Έλληνες - Ισραηλίτες. Ομοιότητες Διαφορές

Δρ. Ευτύχιος Σ. Καλογεράκης

Γίνεται σήμερα μια προσπάθεια στη Μέση Ανατολή, αναβίωσης της «συμφωνίας του Αβραάμ», δηλαδή συμφωνία ειρήνης των παιδιών του Αβραάμ που είναι οι Ισραηλίτες και οι Άραβες. Ο Αβραάμ με τη σύζυγό του Σάρα γέννησε τον Ισαάκ πρόγονο των Εβραίων και με τη δούλη του Άγαρ γέννησε τον Ισμαήλ πρόγονο των Αράβων. Γι’ αυτό σε Βυζαντινά κείμενα οι Άραβες ονομάζονται Αγαρηνοί και Ισμαηλίτες. Το όνομα Αβραάμ, το έχουν και οι Ισραηλίτες και οι Άραβες ως Ιμπραΐμ=Αβραάμ. Δηλαδή Άραβες και Εβραίοι είναι αδέλφια παρ’ όλο το αβυσσαλέο μίσος που τους χωρίζει.

Είμαστε επίσης σήμερα σε μία στρατηγική συμμαχία και σχέση Ελλάδος Ισραήλ που έχει και ιστορικές βάσεις, με πολλές ομοιότητες αλλά και διαφορές.

Ομοιότητες

1. Και οι δύο λαοί είναι από τος αρχαιότερους στον κόσμο. Από το 2000 π. Χ., οι Ισραηλίτες με τον γενάρχη τους Αβραάμ, από το 2.500 π.Χ ο Ελληνισμός με τον πρώτο στην Ευρώπη πολιτισμό τον Μινωϊκό.

2. Και οι δύο λαοί είναι μικροί πληθυσμιακά αλλά με ιδιαίτερη δυναμικότητα στην ιστορία.

3. Και οι δύο λαοί είναι ανάδελφοι λαοί, δηλαδή δεν έχουν συγγενείς λαούς, όπως έχουν οι Άραβες κ.ά.

4. Είχαν και οι δύο πολλές και διαφορετικές ονομασίες στην ιστορία: Η αρχαιότερη ονομασία είναι Ισραηλίτες που σημαίνει τον απόγονο του Ιακώβ. Εβραίοι που σημαίνει αυτόν που πέρασε απέναντι του Ιορδάνη, περαματάρης, μετακινούμενος επειδή 2000 χρόνια δεν είχαν κράτος και μετακινούντο σ’ όλα τα κράτη. Λέγονται και Ιουδαίοι επειδή εξελίχθηκαν από το κράτος του Ιούδα μετά την υποδούλωση της Σαμάρειας. Το ίδιο και οι Έλληνες ως προερχόμενοι από τους Σελλούς- Ελλούς της Ηπείρου. Ονομαζόταν και Ρωμιοί στη μεταβυζαντινή εποχή ως μετεξέλιξη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, Γραικοί ως απόγονοι του αρχαιοελληνικού φύλου των Γραικών απόγονοι του Γραικού γιού του Δία και της Πανδώρας, Δαναοί στην Ομηρική εποχή κ.λ.π.

5.Οι δύο λαοί έχουν και πολλές θρησκευτικές ομοιότητες στις θρησκείες τους όπως:

α. Είναι και οι δύο μονοθεϊστικές θρησκείες.

β. Αποδέχονται και οι δύο τον Πατέρα ως Θεό, ενώ ο Ιουδαϊσμός δεν αποδέχεται την θεότητα του Χριστού και Αγίου Πνεύματος.

γ. Έχουν και οι δύο την Παλαιά Διαθήκη ως ιερό βιβλίο, ενώ ο Ιουδαϊσμός δεν αποδέχεται την Καινή Διαθήκη.

δ. Υιοθετούν και οι δύο τις Δέκα εντολές και τα κυριότερα διδάγματα της Π. Διαθήκης για τις πράξεις που είναι αμαρτία.

ε. Και οι δύο θρησκείες έχουν νηστεία, προσευχή και τόπους λατρείας.

