Ισλάμ - Χριστιανισμός: Ομοιότητες - Διαφορές

        Ομοιότητες Χριστιανισμού Ισλάμ

Ομοιότητες σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, αλλά με άλλο πνεύμα και χαρακτηριστικά είναι:

1.Προσευχή

2.Νηστεία

3.Αγαθοεργείες~Ελεημοσύνη

4.Πίστη στους αγγέλους και στους δαίμονες

5.0 Χριστός, η Παναγία, ο Μωυσής είναι ιερά πρόσωπα και στις δύο θρησκείες.

6.Έχουν Αγίες γραφές, ημέρες προσευχής και συγκεκριμένους τόπους λατρείας.

 7. Πίστη στη μεταθάνατον  ζωή,                                                        παράδεισο, κόλαση

8. Μονοθεϊστικές θρησκείες και οι δύο.

9.Ύπαρξη  μοναχισμού και στις δύο θρησκείες.

Διαφορές Χριστιανισμού -Ισλάμ

Ι. Στο Χριστιανισμό υπάρχει ισότητα των δύο φύλων, στο Ισλάμ κατωτερότητα της γυναίκας. Αυτό φαίνεται από:

α)Στό Ἰσλάμ ἡ γυναίκα πού μοιχεύει τιμωρεῖται μέ θάνατο μέσῳ λιθοβολισμοῦ, ή απαγχονισμού ἤ μέ κάποια ἄλλη σκληρή τιμωρία, ἐνῶ ὁ ἄντρας μένει ἀτιμώρητος ἐάν εἶναι Μουσουλμάνος. Στήν Ὀρθοδοξία ἡ μοιχεία ἀποτελεῖ ἠθικό ὄνειδος τόσο γιά τόν ἄνδρα ὅσο καί γιά τή γυναίκα.

β)Το διαζύγιο εύκολο στο Μουσουλμάνο, δύσκολο στη γυναίκα.

γ)Ο Μωαμεθανός μπορεί να έχει σύζυγο Χριστιανή ή Εβραία, στη γυναίκα είναι ανεπίτρεπτο. Στην Ορθοδοξία δεν επιτρέπεται ούτε ο άνδρας ούτε η γυναίκα να λάβει σύζυγο όχι μόνο αλλόθρησκο αλλά ούτε και ετερόδοξο.

δ) Οἱ γυναῖκες στήν ἰσλαμική κοινωνία θεωροῦνται κατώτερα ὄντα. Στό Κοράνιο ὑπογραμμίζεται ἡ ὑπεροχή τοῦ ἄνδρα σέ σχέση μέ τή γυναίκα: «Οἱ ἄνδρες εἶναι ἀνώτεροι τῶν γυναικῶν ἕνεκα τῆς ἰδιότητος δι’ ἧς ὁ Θεός ὕψωσε τούς μέν ἐπί τῶν δέ, καί διότι οἱ ἄνδρες προικίζουσι τάς γυναῖκας ἐκ τοῦ πλούτου αὐτῶν. Αἱ ἐνάρετοι γυναῖκες εἶναι εὐπειθεῖς καί ὑπήκοοι, τηροῦσι μετά προσοχῆς, κατά τήν ἀπουσίαν τῶν ἀνδρῶν αὐτῶν, ὅ,τι ὁ Θεός διέταξε νά τηρεῖται ἀνέπαφον. Ὀνειδίζετε ἐκείνας, ὧν τήν ἀπείθειαν πτοεῖσθε· θέλετε ὁρίσει εἰς αὐτάς χωριστήν κοίτην, ἔστε πρός αὐτάς εὐμενεῖς».

Ε) Οι γυναίκες υπάρχουν μαζικά στην Κόλαση:«Ὦ, γυναῖκες, θά πρέπει νά κάνετε ἐλεημοσύνες καί νά ζητᾶτε πολλές φορές τήν συγχώρηση, ἐπειδή σᾶς εἶδα μαζικά ἀνάμεσα στούς κατοίκους τῆς Κόλασης».

στ) Δεν έχουν λογική:Πάνω σ’ αὐτό παρατήρησε ὁ Ἅγιος Προφήτης: «Καταριέστε πολύ, καί εἶστε ἀγνώμονες στούς συζύγους σας. Κανέναν ἄλλο δέν ἔχω δεῖ, πού νά τοῦ λείπει ἡ κοινή λογική καί νά χωλαίνει στήν πίστη». ... «Ἡ ἔλλειψη κοινῆς λογικῆς (κρίνεται ἐπαρκῶς ἀπό τό γεγονός) ὅτι ἡ μαρτυρία δύο γυναικῶν ἰσοῦται μέ τή μαρτυρία ἑνός ἀνδρός. Αὐτό εἶναι μία ἀπόδειξη τῆς ἔλλειψης στίς γυναῖκες κοινῆς λογικῆς.(Πρβλ. Sahih Muslim, Abdul HamidSiddiqi, μτφρ., ἀρ. 142.)

