Έτσι αντιμετώπιζε τους Τούρκους και τους Μπαχτσελίδες ο  Γ. Καραϊσκάκης

                            Δρ. Ευτύχιος Σ. Καλογεράκης

 

     Έτσι θα απαντούσε ο μοναδικός και ανεπανάληπτος Ήρωας Γ. Καραϊσκάκης στον Μπαχτσελί, όπως απάντησε και στους προγόνους του, με τη χαρακτηριστική βωμολοχία που τον χαρακτήριζε, χωρίς ποτέ όμως να βρίζει τα Θεία πρόσωπα της πίστης μας: «Έλα σκατότουρκε, έλα Εβραίε, απεσταλμένε από τους γύφτους έλα να ακούσεις τα κέρατά σου. Γ… την πίστιν σας και τον Μωχαμέτη σας. Τι θαρεύσετε κερατάδες…Δεν εντρέπεσθε να ζητείτε από ημάς συνθήκην με έναν κοντζιά σκατό-Σουλτάν Μαχμούτην. Να τον χέσω και αυτόν και τον Βεζίρην σας και τον Σιλιχτάρ Μπόδα την π……».

      Αν κατατάσσαμε τον Καραϊσκάκη απλώς ως «βωμολόχο», θα τον αδικούσαμε. Η ελευθεριότητα χαρακτήριζε όλες τις κινήσεις του. Όσο ήταν στην αυλή του Αλή-Πασά, είχε μοστράρει επιδεικτικά τα γεννητικά του όργανα στο γιο του Αλή, Μουχτάρ Πασά χορεύοντας επίτηδες μπροστά του με τρόπο ώστε να σηκωθεί η φουστανέλα του.

    Είναι πασίγνωστο πως στη Μάχη στο Κομπότι της Άρτας (Ιούλιος 1821) ανέβηκε σε ένα βράχο και για να ερεθίσει τους Τούρκους, σήκωσε τη φουστανέλα δείχνοντας τους τα οπίσθιά του μέχρι που ένας «Γκέκας»(σ.σ.τουρκαλβανός) τον πυροβόλησε και τον τραυμάτισε στη μέση του «καυλού» (Γεώργιος Γαζής). Έχοντας πολύ δυνατά νεύρα, γνώριζε να εκτονώνει την ένταση στις δύσκολες στιγμές.

       Ως παλιός κλέφτης, ψημένος από μικρή ηλικία στην ομάδα του Κατσαντώνη, ήξερε πώς να γίνεται υπέρμετρα βίαιος εναντίον των Τούρκων που τους αποκαλούσε «Εβραίους», επειδή Τούρκοι και Εβραίοι δεν δέχονται την τριαδικότητα του Θεού όπως οι Χριστιανοί. Η πυραμίδα των τούρκικων κεφαλιών μετά τη Μάχη της Αράχωβας (Νοέμβριος 1826) και οι αλυσίδες με τα τούρκικα αυτιά που έστελνε στο Μεσολόγγι για να δώσει θάρρος στους πολιορκημένους ήταν τα τεκμήρια ενός ανελέητου πολέμου αλληλοεξόντωσης. 

        Ήταν αποφασισμένοι να πεθάνουν για την ελευθερία γι’ αυτό τίποτα δεν τους τρόμαζε. Επισημαίνει ο Θ. Κολοκοτρώνης: «εάν αυτή η ομόνοια της αρχής της επανάστασης, εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακριά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν αρμάδα».

     Αυτοί ήταν οι ήρωες. Διαφορετικοί χαρακτήρες αλλά με κοινούς στόχους, οραματισμούς και πατριωτισμό. Ο καθένας με τις αδυναμίες, τα ελαττώματα, τα μειονεκτήματά τα οποία σαν άνθρωποι είχαν, αλλά και τα διαφορετικά χαρίσματα, δυνατότητες και  πλεονεκτήματα τους. Εκρηκτικός, βωμολόχος, απρόβλεπτος, σκληρός και αδυσώπητος ο Καραϊσκάκης, ήρεμη δύναμη, απεριόριστα γενναίος, επίπονος στην επίτευξη των στόχων του, βαθιά πιστός, στρατηγικός νους, ο Κολοκοτρώνης. Όλα τα χαρακτηριστικά τους στην υπηρεσία της πατρίδας.