στ. Πιστεύουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στους Αγγέλους και το Διάβολο.

ζ. Αποδέχονται τον παράδεισο και την κόλαση και την μεταθανάτια ζωή, με όμοιο τρόπο.

η. Έχουν κοινούς αγίους τους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης (Ηλία, Άννα, Ζαχαρία, Ιακώβ κ.ά.) και οι δύο θρησκείες, ενώ οι Ιουδαίοι δεν δέχονται τους μετά Χριστόν Αγίους.

θ. Έχουν κοινές γιορτές κατ’ όνομα, αλλά με άλλη σημασία, όπως το Πάσχα το οποίο στους Εβραίους είναι η απελευθέρωση από τους Αιγυπτίους και η διάβαση της ερυθράς θάλασσας(πεσάχ= πέρασμα, διάβαση), ενώ στο Χριστιανισμό η ανάσταση του Χριστού. Η Πεντηκοστή, πενήντα ημέρες μετά το Πάσχα, η οποία στους Ιουδαίους είναι η παράδοση του νόμου στο Μωυσή, ενώ στο Χριστιανισμό η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους.

Ι. Λόγω της κοινής καταγωγής των και οι Ισραηλίτες και οι Άραβες έχουν την περιτομή στα αγόρια (μικρή χειρουργική επέμβαση στα γεννητικά όργανα των αγοριών). Μόνο που στους Εβραίους γίνεται όταν είναι 8 ημερών ενώ στους Άραβες- Μωαμεθανούς στην ηλικία των 13 ετών, για λόγους ιστορικούς.

ια. Ο Ιουδαϊσμός είναι το προστάδιο, το νηπιαγωγείο του Χριστιανισμού.

Θρησκευτικές Διαφορές:

1.Ο Ιουδαϊσμός δεν αποδέχεται τη Θεότητα του Χριστού, ούτε τις προφητείες της Π. Διαθήκης γι’ αυτόν, τις οποίες και παρερμηνεύει.

2. Ο Ιουδαϊσμός αρνείται τη Θεότητα του Αγίου Πνεύματος.

3. Απορρίπτει την Καινή Διαθήκη ως ιερό βιβλίο και όλη τη διδασκαλία της.

4.Δεν αποδέχεται την Εκκλησία, τους μετά Χριστόν Αγίους, τη διδασκαλία και τα μυστήριά της και την πολεμά με μένος.

5. Ο Ιουδαϊσμός αποδεχόταν τις ζωοθυσίες, με εντολή του Θεού, ως υποκατάστατο των ανθρωποθυσιών των ειδωλολατρών και έφερε τις πνευματικές θυσίες του Χριστιανισμού.

6. Ο Θεός με την ίση αντεκδίκηση (οφθαλμός αντί οφθαλμού), που επιτρεπόταν στην Π.Διαθήκη του Ιουδαισμού, κατάργησε την προηγούμενη πολλαπλάσια και έφερε την ανταπόδωση με καλό στο κακό του Χριστιανισμού. Δηλαδή πριν την εποχή της Π.Διαθήκης όταν σου έκλεβαν ένα πρόβατο του έκλεβες πέντε, στην Π. Διαθήκη επιτρεπόταν να του κλέψεις και συ ένα, ενώ στο Χριστιανισμό δεν επιτρέπεται ανταπόδωση κακού, αλλά καλό στο κακό.

7. Ο Θεός στην Π. Διαθήκη επέτρεπε την πολυγαμία που δεν επιτρέπει στο Χριστιανισμό, για να οδηγηθεί σταδιακά η ανθρωπότητα στην τελειότητα της μονογαμίας του Χριστιανισμού και να απαγκιστρωθεί από τη βδελυγμία της αιμομιξίας των ειδωλολατρικών λαών της περιοχής, που λάμβαναν συζύγους τα αδέλφια και τους γονείς των(Αιγύπτιοι, Βαβυλώνιοι..) ή τα πρωτοξαδέλφια τους όπως γίνεται και σήμερα στο Ισλάμ.

Αυτή είναι η πνευματική βάση της στρατηγικής σχέσης Ελλάδος Ισραήλ