Στο Χριστιανισμό μέ βάση τή Βίβλο, ὁ Θεός ἔπλασε τή γυναίκα ἀπό τό πλευρό τοῦ Ἀδάμ γιά νά εἶναι ἰσότιμη μέ ἐκεῖνον, βοηθός καί συνοδοιπόρος του στόν ἀγώνα γιά τήν ἀπόκτηση τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ὁ Χριστός ἐξύψωσε τή θέση τῆς γυναίκας. Δίδασκε ὅτι τά δύο φύλα εἶναι ἰσότιμα, «οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ». Ὁ γάμος εἶναι ἕνας ἱερός θεσμός ἀνάμεσα σέ μία γυναίκα καί ἕναν ἄνδρα γιά τή Χριστιανική ὀρθόδοξη διδασκαλία. Ἡ μοιχεία σέ ἕναν ὀρθόδοξο γάμο εἶναι καταδικαστέα τόσο γιά τόν ἄνδρα ὅσο καί γιά τή γυναίκα καί ἀποτελεῖ κολάσιμο ἁμάρτημα γιά ὅποιον ἀπό τούς δύο τή διαπράξει. Καί τά δύο φύλα ἔχουν τίς ἴδιες δυνατότητες σωτηρίας καὶ ἁγιασμοῦ, ἐφ’ ὅσον μάλιστα τὀ ἱερότερο ἀνθρώπινο πρόσωπο γιά τήν Ἐκκλησία εἶναι γυναίκα, «τιμιωτέρα τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφίμ».

ζ) Η αποδοχή της πολυγαμίας στο Ισλάμ:Μέ βάση τό Κοράνιο δέν θεσπίζεται ἡ μονογαμία ἀνάμεσα σέ ἕναν ἄνδρα καί μία γυναίκα. Καθοσιώνεται ἡ πολυγαμία τοῦ ἄνδρα: «Ἐάν φοβῆσθε μήπως ἀδικήσητε τά ὀρφανά, μή λαμβάνετε συζύγους, ἤ δύο, τρεῖς ἤ καί τεσσάρας ἐκ τῶν γυναικῶν τῆς ἀρεσκείας ὑμῶν. Ἐάν εἰσέτι φοβῆσθε μή ἀδικήσητε αὐτά, μή νυμφευθῆτε ἤ μίαν μόνην, ἤ ὅ,τι προμηθευθεῖ ἡ δεξιά ὑμῶν». Ὁ μόνος ὅρος πού ὑπάρχει γιά τήν πολυγαμία εἶναι ἡ τήρηση ἰσότητας μεταξύ τῶν συζύγων ἀπό τήν πλευρά τοῦ ἄνδρα καί νά νυμφεύεται μόνον ὅσες μπορεῖ νά θρέψει. Παράλληλα μέ τίς νόμιμες συζύγους ὁ Μουσουλμάνος μπορεῖ νά ἔχει ἀπεριόριστο ἀριθμό παλλακίδων: «Δέν ἐπιτρέπεται ὑμῖν νά λαμβάνητε σύζυγον ἐκ τῶν ἐλευθέρων ὑπάνδρων γυναικών, ἐκτός ἄν κατακτήσητε αὐτάς διά τῆς δεξιᾶς ὑμῶν (δηλ. δούλη ἀπό πόλεμο ἤ ἀγορά). Αὐτός εἶναι ὁ ἐφ’ ὑμῶν νόμος τοῦ Θεοῦ. Ἐν τούτοις ἐπιτρέπεται ὑμῖν νά λαμβάνητε συζύγους διά τοῦ ἀργυρίου ὑμῶν ἄς θά μεταχειρίζησθε εὐπρεπῶς» (Πρβλ.Κοράνιο, Αἱ Γυναῖκες, 4, 28.)

Ἡ δούλη γυναίκα γίνεται παλλακίδα καί βρίσκεται στήν ἀπόλυτη διάθεση τοῦ κυρίου της χωρίς νά ὑπάρχει κανένας σεβασμός γιά τήν προσωπικότητά της. Ἀντίθετα στό Χριστιανισμό ἡ γυναίκα, ἀκόμα καί ὡς αἰχμάλωτη εἶναι ἕνα ὄν μέ προσωπικότητα πού μέ βάση τή διδασκαλία τῆς Χριστιανικῆς θρησκείας εἶναι ἀπόλυτα σεβαστή.

