ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ άρθρο στο esos

ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ

                                       

                              Δρ. Ευτύχιος Σ. Καλογεράκης

                                    Σύμβουλος Θεολόγων

    ΑΡΚΑΔΙΑΣ – ΛΑΚΩΝΙΑΣ – ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ – ΗΛΕΙΑΣ – ΖΑΚΥΝΘΟΥ

   Η μέχρι τώρα εφαρμογή των Νέων Προγραμμάτων Σπουδών στα θρησκευτικά αναδεικνύει τις ανάγκες αναπροσαρμογής στην εκπαίδευση και νέων αποφάσεων για τα μέχρι σήμερα δεδομένα σχετικά με το μάθημα των θρησκευτικών. Καθίσταται πλέον αναγκαία η διδασκαλία των θρησκευτικών στα δημοτικά από τους ειδικούς στο αντικείμενο Θεολόγους, γιατί:

 1.Τα Ν.Π.Σ. απαιτούν υψηλό επίπεδο κατάρτισης, για να γίνουν αποδοτικά και αυτό είναι φυσικό να μην υπάρχει στους εκπαιδευτικούς της πρωτοβάθμιας. Οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας έχουν ελλιπή ή καθόλου κατάρτιση στη Θεολογία, αφού σε αρκετά παιδαγωγικά τμήματα δεν υπάρχει το θεολογικό μάθημα στα προγράμματα σπουδών τους,  γνωρίζοντας και από άμεση εμπειρία ως πτυχιούχος του Παιδαγωγικού ΕΚΠΑ.

2.Τα παιδιά έρχονται στο Γυμνάσιο με ελλιπή θρησκευτικό εγγραμματισμό, που είναι απαραίτητος για να προχωρήσουν στην ύλη του Γυμνασίου και έτσι δημιουργούνται δυσκολίες στην εφαρμογή των Ν.Π.Σ.

3. Συνεχίζουν οι διαμαρτυρίες γονέων, ότι σε δημοτικά σχολεία δεν γίνεται σωστά το μάθημα των θρησκευτικών ή ότι συχνά αντικαθίσταται με άλλο.

4. Ο ειδικός πάντα το μάθημα μπορεί να το κάνει καλύτερα από τον μη ειδικό, ακόμα και στο δημοτικό. Στην εποχή της εξειδίκευσης δεν μπορούμε να έχουμε έναν εκπαιδευτικό για να διδάσκει δέκα επιστήμες.

5. Η αναγκαιότητα του ενός εκπαιδευτικού στα μικρά παιδιά μέχρι την Τρίτη δημοτικού είναι παιδαγωγικά αποδεκτή, όχι όμως και στις μεγαλύτερες τάξεις όπου τα παιδιά είναι πλέον ώριμα με προβληματισμούς και ερωτήματα κοσμοθεωρητικού και βιοθεωρητικού χαρακτήρα, που απαιτούν ειδική επιστημονική κατάρτιση, αν θέλουμε να έχουμε άριστη μόρφωση στα σχολεία. Τα ερωτήματα των μαθητών στα μαθηματικά και στη γλώσσα στο δημοτικό, είναι πολύ πιο εύκολο να απαντηθούν από τους δασκάλους, απ’ ότι των θρησκευτικών.

6. Προβλήματα και σοβαρές δυσκολίες επισημαίνουμε και στην Γ΄ ανάθεση των θρησκευτικών στους Φιλολόγους ακόμα και στο Λύκειο, όπου απαιτείται  περισσότερη κατάρτιση και ειδικές γνώσεις που δεν υπάρχουν. Το να αναθέτουμε στους φιλολόγους άλλη μία επιστήμη ενώ διδάσκουν ήδη πέντε, χωρίς να έχουν θεολογική κατάρτιση, δεν είναι ότι το καλύτερο για την αναβάθμιση των σπουδών. Τα θρησκευτικά πλέον δεν είναι όπως τα ξέραμε. Απαιτούν επίπεδο, οι μαθητές θέτουν ερωτήματα που απαιτούν υψηλή κατάρτιση, είναι ειδικό μάθημα, δεν είναι απομνημόνευση μιας ύλης την οποία διδάσκω, γι’ αυτό ποτέ μέχρι τώρα ο νομοθέτης δεν ανάθεται τη διδασκαλία τους στους μη ειδικούς.

7. Παραβιάζεται σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις η βασική διδακτική αρχή που απαιτεί: Για να διδάξω σωστά δέκα πράγματα πρέπει να γνωρίζω εκατό, γι’ αυτό και επιστημονικά διαφωνούμε με την ενοποίηση των ειδικοτήτων στην εποχή της άκρας εξειδίκευσης.

   Σε μια εποχή  κρίσης, έντονου προβληματισμού, αμφισβήτησης των αξιών και βίαιης αντίδρασης των νέων, η θρησκευτική αγωγή είναι αναγκαίο να αναβαθμισθεί, γιατί έχει επιπτώσεις στον τρόπο ζωής, στις κοινωνικές σχέσεις, στην αντιμετώπιση του άλλου, του διαφορετικού.              

     Ξεθεμελιώσαμε με την εκπαίδευσή μας τις αξίες από τη ζωή των νέων και μετά διερωτόμαστε πως γίνεται να καίνε την ελληνική σημαία. Η δική μας αγωγή καίει την ελληνική σημαία, τους κάνει να την καίνε. Έχουν πολύ λιγότερη ευθύνη γι’ αυτό απ’ ότι εμείς. Εμείς τους κάναμε έτσι, εμείς είμαστε υπεύθυνοι. Αυτά είναι τα αποτελέσματα της αγωγής που τόσα χρόνια δίνουμε και θα δούμε και χειρότερα αν δεν βελτιώσουμε την εκπαίδευση. Όσο σπέρνουμε ανέμους θα θερίζουμε θύελλες.

     Τελικά πρέπει να καταλάβουμε ότι «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται» κατά τον Ντοστογιέφσκι και όπως συμπλήρωνε ο Ν. Καζαντζάκης «η πίστη στο  Θεό είναι το χαλινάρι στα άγρια ένστικτά μας», επιβεβαιώνοντας και οι δύο το αγιογραφικό «η ευσέβεια προς πάντα ωφέλιμος εστί».