου παιδιού. ' Ομως πριν τριάντα χρόνια η βιωσιμότητα ήταν στους 7 μήνες, τώρα είναι στους 4 ' /2 μήνες και σε μερικά χρόνια μπορεί να είναι στους 2 3 μήνες. Αυτό που αλλάζει είναι η τελειοποίηση των συστημάτων υποστήριξης της εξωμήτριας ζωής. Τα μωρά είναι τα ίδια. Επομένως η βιωσιμότητα δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως κριτήριο του ανθρώπινου του εμβρύου. Είναι απλώς μέτρο της ικανότητας του ιατρικού προσωπικού και του εξοπλισμού του νοσοκομείου στο οποίο γεννιέται το μωρό.


Στους 3 μήνες της εγκυμοσύνης
Σ' αυτό το στάδιο όλα τα όργανα λειτουργούν. Αναπνέει και καταπίνει το αμνιακό υγρό, χωνεύει και ουρεί. Είναι πολύ ευαίσθητο στον πόνο, αντιδρά σι ο κέντρισμα με βελόνα και στο θόρυβο και αναζητά μια αναπαυ¬τική θέση, όταν ενοχληθεί. Σύντομα θα κοιμάται και θα ξυπνά μαζί με τη μητέρα του. Αν το αμνιακό υγρό γλυκανθεί τεχνητά, θα το καταπίνει συχνό¬τερα, ενώ αν γίνει ξινό θα σταματήσει την κατάποση του.
Μπορει να διδαχθεί με ηχητικά σήματα να προβλέπει και να αντιδρά σε τεχνητά προκαλούμενο πόνο, όμως δεν ανταποκρίνονται όλα τα μωρά με τον ίδιο τρ όπο, έχουν ήδη εξατομικευμένη συμπεριφορά. Ο Arnold Gesel λέγει ότι σ" αυτό το στάδιο «η οργάνωση του ψυχοσωματικού του εγώ είναι σε καλή αν άπτυξη». Στην εικόνα βυζαίνει τον αντίχειρα του. ' Οπως δείχνει ο υπερηχογράφος, η συνήθεια αυτή υπάρχει ήδη στους 2 μήνες.



Ανθρώπινα πόδια στους 2 1/2 μήνες
Αυτά τα τέλεια διαμορφωμένα πόδια δείχνουν ότι το μικροσκοπικό σώμα του μωρού είναι πλήρως σχηματισμένο σ' αυτό το χρόνο.
Στις 6 εβδομάδες   — αρχίζει η κίνηση.
— η εγκεφαλική δραστηριότητα μπορεί να μετρηθεί
με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα.
Στις 1 8 μέρες — κτυπά η ανθρώπινη καρδιά.
Στη σύλληψη — αρχίζει η ανθρώπινη ζωή. Από αυτή τη στιγμή
έχουμε ένα  ον, εντελώς διαφορετικό γενετικά από το σώμα της μητέρας ή του πατέρα, που είναι: ανθρώπινο (46 χρωματοσώματα), ζωντανό (ικανό να αντικαθιστά τα νεκρά του κύτταρα) και το οποίο χρειάζεται μόνο τροφή και χρόνο για να αναπτυχθεί ι" έναν ώριμο άνθρωπο.

Στους 2 μήνες της εγκυμοσύνης
αυτό το στάδιο:
το μωρό αρπάζει και κρατά το όργανο που τοποθετείται στην παλάμη
κολυμπά ελεύθερα στο αμνιακό υγρό σε ρυθμό φυσικού κολυμβητή.
μπορεί να γίνει ηλεκτροκαρδιογράφημα και με ειδικά όργανα ακούγον¬ται οι κτύποι της καρδιάς του.


Έκτρωση με καισαρική τομή
Αυτή η μέθοδος είναι ακριβώς όπως η καισαρική τομή σε περίπτωση τοκετού με τη διαφορά ότι το μωρό, αντί να έχει την κατάλληλη φροντίδα, αφήνεται να πεθάνει. Αυτό συμβαίνει με το κοριτσάκι της φωτογραφίας που είναι ηλικίας 6 μηνών. 0 ομφάλιος λώρος αποκόπτεται και το μωρό αφήνεται σ' ένα δοχείο για να πεθάνει. Σ' αυτή την ηλικία όλα τα μωρά κινούνται, αναπνέουν και μερικά ακόμη κλαίουν.
Οι φωτογραφίες αυτού του φυλλαδίου κατατέθηκαν κατά τη διάρκεια επιστημονικής μαρτυρίας ενώπιον της Νομικής Υποεπιτροπής της Αμερικανικής Βουλής το 1976 και ενώπι¬ον της Νομικής Υποεπιτροπής της Αμερικανικής Γερουσίας το 1981 και 1982. Δεν αμφισβη¬τήθηκαν και δημοσιεύθηκαν στα επίσημα πρακτικά της Βουλής και της Γερουσίας.