2. Το Ισλάμ διαδίδεται με τη βία (Τζιχάντ)  και  το ξίφος δηλαδή τον ανεστραμμένο σταυρό, ενώ ο Χριστιανισμός με ελευθερία και αγάπη, σύμβολο το "όστις θέλει οπίσω μου ελθείν". Ο Μωάμεθ, στη διακήρυξή του αναφέρει σχετικά: «… Το ξίφος είναι το κλειδί του Παραδείσου και της κόλασης. Όλοι εκείνοι, που θα τραβήξουν το σπαθί τους για την πίστη, θα ανταμειφθούν. Κάθε σταγόνα αίματος και κάθε στέρηση και κίνδυνος που αντιμετωπίσουν, σημειώνεται στον ουρανό για να ανταμειφθεί πολύ περισσότερο από κάθε νηστεία και προσευχή…».Τα «Ουρί» του Παραδείσου (σαγηνευτικές καλλονές) αναμένουν τους πιστούς μουσουλμάνους, που πολεμούν τους «άπιστους» και πέφτουν στο πεδίο της μάχης, με ανοιχτές αγκάλες για να τους ανταμείψουν για τη θυσία τους. Αντίθετα για τη διάδοση του Χριστιανισμού θυσιάστηκαν εθελούσια χωρίς να βιαιοπραγήσουν, εκατομμύρια Χριστιανοί, για την εξάπλωση του ισλάμ θυσίασαν εκατομμύρια αλλοθρήσκων. Ὁ βίαιος προσηλυτισμός στό Ἰσλάμ τονίζεται μέ τή σούρα τοῦ Κορανίου, «Ἡ Μετάνοια»: «Ὅταν παρέλθωσι οἱ ἱεροί μῆνες τότε φονεύετε τούς πολυθεϊστάς, ὅπου ἄν συναντήσετε, ζωγρεῖτε πολιορκοῦντες καί ἐνεδρεύοντες αὐτούς», καθώς καί μέ τή σούρα, «Ὁ Μωάμεθ», «Ὁπόταν συναντᾶτε τούς ἀπίστους φονεύετε καί κατασφάζετε, συγκρατοῦντες στερρῶς τά δεσμά τοῦ αἰχμαλώτου. Μετά δέ τήν κατάπαυση τῆς μάχης ἄφετε αὐτόν ἐλεύθερον ἤ ἀνταλλάξατε ἀντί λύτρων….. Ὁ Θεός δέν θά ἀπωλέσει τά ἔργα τῶν πεσόντων ἐν τῇ μάχῃ ὑπέρ πίστεως. Θά εἰσαγάγει αὐτούς εἰς τόν Παράδεισον ὅν ἤδη ὑπέδειξεν αὐτοῖς. Ὅσοι πιστοί ἐάν συνδράμετε τόν Θεόν εἰς τήν μάχην Αὐτοῦ κατά τῶν ἀπίστων, καί ὁ Θεός θά συνδράμει ὑμᾶς κατευθύνων τά ὑμέτερα διαβήματα». (Πρβλ.Κοράνιο, «Τά Λάφυρα» 8, 73,76. «Ὁ Σίδηρος» 57, 10. «Ἡ Βούς» 2, 189.)

Ὁ πόλεμος στήν Ὀρθοδοξία δικαιολογεῖται μόνο ὅταν γίνεται γιά τήν ἀπελευθέρωση μιᾶς χώρας ἀπό ἕναν κατακτητή, γιά τήν προστασία τῆς ἀτομικῆς ἐλευθερίας, τῆς οἰκογένειας, τῶν ὁσίων καί τῶν ἱερῶν. Ἀντίθετα ποτέ στήν Ὀρθοδοξία δέν ὑπάρχει ἡ ἔννοια τοῦ ἱεροῦ πολέμου. Τό ὅρο τόν συναντᾶμε στή Ρωμαιοκαθολική ἐκκλησία κατά τή διάρκεια τῶν τεσσάρων Σταυροφοριῶν γιά τήν ἐπανάκτηση ἀπό τούς Ἄραβες τῆς κυριότητας τῶν Ἁγίων Τόπων. Στήν πραγματικότητα, ὅμως, ἤθελαν νά κατακτήσουν ἐδάφη τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας ἀκόμη καί τήν ἴδια τήν Κωνσταντινούπολη, ὅπως ἔγινε στήν Δ΄ Σταυροφορία τό 1204.

3.Στο Ισλάμ όλα στη ζωή και στην ιστορία τα προκαθορίζει ο θεός(κισμέτ), ενώ στο Χριστιανισμό, προγνωρίζει αλλά δεν προκαθορίζει.

4.Ο παράδεισος έχει υλιστικές απολαύσεις στο Ισλάμ, ενώ στο Χριστιανισμό είναι πνευματική κατάσταση. Σύμφωνα με το Ισλάμ, στην ανάσταση των νεκρών, όσοι πιστοί του μπουν στον παράδεισο θα έχουν να λαμβάνουν άπειρες απολαύσεις: Το έδαφος λέει, στον παράδεισο αποτελείται από αρωματισμένο αλεύρι και είναι κατασπαρμένο με μαργαρίτες και υάκινθους. Το διασχίζουν ποτάμια και ρυάκια ανάμεσα από πρασιές και λουλούδια. Από τα ποτάμια τώρα αυτά, άλλα έχουν νερό κρύο, γάργαρο και κρυστάλλινο, και άλλα αντί για νερό έχουν μέλι και γάλα.
Στο κέντρο του ισλαμικού παράδεισου υπάρχει λέει, το «Κάουθερ», μια πηγή δηλαδή που έχει νερό γλυκό σαν μέλι, κρύο σαν χιόνι και διαυγές σαν κρύσταλλο. Αυτός που πίνει το νερό αυτό δεν ξαναδιψάει.. Οι κάτοικοι του παράδεισου αυτού, φοράνε χιτώνες (στολισμένους με πολύτιμα πετράδια) και αναπαύονται κάτω από μια μεγάλη σκιά. Χιλιάδες δε υπηρέτες (!) μεταφέρουν για κάθε πιστό φαγητά και ποτά, μέσα σε χρυσούς δίσκους.
    Οι πιστοί θα τρώνε και θα πίνουν χωρίς να χορταίνουν ποτέ... Κάθε πιστός του Ισλάμ, εκεί στον παράδεισό τους, εκτός από τη γυναίκα που είχε στον κόσμο και που θα την έχει και πιο όμορφη στον παράδεισο, θα μπορεί να έχει και πολλές άλλες ωραίες... μονόφθαλμες (!) κοπέλες που λέγονται «ουρί»..

 «Τα ουρί του παραδείσου σάς περιμένουν στις σκηνές». (Βλ. Κοράνιο, Σούρα 55,72). Κάθε μια από αυτές τις γυναίκες έχει εβδομή­ντα κρεβάτια, που το καθένα είναι φτιαγμένο από κόκκινο υά­κινθο και πάνω του υπάρχουν εβδομήντα αναπαυτικά μαξιλά­ρια. Σε κάθε μαξιλάρι είναι ξαπλωμένες εβδομήντα γυναίκες. Κάθε γυναίκα έχει χίλιες υπηρέτριες και κάθε μια βαστάει μια χρυσή γαβάθα. Και την πλησιάζει ο άντρας της τόσες φορές, όσες ημέρες νήστευε το μήνα Ραμαδάν, χωρίς να υπολογίζο­νται και οι καλές πράξεις που έκανε επιπλέον.

5.Στο Ισλάμ ευνοούνται τα θεοκρατικά, απολυταρχικά καθεστώτα, ενώ στην Ορθοδοξία, δεν επιτρέπεται η εμπλοκή των ιερωμένων στην πολιτική, εκτός εκτάκτων συνθηκών και ευνοεί τις δημοκρατικές διαδικασίες.

6.Το Ισλάμ είναι ανεικονική θρησκεία, δηλαδή δεν απεικονίζει τα ιερά πρόσωπα, ενώ ο Χριστιανισμός είναι εικονική θρησκεία.

7.Στο Χριστιανισμό ο Θεός είναι κυρίως Πατέρας, ενώ στο Ισλάμ κανένα από τα 99 ονόματα του Αλλάχ δεν είναι πατέρας.

8.Στο Ισλάμ ο αλλόθρησκος είναι εχθρός, στο Χριστιανισμό πλανεμένος αδελφός. Η βία εναντίον του είναι στο πνευματικό DNA του Ισλάμ γι’ αυτό προτρέπει «Όταν συναντάται τους απίστους να τους φονεύετε και να τους κατασφάζετε»(Βλ. Κοράνιο, μτφ. Γ. Πεντάκη, Κεφ. ΜΖ΄ 4, Αθήνα1928.)

9. Διαφορετικές προσωπικότητες Χριστός –Μωάμεθ. Στο Χριστιανισμό ο ιδρυτής είναι και η αλήθεια, ο ίδιος ο Θεός, στο Ισλάμ είναι βλασφημία να αποκαλέσεις τον Μωάμεθ Θεό. Ο Ιησούς κήρυξε την ειρήνη, την αγάπη, την ελευθερία και την ισότητα των ανθρώπων. Ο Μωάμεθ τη βία, τον πόλεμο, την ανισότητα και την υποταγή των ανθρώπων στον μουσουλμανισμό.O Xριστός ήταν προσωπικότητα έντιμη, σεμνή, ηθική, με ανωτερότητα και ήθος με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά απ’ ότι ο Μωάμεθ, ο οποίος κατά τήν ἰσλαμική παράδοση (σούνα) συνεζεύχθη ὡς 7^η σύζυγό του τήν σύζυγο τοῦ υἱοθετηθέντος υἱοῦ του Ζαΐντ καί ὡς 9^η τήν ἑπταετή κορασίδα Ἀϊσά διαπράττων ἐκτός τῶν ἄλλων κακουργιῶν καί τά ἐγκλήματα τῆς αἱμομιξίας καί τῆς παιδεραστίας καί ἀποδεικνύει ὁ Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ,ὅτι συνέστησε τήν αἵρεσή του ὕστερα ἀπό μιά ἐπιφανειακή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τήν ἐπικοινωνία του μ’ ἕνα Ἀρειανό μοναχό, κατόπιν δῆθεν ὁραμάτων σέ ἡλικία σαράντα ἐτῶν, μέ τήν παρότρυνσι τῆς πρώτης συζύγου του Χαντίντζα καί τοῦ Ἰουδαίου ἐξαδέλφου της Οὐάρακα καί μ’αὐτόν τόν τρόπο διέδωσε τήν ψεύτικη φήμη ὅτι ὅλ’ αὐτά, πού θέσπισε, εἶναι δῆθεν θεόσταλτα. (Πρβλ Ιωάννου Δαμασκηνού, Περί αἱρέσεων ρα΄, PG 94, 678 – 780 καί ΕΠΕ 2, ἐκδ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Θεσ/κη 1991, σσ. 306 – 321.)

10. Η γέννηση του Χριστού κυριαρχεί σ’ όλους σχεδόν τους λαούς, ακόμα και σε Μωαμεθανούς, ως αφετηρία χρονολόγησης, όπως προτάθηκε ἀπό τόν Σκύθη μοναχό καί ἐκκλησιαστικό συγγραφέα Διονύσιο τόν Μικρό (532 μ.Χ.), ἡγούμενο μοναστηριοῦ στή Ρώμη, κατά τόν 6ο μ.Χ. αἰώνα. Στο Ισλάμ είναι το έτος της  εγίρα 622 μ.Χ.

11. Ιερή ημέρα στο Χριστιανισμό η Κυριακή, ως ημέρα της Ανάστασης του Χριστού, ενώ στο Ισλάμ η Παρασκευή ως ημέρα της «εγίρα» του Μωάμεθ.

12.Στό Ἰσλάμ εἶναι ἀποδεκτός ὁ θεσμός τῆς δουλείας, κάτι πού δέν δέχεται ὁ Χριστιανισμός, ἀφοῦ ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἴσοι ὡς δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. «Εἶστε ὅλοι υἱοί τοῦ Θεοῦ, μέσω τῆς πίστεώς σας στόν Ἰησοῦ Χριστό, κάθ΄ ὅτι ὅσοι ἐν Χριστῷ ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε. Δέν ὑπάρχει Ἰουδαῖος ἤ Ἕλληνας, δοῦλος ἤ ἐλεύθερος, ἄνδρας ἤ γυναίκα, ἐπειδή εἶστε ὅλοι ἕνα, ἐν Ἰησοῦ Χριστῷ. Ἄν ἀνήκετε στόν Χριστό, τότε εἶστε γόνοι τοῦ Ἀβραάμ, καί κληρονόμοι σύμφωνα μέ τήν ἐπαγγελία».(Bλ.Γαλάτας 3,26-29.) Στό Ἰσλάμ δοῦλος μπορεῖ νά εἶναι κάποιος πού εἶναι Μουσουλμάνος. Στό Κοράνιο ὁ θεσμός τῆς δουλείας θεωρεῖται ὅτι θεμελιώνεται μέσα στό Λόγο τοῦ Ἀλλάχ. Στην Σαουδική Αραβία καταργήθηκε το 1962.