ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πριν τριάντα χρόνια ο Άγιος Παΐσιος είχε προφητέψει ότι θα έρχονταν μια κατάσταση στην οποία το να είσαι αδιάφορος είναι έγκλημα κατά της Ορθοδοξίας και της Πατρίδας.
Αυτό το επίκαιρο ήρθε ξανά στον νου από το κήρυγμα των Γ Χαιρετισμών για τον υπέροχο ύμνο, «Τη Υπερμαχω Στρατηγώ Τα Νικητήρια». Ήταν η εποχή του 626 μ. Χ. Ο αυτοκράτορας έλειπε σε εκστρατεία στην Ανατολή.  Τότε βρήκαν την ευκαιρία οι Αβάροι να κατέβουν και να πολιορκήσουν την Βασιλεύουσα. Τότε ο Πατριάρχης Σέργιος ανέλαβε τον ρόλο του αυτοκράτορα. Εμψύχωσε τον λαό, ακόμα και τα γυναικόπαιδα να αμυνθούν ενώ προσευχήθηκε στην Μεγαλόχαρη να σώσει την Πόλη της.
Και πράγματι το θαύμα έγινε. Η Μεγαλόχαρη επενέβη, ο λαός αγωνίστηκε η πόλη σώθηκε και οι βάρβαροι καταποντίστηκαν. Ο ρόλος του Πατριάρχη τότε ήταν καθοριστικός.
Σήμερα που η χώρα μας αντιμετωπίζει τις ίδιες και για πολλούς χειρότερες καταστάσεις σε άλλο βέβαια επίπεδο, ποιος Ιεράρχης έχει το σθένος να σταθεί στο επίπεδο ενός Σέργιου, όταν απουσιάζει πλήρως η πολιτική ηγεσία όχι γιατί πολεμά αλλού, αλλά γιατί συνειδητά έχει εγκαταλείψει την χώρα και αρνείται συνειδητά την πίστη ?
Θα πουν πολλοί, μα οι Ιεράρχες πρέπει να ασχολούνται μόνο με την σωτηρία της ψυχής. Τι «όμορφη» υπεκφυγή! Όταν καταρρέει και η Πατρίδα και η Ορθοδοξία για ποια σωτηρία της ψυχής θα μιλήσουμε ?
Στην παράδοσή μας, στην Χριστιανική Ορθόδοξη αυτοκρατορία που είχε πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, στην Ρωμανία, ο Πατριάρχης έπαιρνε ενεργό μέρος στην διοίκηση, και όταν έλειπε ο αυτοκράτορας μακριά σε πολέμους ανελάμβανε αυτός την διοίκηση του κράτους, ακόμα – ακόμα, σε κάποιες περιπτώσεις, ανέβαζε ή κατέβαζε Αυτοκράτορες. Βέβαια γινόταν και το ανάποδο. Ο Μέγας Φώτιος ήταν υψηλότατο πολιτικό και διοικητικό στέλεχος της αυτοκρατορίας και έγινε Πατριάρχης μέσα σε μία εβδομάδα με την βοήθεια του φίλου του Αυτοκράτορα. Και φυσικά εξακολούθησε να συμμετέχει στην διαμόρφωση της πολιτικής της αυτοκρατορίας.
Ο Μητροπολίτης Λάρισας Διονύσιος που οργάνωσε και κήρυξε επανάσταση το 1600 κατά του Σουλτάνου Μεχμέτ Γ’ δεν έκανε «πολιτική» ;
Ο επίσκοπος Παλαιών Πατρών Γερμανός που κήρυξε την έναρξη της επανάστασης το 1821 δεν έκανε εθνική πολιτική;
Ο Παπαφλέσσας, από τα πλέον δραστήρια μέλη της φιλικής εταιρείας, που ανέλαβε και διοικητικές θέσεις στις πρώτες επαναστατικές ελληνικές κυβερνήσεις, δεν είχε πολιτική δράση;
Ο επίσκοπος Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης που ήταν από τους στυλοβάτες του Μακεδονικού αγώνα (1904-1908) μαζί με πολλούς ιερείς δεν έκανε εθνική πολιτική ;
Ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος (1938-1941) που αρνήθηκε να ορκίσει την διορισμένη από τους Γερμανούς κυβέρνηση Τσολάκογλου, και στην συνέχεια συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά των Ναζί, δεν έκανε «πολιτική» ; (από το άρθρο του Α. Ρακοβαλή, «Τα στερεότυπα ο Άγιος και η Πολιτική» στην Ενωμένη Ρωμιοσύνη.)
Θέλουμε σήμερα ένα σύγχρονο Σέργιο, ένα αγωνιστή Ιεράρχη να σηκώσει ξανά το λάβαρο της επανάστασης να εμψυχωσει τον κόσμο που αυτοκτονει απελπισμένος.