' Εκτρωση με δηλητηριώδες άλας στους 4 1/2 μήνες
Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται μετά τους 4 μήνες, όταν μαζεύεται αρκετό υγρό στον αμνιακό σάκκο. Μια μακριά σύριγγα εισχωρεί μέσω της κοιλιακής χώρας της μητέρας στον αμνιακό σάκκο και διοχετεύει σ' αυτό ένα διάλυμα δηλητηριώδους άλατος. Το μωρό αναπνέει και καταπίνει το αμνιακό υγρό και έτσι δηλητηριάζεται. Το καυστικό διάλυμα προκαλεί εγκαύματα στην επιδερμίδα. Με αυτή τη μέθοδο το μωρό πεθαίνει αργά σε περισσότερο από μια ώρα. Μετά από 24 ώρες περίπου αρχίζουν πόνοι τοκετού και γεννιέται το μωρό στην κατάσταση που δείχνει η εικόνα.
' Εκτρωση με το φάρμακο Prostaglandin
Το φάρμακο αυτό προκαλεί πόνους τοκετού σε οποιοδήποτε στάδιο εγκυμοσύνης. Χρησιμοποιείται για έκτρωση σε προχωρημένη εγκυμοσύνη και η μεγαλύτερη του «επιπλοκή» είναι ο «ζωντανός τοκετός». Επίσης μπορεί να προκαλέσει σοβαρή βλάβη στη μητέρα.


Απόξυση στους 3 μήνες
Η απόξυση γίνεται μεταξύ 1 '/2 και 3 μηνών. Ο εκτρωποιός εκτείνει το στόμιο της μήτρας και εισάγει σ' αυτή μέσω του κόλπου ένα ειδικό εργαλείο - μαχαίρι με το οποίο κατακόπτει το μωρό και αποχωρίζει τον πλακούντα από το τοίχωμα της μήτρας. ' Εργο της νοσοκόμας είναι να συναρμολογεί τα διάφορα μέρη του σώματος, ώστε να είναι βέβαιο ότι η μήτρα άδειασε, διαφορετικά η μητέρα θα αιμορραγεί και θα μολυνθεί.
Απόξυση μπορεί να γίνει και μεταξύ 3 και 4 1/2 μηνών με κοφτερό οδοντωτό εργαλείο. Ο εκτρωποιός διαμελίζει το σώμα του μωρού, χωρίς εμβρυακή αναισθησία και το εξάγει κατά τμήματα μαζί με το βαθειά ριζωμέ¬νο πλακούντα. Η αιμορραγία είναι έντονη.


Έκτρωση με απορρόφηση στους 2 1/2 μήνες
Η έκτρωση με απορρόφηση είναι σήμερα η πιο διαδεδομένη μέθοδος για τους 3 πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης. Είναι παρόμοια με την απόξυση με τη διαφορά ότι το αναπτυσσόμενο μωρό και ο πλακούντας κατατεμαχί¬ζονται και εξάγονται από τη μήτρα με ένα ισχυρό απορροφητικό σωλήνα. Τα «προϊόντα της σύλληψης» καταλήγουν σε συνδεδεμένο με την απορρο¬φητική συσκευή δοχείο. Μερικές φορές είναι ευδιάκριτα τα μικρότερα μέλη του σώματος, όπως σ' αυτή την εικόνα.
 Οι φωτογραφίες αυτού του φυλλαδίου κατατέθηκαν κατά τη διάρκεια επιστημονικής μαρτυρίας ενώπιον της Νομικής Υποεπιτροπής της Αμερικανικής Βουλής το 1976 και ενώπι¬ον της Νομικής Υποεπιτροπής της Αμερικανικής Γερουσίας το 1981 και 1982. Δεν αμφισβη¬τήθηκαν και δημοσιεύθηκαν στα επίσημα πρακτικά της Βουλής και της Γερουσίας.

Εάν οι εικόνες αυτές δημιουργήσουν σε μερικούς αναγνώστες αισθήματα τύψεων και ενοχής, πρέπει να γνωρίζουν ότι σ' αυτή τη ζωή υπάρχει πάντα η δυνατότητα διόρθωσης και επούλωσης των ψυχικών πληγών, με το μυστήριο της Μετάνοιας-Εξομολόγησης


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου